Τί είναι οι σκεπτομορφές;

Το Σύμπαν είναι Νους όλα είναι Νοητικά Κυμβάλειον

Αυτός ο αρχαίος -αλλά πάντα σύγχρονος-ισχυρισμός που οι Έλληνες πήραν από τα αρχαιότερα ρητά των Αιγυπτίων, έφτασε σε εμάς από τις παραδόσεις που διατήρησαν οι Νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι της Περγάμου και της Αλεξάνδρειας. Διάφορα αποσπάσματα από το Κυμβάλειον έχουν σχολιαστεί πολλές φορές, με λιγότερη ή περισσότερη επιτυχία, αλλά εξακολουθούν να κρύβουν μια αλήθεια που ξεπερνάει το πεδίο της μεταφυσικής και φτάνει μέχρι αυτό της καθημερινής ζωής, που μας επηρεάζει όλους σε κάθε στιγμή.

Ο Πρωταγόρας είπε ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο των πάντων και με αυτό το ρητό δεν αναφερόταν μόνο στην ανθρώπινη συνείδηση και στο σύμπαν, αλλά και στο φυσικό σώμα που δίνει αίσθηση για τα μικρά και τα μεγάλα, τα κοντινά και τα μακρινά. Ο Άνθρωπος-μικρόκοσμος είναι καθαυτός μία ζωντανή εικόνα αυτού του Θεού-μακρόκοσμου μέσα στον οποίο Είναι και Βρίσκεται.

Κάθε αξία που μπορεί να κατανοηθεί και να βιωθεί πραγματικά από τον καθένα από μας, δημιουργεί, όχι τόσο μια είσοδο στις Απόκρυφες Πηγές της Αλήθειας, όσο στις σχέσεις μεταξύ του Εγώ μας και του περιβάλλοντός μας.

Αυτό όμως μας παρουσιάζει ένα αρχικό πρόβλημα διπλό: Όταν γεννηθήκαμε σε αυτή τη ζωή, είναι φανερό ότι προϋπήρχε ήδη το περιβάλλον μας. Έτσι συνειδητοποιήσαμε θρησκευτικές, πολιτικές, επιστημονικές πίστεις και κοινωνικά έθιμα, σύμφωνα με το φύλο, τη χώρα και την οικογένεια στην οποία μεγαλώσαμε. Απολαύσαμε φαγητά και ποτά. Μάθαμε να χειριζόμαστε εργαλεία, από το δικό μας σώμα μέχρι τα μηχανήματα και τα σκεύη ιδιοκτησίας ή χρήσης που υπήρχαν γύρω μας. Αλλά...μπροστά σε αυτή την προΰπαρξη του περιβάλλοντος μπορούμε να αναρωτηθούμε: Κι Εγώ, υπήρχα πριν γεννηθώ; Πού; Πώς; Και αν Εγώ δεν υπήρχα, τότε, γεννήθηκα μήπως μαζί με το σώμα μου; Το Εγώ μου είναι μονάχα το άθροισμα και ο συνδυασμός των χαρακτηριστικών της ύλης, μερικά από τα οποία είναι ακόμα άγνωστα στην επιστήμη;

To να μπορούμε να σκεπτόμαστε, καθώς αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον, δίνει πραγματικότητα σε αυτό. Μα πώς θα ήταν λοιπόν δυνατόν, καθώς σκέπτομαι τον εαυτό μου, να του δίνω και πραγματικότητα; Και αν αυτό ήταν αλήθεια, δεν θα εξαρτιόταν μήπως η ύπαρξη του Εγώ μου από την ύπαρξη του περιβάλλοντός μου;

Αυτή η φαινομενικά λογική ερώτηση, που τόσο απασχολεί τους υλιστές, είναι ένα τραχύ σόφισμα.

Αν ήταν αλήθεια ότι αρχίζουμε να υπάρχουμε μαζί με το περιβάλλον μας και ότι το Εγώ μας δεν προϋπάρχει, τότε όλα τα παιδιά του κόσμου που γεννιούνται σε παρόμοιες καταστάσεις θα έμοιαζαν αναγκαστικά σε όλα. Γιατί αν η δύναμη του περιβάλλοντος είναι μοναδική, και εφόσον το Εγώ θα ήταν προϊόν του, όλοι θα βγαίναμε ίδιοι από τις αλυσίδες μοντάζ της Φύσης, όπως βγαίνουν τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα. Αλλά δεν είμαστε αντικείμενα. Είμαστε Όντα. Και οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ ανθρώπων που μεγάλωσαν μαζί στο ίδιο σπίτι και στο ίδιο περιβάλλον -διαφορές βαθιές και όχι επιφανειακές- μας δείχνουν την προΰπαρξη ενός διαφοροποιημένου Εγώ για τον καθένα από εμάς. Σκεπτόμαστε διαφορετικά, είμαστε διαφορετικοί. Δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο ακριβώς όμοιο με ένα άλλο.

Έτσι, όταν γεννιέται κανείς, εκδηλώνονται, άσχετα με το περιβάλλον, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Το Εγώ μας είναι μία περίπλοκη Ιδέα-μορφή που δεν έχει όμοιό του. Είναι λογικό να σκεπτόμαστε ότι ερχόμαστε διαμορφωμένοι από διαφορετικές εμπειρίες, προηγούμενων ζωών, στις οποίες επίσης ήμασταν διαφορετικοί από όλους τους άλλους, μετά από μία συσσώρευση εμπειριών χιλιάδων ετών.

Για αυτό πρέπει να προσέχουμε την αγνότητα και την ευγένεια των σκεπτομορφών μας, γιατί κάθε σκέψη που τρέφουμε ή εκπέμπουμε έχει τη δική της δυναμική, που πηγάζει από το Εγώ μας σε σχέση με το μη-Εγώ ή περιβάλλον.

Μία βαθιά ηθική, μία ενστικτώδης αντίληψη για το καλό -αποτέλεσμα της συσσωρευμένης καρμικής εμπειρίας- μας οδηγούν στο να είμαστε όχι απλώς καλοί, αλλά και να περιβαλλόμαστε από το καλύτερο δυνατόν. Γιατί ένα περιβάλλον ουσιαστικά και υπαρξιακά καλό δεν θα μας βλάψει. Δεν θα βλάψει εμάς ούτε εμείς θα βλάψουμε κανέναν. Και το περιβάλλον αυτό δεν αποτελείται, όπως επιφανειακά θα φαινόταν, από τους άλλους, αλλά βρίσκεται μέσα σε μας τους ίδιους, σαν ένα είδος υπο-περιβάλλοντος που περιβάλλει το εσώτερο Εγώ μας. Κατοικούν μέσα μας χιλιάδες ιδέες-μορφές ή σκεπτομορφές που προκαλούν ηδονές, πόνους, πάθη, παρεκκλίσεις, λάθη υπολογισμού όσον αφορά την αξία των πραγμάτων και των ανθρώπων.

Για την καλύτερη κατανόηση των προηγούμενων εννοιών χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες ότι ο Εσωτερισμός όλων των εποχών θεώρησε τον άνθρωπο σαν ένα τέλειο ρομπότ στο φυσικό επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα υποκείμενο σε βιολογικούς, ζωτικούς, ψυχολογικούς, νοητικούς, διαισθητικούς και πνευματικούς παράγοντες.

Σε αυτή την επταπλή σύνθεση του ανθρώπου οφείλεται το ότι, αρμονικά, κάθε μέρος της αντανακλά αναλογικά το όλο, δηλαδή καθένας από τους φορείς συνείδησης του ανθρώπου κλιμακώνεται και αυτός επταδικά. Ετσι ο Νους παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά, σύμφωνα με το διδακτικό πίνακα της μεγάλης αυθεντίας του Αποκρυφισμού Ε.Π.Μπλαβάτσκυ:

ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΝΟΥΣ (ΜΑΝΑΣ)

ΜΑΝΑΣ - ΑΤΜΑ (Πνευματικό επίπεδο)

ΜΑΝΑΣ - ΒΟΥΔΙ (Διαισθητικό επίπεδο)

ΜΑΝΑΣ - ΜΑΝΑΣ (Αγνός Νους πάνω στον οποίο αντανακλώνται οι λανθάνουσες Αρχές του Ατμα

και του Βούδι, σχηματίζοντας το Αιτιατό Σώμα ή Εγώ)

ΑΝΤΑΚΑΡΑΝΑ ή ΓΕΦΥΡΑ (Σκοτεινό νοητικό επίπεδο, εστία των έμμονων ιδεών)

ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ ΝΟΥΣ (ΚΑΜΑ-ΜΑΝΑΣ)

ΚΑΜΑ-ΜΑΝΑΣ - ΑΣΤΡΙΚΟ (Νοητικό που δίνει μορφή σε επιθυμίες)

ΚΑΜΑ-ΜΑΝΑΣ - ΠΡΑΝΙΚΟ (Νοητικό αναζωογονημένο από την πνοή της Ζωής)

ΚΑΜΑ-ΜΑΝΑΣ - ΑΙΘΕΡΟΦΥΣΙΚΟ (Νοητικό που σχετίζεται με τα φυσικά πράγματα)

1) Οι σκεπτομορφές που εκπέμπει αυτό το υπόσωμα έχουν χρώματα σε αποχρώσεις του μενεξεδί, καθαρές και λαμπερές γεωμετρικές μορφές. Διαρκούν πολύ χρόνο και αναφέρονται σε ηρωικά και μυστικιστικο-φιλοσοφικά θέματα.

2) Οι σκεπτομορφές που εκπέμπει αυτό το υπόσωμα έχουν χρώμα προς το αργυρό, καθαρές και λαμπερές γεωμετρικές μορφές με αιχμές που λιώνουν σε λαμπερό φως. Διαρκούν λιγότερο χρόνο από τις προηγούμενες και συσχετίζονται με θρησκευτικά θέματα.

3) Οι σκεπτομορφές αυτού του υποσώματος έχουν χρώματα που συσχετίζονται με το μπλε, καθαρές αλλά όχι πολύ λαμπερές γεωμετρικές μορφές. Διαρκούν λιγότερο χρόνο από τις προηγούμενες και αναφέρονται στη νοημοσύνη και στον ορθό λόγο. Συσχετίζονται με θεωρητική φιλοσοφία και με τις επιστήμες.

4) Αυτές οι σκεπτομορφές έχουν χρώμα προς το πράσινο, καθαρές και σχετικά απλές γεωμετρικές μορφές. Διαρκούν λιγότερο καιρό από τις προηγούμενες και αναφέρονται σε συγκεκριμένα θεωρητικά, τεχνικά και μηχανικά θέματα, σε εφαρμοσμένες επιστήμες.

5) Οι σκεπτομορφές που εκπέμπει αυτό το υπόσωμα έχουν χρώματα κοντά στο λαμπερό κόκκινο, ασταθείς γεωμετρικές μορφές που τείνουν να συγκεντρωθούν στον εαυτό τους. Διαρκούν λιγότερο χρονικό διάστημα από τις προηγούμενες αλλά επαναλαμβάνονται και αφορούν συγκινήσεις, εξάρσεις συναισθήσεις, πόνους και ηδονές.

6) Οι σκεπτομορφές που βγαίνουν από αυτό το υπόσωμα έχουν χρώματα προς το πορτοκαλί, σε συνδυασμό με το κόκκινο του αίματος. Οι μορφές τους τείνουν προς την καμπύλη και τη σπείρα, ανανεώνοντας συνέχεια τον εαυτό τους. Η χρονική διάρκειά τους είναι πολύ μικρή, αλλά εφόσον ανανεώνονται και κυκλοφορούν γεννώντας η μία την άλλη, δίνουν την εντύπωση του συνεχούς, όπως από απόσταση τη δίνει και το νερό ενός ποταμού που κυλά. Δίνουν ζωή και ενέργεια στις υπόλοιπες σκεπτομορφές.

7) Οι σκεπτομορφές που πηγάζουν από αυτό το υπόσωμα έχουν ζεστά σκούρα χρώματα που δημιουργούν ένα πολύχρωμο πλέγμα. Είναι πράγματι σαν καλάθια που περιέχουν όλες τις άλλες νοητικές ενέργειες και τις συγκεκριμενοποιούν σε γεωμετρικές μορφές που τείνουν στη σταθερότητα μιας μηχανικής αντιστάθμισης. Διαρκούν λίγο καιρό αλλά οι παρουσίες τους είναι καθαρές και καλά προσδιορισμένες. Είναι σαν ένα κουτί αντήχησης, που με τη σχετική αδράνειά τους γεννούν τους ισχυρισμούς της γνώμης.

Επειδή οι σκεπτομορφές υπόκεινται στην παγκοσμιότητα του αποτελέσματος -μπούμεραγκ-τείνουν να επιστρέψουν στο σημείο αφετηρίας τους, ειδικά αν δεν βρουν το στόχο προς τον οποίο κατευθύνονταν.

Για αυτό η χιλιόχρονη σοφία συστήνει να καλλιεργεί κανείς τις καλές σκέψεις και να απομακρύνει τις κακές, γιατί εκτός από τα χτυπήματα που μπορούν να προκαλέσουν στον εξωτερικό κόσμο, είναι αναπόφευκτο ότι θα επιστρέψουν, και μάλιστα πολύ πιο ενισχυμένες, θα χτυπήσουν και θα φωλιάσουν στον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή στον ίδιο το νου που τις γέννησε. Οι Ανατολικοί θα έλεγαν ότι αυτό είναι κάρμα. Όμως δεν πρέπει να το θεωρήσουμε ως κάρμα απλού αριθμητικού τύπου, αλλά ζωτικού:

Όταν φυτεύει κανείς ένα σπόρο, δεν φυτρώνει από αυτόν άλλος σπόρος, αλλά ένα φυτό που περιέχει μέσα του εκατοντάδες σπόρους παρόμοιους με το σπόρο που το δημιούργησε, γιατί, χωμένος στη γη, απορροφάει από αυτή τα στοιχεία που τον δυναμώνουν. Είναι μία πολλαπλή ηχώ του πρωταρχικού και μοναδικού ήχου.

Αυτή η δυνατότητα πολλαπλασιασμού κάνει το Εγώ να βλέπει τον εαυτό του να πολιορκείται από χιλιάδες σκεπτομορφές ξένες, δικές του και σύμμεικτες. Η ελάχιστα εξασκημένη βούληση του σημερινού ανθρώπου τον μετατρέπει σε μαριονέτα αυτών των σκεπτομορφών και έτσι, από την εκλογή μιας οδοντόκρεμας μέχρι την εκλογή μιας πολιτικής θέσης ή μιας μορφής ζωής, ο άνθρωπος επηρεάζεται συνέχεια από τα μεγάλα κύματα της οχλοκρατικής παλίρροιας που χειρίζονται τις περιστάσεις. Οι τελευταίες είναι αντανακλάσεις συνδυασμών από προηγούμενες καταστάσεις, που ήδη υπήρχαν όταν το άτομο εμφανίζεται στη σκηνή, και των κρυφών δυνάμεων κάποιων θελήσεων που δεν είναι πάντα ανθρώπινες.

Πίσω από τις πράξεις που μοιάζουν καθαρά ανθρώπινες, κρύβονται δυνάμεις της Φύσης με τη μορφή μεγάλων Στοιχειών, και είναι τρέλα να αποδυναμώνει κανείς τη θέληση των ανθρώπων. Η σιδερένια πειθαρχία των αρχαίων μοναστηριών και στρατευμάτων δεν ήταν τόσο ανόητη υπόθεση, όπως θέλουν σήμερα να μας κάνουν να πιστεύουμε. Αυτή σφυρηλατούσε ανθρώπους, με την ανώτερη έννοια της λέξης. Μια παρέλαση ή ένας στρατός σε πορεία είναι το αντίθετο της αγέλης του λαίμαργου κοπαδιού που σταματάει εδώ κι εκεί, για να μασήσει το πρώτο χόρτο που θα βρει λιπασμένο με τις δικές του κοπριές. Η αίσθηση του Μυστικισμού, της ανάπτυξης τν πιο βαθιών ηθικών αξιών, της γενναιοδωρίας, της ανδρείας και της εξάσκησης του σώματος, δημιουργούν σκεπτομορφές που, όταν επενεργούν πάνω στην κοινωνία και στους φορείς, τους εξευγενίζουν και εξαγνίζουν τα πάντα, απομακρύνοντας τα κακοποιά πνεύματα που προκαλούν τις φυσικές και μεταφυσικές αρρώστιες.

Η έλλειψη αυτής της πειθαρχίας επιτρέπει να αναπτύσσονται, σαν τρομεροί βρικόλακες, οι χειρότερες σκεπτομορφές, μερικές κοιμισμένες επί αιώνες στις σκοτεινές γωνιές του λεγόμενου συλλογικού ασυνείδητου, και να επιτίθενται στους πιο αδύναμους ως προς τη βούληση, αποδυναμώνοντας τους ακόμα περισσότερο και εξευτελίζοντάς τους. Από εκεί ξεπηδούν οι τάσεις για άγχος, χρήση ναρκωτικών, παράλογη βία, εργατική ανικανότητα και έλλειψη δύναμης για τη λήψη λυτρωτικών αποφάσεων.

Αυτοί που έχουν προσβληθεί, σαν τα μικρά παιδιά, συνέχεια ζητούν κάτι, αλλά ποτέ δεν προσφέρουν τίποτα. Άδειοι από ζωτικότητα και βούληση, έρποντας παρασύρονται προς μία χειρότερη σκλαβιά, που είναι η υποδούλωση στα πάθη και στους εγωισμούς, μια υποδούλωση που είναι κόρη του τρόμου και πηγή σφαλμάτων.

Οι πιο λαμπρές και ευεργετικές σκεπτομορφές γεννιούνται από την τίμια εργασία, από το θάρρος, όχι μόνο για να απαιτήσει κανείς τα δικαιώματά του, αλλά και για να εκπληρώσει τις δικές του υποχρεώσεις -από την καλοσύνη, από την υγιή χαρά που μας απομακρύνει από τις κραυγές των θηρίων, από την προσευχή που γίνεται για να μιλήσει κανείς με το Θεό και από το προσωπικό και ομαδικό κουράγιο μπροστά στις δυσκολίες, από την ορθή συγκέντρωση στα καλύτερα στοιχεία του εαυτού μας.

Δεδομένης της πλαστικότητας των λεπτών επιπέδων, μια Ιδέα-Μορφή έχει μεγάλη αποτελεσματικότητα, επειδή προσαρμόζεται σαν Ον για να πλαστεί στην ουσία του φαινομενικού κόσμου, που είναι αυτός που συνήθως αντιλαμβανόμαστε. Μια σκεπτομορφή, αν τραφεί και εκφραστεί κατάλληλα, προκαλεί αναπόφευκτα αλλαγές στη σφαίρα του υλικού, που πάντα αφήνεται να παρασυρθεί από εκείνη, εφόσον η ύλη δεν έχει ούτε μορφή ούτε βούληση έξω από τη δική της ύπαρξη.

Έτσι αλυσοδένονται τα ρεύματα γνώμης, οι μόδες, η προπαγάνδα. Είναι απλές σκεπτομορφές που έχουν σκοπό να δράσουν πάνω στην ύλη, αφού έχουν άσκηση τη δύναμή τους πάνω στον άβουλο νου των μαζικοποιημένων ανθρώπων. Ο λεγόμενος αποστάτης δεν είναι παρα ένα θύμα αυτών των ρευμάτων, που στηρίζονται στη ρομποτικοποίηση των προ-προγραμματισμένων απο σκεπτομορφές υλικών μορφών. Τα χρώματα, οι ήχοι και οι μουσικές, οι στάσεις, οι τρόποι ζωής, αποτελούν την "ηθική" της παρούσας στιγμής, δηλ. τη συνήθεια που κυβερνά τις μάζες. Στη μάχη των σκεπτομορφών επιβάλλεται η πιο οργανωμένη και δυνατή, και με τα κατάλοιπα των νικημένων ιδεών χτίζει ενισχύσεις για τη δική της μορφή.

Μια σκεπτομορφή έχει μεγάλη δύναμη αλλά δεν είναι ακαταμάχητη.

Μόλις είδαμε, σε γενικές γραμμές, τη δύναμη μιας σκεπτομορφής.

Μπορεί κανείς να τη νικήσει; Ναι με άλλη σκεπτομορφή αντίθετης τάσης και μεγαλύτερης δύναμης, κυρίως πνευματικής, μιας και οι πράξεις και θελήσεις που εκφράζονται στα λεπτότερα επίπεδα έχουν προτεραιότητα πάνω στα λιγότερο λεπτά, που είναι πιο βραδυκίνητα και εύθραυστα λόγω της "κρυσταλλοποίησής" τους.

Μια σκεπτομορφή, δημιουργημένη απο το πνεύμα και καλά σχεδιασμένη από ένα δυνατό νου, μπορεί να νικήσει τις σκεπτομορφές των διαστροφών και όλων εκείνων που έχουν να κάνουν με τον άστατο ψυχοφυσικό κόσμο.

Κάθε γυναίκα, κάθε άνδρας έχουν στον πνευματικό κόρφο τους την αναγκαία δύναμη για να πλάθουν και να εκπέμπουν σκεπτομορφές.

Η γενική αδυναμία των εκπομπών οφείλεται στην άγνοια της τεχνικής και στην αμφιβολία που έχει σπείρει στις ίδιες τις ψυχές τους η ανεπαρκής σύγχρονη εκπαίδευση, που ενθρονίζει την ευθραυστότητα, την αμφιβολία, το καπρίτσιο. Αλλά ο νους που είναι πειθαρχημένος από την προσπάθεια, τη βούληση να είναι, την έλλειψη διαστροφών και φαύλων ιδεών που καταναλώνουν ενέργεια χωρίς να βγουν από την τροχιά τους, προσφέρει ενδιαφέρουσες ευκαιρίες να νικήσει κάθε μορφή αντιξοότητας, μεταλλάσσοντάς την σε θετική εμπειρία και σε επιτυχείς πράξεις.

Ας θυμηθούμε οτι, σε τελευταία ανάλυση, μια σκεπτομορφή νικιέται μονάχα με άλλη σκεπτομορφή.

Η φυσική πειθαρχία, η υγιεινή, τα τραγούδια, τα όμορφα τοπία, τα αλτρουιστικά συναισθήματα είναι ανεκτίμητοι βοηθοί στη μάχη ενάντια σε μια κακή σκεπτομορφή. Επίσης βοηθούν η προσευχή και η εργασία, το ηρωικό συναίσθημα της γενναιοδωρίας προς τους συνανθρώπους μας και η ίδια η αξιοπρέπεια του ατόμου.

Πώς κυριαρχείται οριστικά μια σκεπτομορφή ;

Πρώτα απ' όλα, πρέπει να τη νικήσουμε μέσα μας.

Όποιος δεν νικήσει τον εαυτό του, ποτέ δεν θα μπορέσει να νικήσει τον περίγυρό του. Επειδή, αν το αναλύσουμε καλά, τον πρώτο περίγυρό του τον αποτελούν οι δικοί του φορείς συνείδησης στο συγκινησιακό, ζωτικό και φυσικό επίπεδο.

Σε ένα βιβλίο του, ο Τσαρλς Λέντμπηστερ, ένας θεοσοφιστής που έζησε από το 1847 ώς το 1943, περιγράφει πολύ ζωντανά πώς οι σκέψεις μας παράγουν μικρές οντότητες, τις οποίες τις ονομάζει "στοιχειακά" (σκεπτομορφές).

Αυτές οι σκέψεις - οντότητες που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι, επιθυμούν να παραμείνουν ζωντανές και να μεγαλώσουν. Αν κάνουμε μια συγκεκριμένη σκέψη πολύ σπάνια ή επιπόλαια, η σκεπτομορφή που θα γεννηθεί δεν θα έχει υπόσταση και θα εξαφανιστεί αμέσως. Αν όμως σκεφτόμαστε κάτι πολύ συχνά ή πολύ έντονα, η αντίστοιχη σκεπτομορφή θα μεγαλώνει και θα δυναμώνει ανάλογα και θα κατορθώσει να παραμείνει ζωντανή για πολύν καιρό. Σκέψεις που είναι παρόμοιες σε χαρακτήρα θα συγκεντρώνονται σε μεγάλες δέσμες.

Κάθε σκεπτομορφή έχει κάποια ελευθερία κινήσεως. Μπορεί να έλθει σε επαφή με παρόμοιες παρορμήσεις από το περιβάλλον ώστε να ολοκληρώσει τη "μητρική σκέψη" όπως λ.χ. "σήμερα αισθάνομαι καλά." Προκειμένου να τραφεί και να παραμείνει ζωντανή η σκεπτομορφή θα κάνει αυτόματα ό,τι μπορεί για να επαναλαμβάνεται και να επιβεβαιώνεται αυτή η σκέψη. Η θεωρία αυτή παρέχει μια αληθοφανή εξήγηση για την τεράστια επιτυχία των μεθόδων θετικής σκέψης.

Ο ίδιος μηχανισμός όμως ισχύει και για τις αρνητικές σκέψεις. Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να κόψουμε μια κακή συνήθεια, να πάψουμε να κάνουμε μια συγκεκριμένη σκέψη ή να αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Μόλις προσπαθήσουμε να αγνοήσουμε τις ανεπιθύμητες σκέψεις, η αντίστοιχη σκεπτομορφή αρχίζει να φοβάται για τη ζωή της και προσπαθεί να μας ωθήσει ξανά στον τρόπο σκέψης που θέλει. Αν όμως αποτύχει, θα χάνει διαρκώς την υπόστασή της και σύντομα θα εξαφανιστεί τελείως.

Μια ομάδα ανθρώπων, μια ολόκληρη φυλή ή χώρα, μπορεί να χτίσει μια δική της συλλογική σκεπτομορφή. Οι επιδράσεις μιας τέτοιας συλλογικής σκεπτομορφής μπορούν να είναι πολύ εντυπωσιακές.

Σκέψου, λόγου χάρη, τι θα συνέβαινε αν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανακοίνωναν (λανθασμένα) το ξέσπασμα μιας επικίνδυνης επιδημίας γρίπης, αναφέροντας λεπτομερώς τα συμπτώματα. Ένα σωρό άνθρωποι θα αισθάνονταν αμέσως άρρωστοι και θα κολλούσαν την ανύπαρκτη ασθένεια. Τι θα γινόταν όμως αν οι ίδιοι άνθρωποι μάθαιναν ότι οι ασυνήθιστες καιρικές συνθήκες θα αυξήσουν τη ζωτικότητά τους και την άμυνά τους στην ασθένεια; θα αρρώσταιναν άραγε;

Όσα περισσότερα άτομα συμμετέχουν σε μια συλλογικά παραγόμενη σκέψη, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επίδρασή της. Η επίδραση αυτή μπορεί να αυξηθεί ακόμη περισσότερο όταν η σκέψη αυτή συλληφθεί σε πολύ λεπτό επίπεδο συνείδησης. Ακριβώς όπως η λεπτότερη μορφή ύλης περικλείει την περισσότερη ενέργεια (όπως λόγου χάρη στην διάσπαση του ατόμου), όσο πιο βαθύ είναι το επίπεδο συνειδητότητας και όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στην κατάσταση εσωτερικής ενότητας με όλη τη δημιουργία, τόσο πιο αποτελεσματικές θα είναι οι σκέψεις μας.

Σε ένα τέτοιο επίπεδο μπαίνουν στο παιχνίδι νέοι νόμοι, νόμοι που υπερβαίνουν κατά πολύ την προαναφερθείσα επιρροή των σκεπτομορφών. Μια σκέψη αγάπης εκφρασμένη σε αυτό το λεπτότατο και βαθύτατο επίπεδο συνειδητότητας, όπου βρίσκεται η Θεότητα σε όλα τα όντα, είναι ικανή να έλθει σε επαφή με την εσώτατη σφαίρα της ζωής χωρίς τη μεσολάβηση σκεπτομορφής. Είναι περιττό να πούμε ότι κάθε σκέψη που δημιουργείται στο επίπεδο αυτό είναι αυτόματα θετική.

Αυτή η αρχή αποδείχτηκε επιστημονικά για πρώτη φορά στα 1976, όταν παρατηρήθηκε ότι τα επίπεδα εγκληματικότητας, αρρώστιας και ατυχημάτων έπεφταν σημαντικά σε πόλεις όπου τουλάχιστον το 1% του πληθυσμού έκανε Υπερβατικό Διαλογισμό.

Σήμερα, ομάδες 7.000 ατόμων (το 7.000 είναι η τετραγωνική ρίζα του 1% του πληθυσμού της Γης) χρησιμοποιούν συνειδητά αυτό το φαινόμενο κάνοντας όλοι ταυτόχρονα Υπερβατικό Διαλογισμό, για να προωθήσουν την παγκόσμια Ειρήνη.