Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018


ΟΜΑΔΑ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΥΚΛΟΥ ΦΩΤΟΣ 

Αποτέλεσμα εικόνας για power team

O Κύκλος Φωτός περνά στην επόμενη εξελικτική φάση και ζητά συνοδοιπόρους όσους από εσάς βρίσκεστε σε μια αντίστοιχη θέση αναζήτησης.



Ξεκινάμε με χαρά και όραμα την  θεραπευτική και βιωματική  Ομάδα Δύναμης του Κύκλου Φωτός,  από τον Δεκέμβριο έως τέλη Μαΐου. Θεματολογία της ομάδας είναι η  διαδραστική θεραπεία δια μέσου των τσάρκα (chakra reading-healing) της Συστημικής Αναπαράστασης και άλλων ψυχοενεργειακών τεχνικών.
Θεραπευτικός στόχος Ομάδας δύναμης : Αυτογνωσία, ενεργοποίηση και εξισορρόπηση των τσάκρα, λύσιμο εμπλοκών, ανάληψη προσωπικής δύναμης και ευθύνης, αποφασιστικότητα, διαύγεια και ενέργεια για την πραγματοποίηση των στόχων μας.

Απαραίτητη είναι η δέσμευση των μελών της ομάδας κάθε Δευτέρα 20:00 με 21:30.
Διάρκεια Ομάδας δύναμης : Δεκέμβριος έως Μάιος
Έναρξη Ομάδας δύναμης :   Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου και κάθε Δευτέρα 20.00 με 21.30
Συμμετοχή : 40 € ανά μήνα.

Χαρά μας θα είναι η συμμετοχή σας. Σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε, επικοινωνήστε με τους παρακάτω τρόπους για κράτηση θέσης, επειδή ο χώρος μας είναι περιορισμένος. Να γνωρίζεται ότι Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Για λεπτομέρειες παρακαλώ επικοινωνήστε με την Έλενα Αθαν. Αν θέλετε να παίρνετε ενημερώσεις από εμάς, δηλώστε το προσωπικά στο email: eloptron99@yahoo.gr 
 ή με μήνυμα στο 6977914300.

Προσωπικό προφίλ στο facebook: https://www.facebook.com/elena.athan.71
Επιπροσθέτως ανατρέξτε στο http://kyklosfotos.blogspot.com/
Ή γραφτείτε στην ομάδα https://www.facebook.com/groups/kyklosfotos/
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς αγαπημένοι μου συνοδοιπόροι και εύχομαι σε επόμενη συνάντηση μας με υγεία. Έλενα

Σύντομο βιογραφικό
Η Αθανασογιαννοπούλου Έλενα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι πιστοποιημένη Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και Συντονίστρια Συστημικών Οικογενειακών Αναπαραστάσεων κατά Bert Hellinger. Είναι επίσης απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Σκωτίας  (COSCA)  στην Συναλλακτική Ανάλυση & Ψυχοθεραπεία. Έχει  ειδίκευση  στις εξαρτήσεις από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (Ψ.Ν.Α) του τμήματος 18 Άνω. Στην προσπάθεια της για διαρκή επιμόρφωση, τελείωσε την μονοετής της εκπαίδευση, στον τομέα της Παιδικής ψυχολογίας και Παιδοψυχιατρικής από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Δίνει ομιλίες και πραγματοποιεί βιωματικά σεμινάρια πάνω σε θέματα προσωπικής πραγμάτωσης και αυτογνωσίας, σε διάφορους φορείς όπως Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Δήμου Περιστερίου,  στον φορέα ΛΕΩ ΝΑΙ, στον Δήμο Αλίμου κ.α

Προσφέρει εθελοντική υπηρεσία για τα αδέσποτα στο ΕΚΠΑΖ κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων στην Αίγινα όπως και στο Δήμο Αλίμου.
Είναι συντάκτης στο περιοδικό New Age Astrology,  κατέχει το βαθμό του Master Teacher Reiki και από το 2008 είναι Υπεύθυνη Συντονίστρια του «ΚΥΚΛΟΥ ΦΩΤΟΣ» μιας ομάδας, που ασχολείται με την
Πνευματική θεραπεία, αυτογνωσία και  διδασκαλίες εσωτερικού χαρακτήρα.

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

Απόσπασμα από το βιβλίο του Alexander Loyd PhD, ND “Ο Κώδικας της Θέλησης“. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα
Η εξίσωση του Αϊνστάιν απέδειξε ότι όλα είναι ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι και η αγάπη είναι ενέργεια και, όπως οποιοδήποτε είδος ενέργειας, έχει μια συγκεκριμένη συχνότητα. Μάλιστα, η αγάπη και το φως αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι δύο αυτές ενέργειες έχουν θετικές και θεραπευτικές συχνότητες. Το φως είναι η πιο υλική εκδήλωση αυτής την ενεργειακής συχνότητας, ενώ η αγάπη η λιγότερο υλική εκδήλωση. Σε μια πολύ διαφορετική συχνότητα, έχουμε το σκοτάδι και το φόβο, που αποτελούν επίσης τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το σκοτάδι είναι η πιο υλική εκδήλωση, ενώ ο φόβος η λιγότερο υλική εκδήλωση.
Γνωρίζατε ότι ο μαγνητικός τομογράφος δεν φωτογραφίζει το σώμα σας, αλλά δημιουργεί μια εικόνα με βάση τις ενεργειακές συχνότητες που καταγράφει; Η πλήρης ονομασία του τομογράφου είναι «μηχάνημα απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού», και ο συντονισμός αναφέρεται στις διαφορετικές συχνότητες. Τα μηχανήματα αυτά είναι προγραμματισμένα να ανιχνεύουν εκατοντάδες ενεργειακές συχνότητες, όπως, για παράδειγμα, η συχνότητα ενός υγιούς και ενός μη υγιούς ηπατικού κυττάρου. Όταν ο τομογράφος σαρώνει το σώμα και ανιχνεύει τη συχνότητα ενός μη υγιούς ηπατικού κυττάρου, το απεικονίζει ως μια σκοτεινή κηλίδα, επειδή ανιχνεύει στο ήπαρ του ασθενούς τη συχνότητα του σκοταδιού.
Έχω θέσει την εξής ερώτηση σε πάνω από διακόσιους γιατρούς: «Αν ο νους, το σώμα και οι μηχανισμοί αυτοΐασης του οργανισμού λειτουργούν τέλεια, είναι δυνατόν υπό φυσιολογικές, καθημερινές συνθήκες να αρρωστήσει κανείς;». Μέχρι στιγμής, η απάντηση που έλαβα όλες τις φορές ήταν «Όχι». Υπό φυσιολογικές, καθημερινές συνθήκες, αν το ανοσοποιητικό σύστημα και οι μηχανισμοί νοητικής και πνευματικής ίασης λειτουργούν τέλεια, πραγματικά είναι αδύνατον να αρρωστήσετε (εδώ δεν μιλάμε για την περίπτωση που κάποιος επισκέπτεται μια ξένη χώρα και προσβάλλεται από κάποιον τρομερό θανατηφόρο ιό που το σώμα του δεν έχει ξανασυναντήσει ποτέ).
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε δύο πράγματα για τους μηχανισμούς ίασης. Πρώτον, οι μηχανισμοί αυτοί δεν ελέγχουν μόνο το υλικό μας σώμα αλλά όλη μας την ύπαρξη – σωματική, νοητική και πνευματική. Εκτός από το ανοσοποιητικό σύστημα του υλικού σώματος, λοιπόν, υπάρχουν και οι μη υλικοί μηχανισμοί ίασης, που μας βοηθούν να νιώθουμε αγάπη, ευτυχία, γαλήνη και υπομονή αντί για θυμό, λύπη, φόβο, άγχος ή ανησυχία. Δεύτερον, τα αρνητικά συμπτώματα που εκδηλώνουμε (πόνος, φόβος, ασθένειες, θυμός κ.τλ.) δεν οφείλονται στην παρουσία του αρνητικού αλλά στην απουσία του θετικού. Σύμφωνα με το έργο της γιατρού Κάρολαϊν Λιφ, στο σώμα μας δεν υπάρχουν μηχανισμοί –σωματικοί, συναισθηματικοί ή πνευματικοί– που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες.
Αντίθετα, οι μηχανισμοί του σώματός μας προκαλούν μόνο τις θετικές συνέπειες της υγείας, της ζωτικότητας και της ανοσίας. Κάθε μηχανισμός του σώματός μας, στη φυσική του κατάσταση, λειτουργεί με σκοπό τη δημιουργία υγείας και ευτυχίας. Θεωρώ παράλογο να πιστεύουμε ότι η ασθένεια είναι μια φυσική κατάσταση του σώματός μας. Είναι σαν να πηγαίνουμε το χαλασμένο μας αυτοκίνητο στην αντιπροσωπεία και να ρωτάμε «Γιατί το κατασκευάσατε έτσι που να χαλάει;». Φυσικά, ο υπάλληλος θα μας κοιτάξει απορημένος και θα απαντήσει: «Δεν το κατασκευάσαμε επίτηδες έτσι ώστε να χαλάει. Κάποια δυσλειτουργία το έκανε να χαλάσει. Αφού έχετε να αλλάξετε λάδια σαράντα χιλιάδες χιλιόμετρα!».
Το σώμα μας λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Όταν συμβαίνει κάτι αρνητικό στη ζωή μας, οφείλεται πάντα σε δυσλειτουργία των θετικών μας μηχανισμών. Επιτρέψτε μου λοιπόν να αναδιατυπώσω όσα είπα προηγουμένως: Αν ο νους και το σώμα σας λειτουργούν όπως θα έπρεπε, αποκλείεται να αρρωστήσετε σωματικά και θα νιώθετε καλά σε μη σωματικό επίπεδο. Κυριολεκτικά είναι αδύνατον να βυθιστείτε στο φόβο, το άγχος, την ανησυχία, τη λύπη, το θυμό και σε άλλα αρνητικά συναισθήματα. Μόνο ένα πράγμα μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργία στους θεραπευτικούς μηχανισμούς σας: ο φόβος.
Όταν ο φόβος ενεργοποιεί την αντίδραση στρες, οι τράπεζες μνήμης σας εκπέμπουν ένα σήμα ή μια συχνότητα φόβου στον υποθάλαμο του εγκεφάλου σας που ενεργοποιεί το διακόπτη του στρες. Αν ο υποθάλαμός σας δεν λάβει αυτό το σήμα φόβου, δεν ενεργοποιεί το διακόπτη. (Δεν είναι σύμπτωση ότι η εναλλακτική ονομασία της αντίδρασης στρες είναι «αντίδραση φόβου».) Η αντίδραση αυτή αποτελεί μέρος του ενστίκτου επιβίωσης, που σας βοηθάει να παραμείνετε ζωντανοί. Η αντίδραση στρες πρέπει να ενεργοποιείται μόνο αν εκείνη τη στιγμή η ζωή μας βρίσκεται σε άμεσο και θανάσιμο κίνδυνο. (Όταν λέω «στρες», δεν εννοώ το υγιές στρες που δημιουργείται στο σώμα μας όταν του βάζουμε προκλήσεις, όπως συμβαίνει όταν γυμναζόμαστε. Το στρες αυτού του είδους ονομάζεται συχνά «καλό στρες» και το έχουμε ανάγκη για να παραμείνουμε υγιείς).
Όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, έτσι δεν είναι; Σε πολλούς από εμάς, η αντίδραση μάχης ή φυγής ενεργοποιείται δέκα, δεκαπέντε ή είκοσι φορές τη μέρα, σε σημείο που το στρες γίνεται τρόπος ζωής. Για τρία χρόνια, χρησιμοποιούσα την Εξέταση Μεταβλητότητας του Καρδιακού Ρυθμού για να ελέγξω τον Θεραπευτικό Κώδικα, καθώς και άλλες μορφές θεραπείας. Μια από τις ερωτήσεις που έκανα στους εξεταζόμενους ήταν «Νιώθεις στρες;». Πάνω από το 90% των εξεταζόμενων που είχαν διαγνωστεί με σημαντικά επίπεδα κλινικού στρες, απαντούσαν πως, όχι, δεν ένιωθαν στρες. Γιατί; Επειδή το είχαν συνηθίσει. Είχε γίνει κάτι το φυσιολογικό, όταν θα έπρεπε να αποτελεί σπάνια εξαίρεση.
Ζούμε με στρες και ούτε καν το αντιλαμβανόμαστε. Κάθε καταστροφικό συναίσθημα που βιώνουμε βασίζεται στο φόβο. Για μισό λεπτό…σίγουρα θα υπάρχει κάποιο αρνητικό συναίσθημα που δεν έχει καμία σχέση με το φόβο, σωστά; Ας το σκεφτούμε. Αισθανόμαστε θυμό όταν αυτό που φοβόμαστε συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Αισθανόμαστε άγχος και ανησυχία όταν πιστεύουμε ότι αυτό που φοβόμαστε θα συμβεί στο μέλλον. Αισθανόμαστε λύπη και θλίψη όταν αυτό που φοβόμαστε έχει ήδη συμβεί και πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να το αντιστρέψουμε και ότι η ζωή μας έχει αλλάξει για πάντα. Έτσι δημιουργούνται τα αισθήματα της απελπισίας και της ανεπάρκειας.
Αισθανόμαστε μνησικακία όταν φοβόμαστε ότι κάτι δεν είναι σωστό και δίκαιο και μπορεί να μη διορθωθεί ποτέ. Νιώθουμε απόρριψη όταν φοβόμαστε ότι κάποιος δεν πρόκειται να μας αγαπήσει ή να μας αποδεχτεί ή όταν μας έχει ήδη απορρίψει, ενώ έχουμε ανάγκη να μας αποδεχτεί. Μπορώ να δώσω άπειρα παραδείγματα. Πραγματικά, κάθε αρνητικό εσωτερικό βίωμα της ζωής σας προέρχεται με κάποιο τρόπο από το φόβο και από το γεγονός ότι πιστεύετε κάποια αναλήθεια. Όλοι οι φόβοι οφείλονται στην απουσία της αγάπης, όπως το σκοτάδι οφείλεται πάντα στην απουσία του φωτός. Οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις που βασίζονται στο φόβο, αυξάνουν το στρες (όχι εκείνο που δημιουργείται από τη σωματική προσπάθεια και άσκηση) ενώ δεν βρίσκεστε σε άμεσο και θανάσιμο κίνδυνο.
Όποτε εγκλωβιζόμαστε από κάποια αρνητική πεποίθηση και σκέψη ή βιώνουμε συναισθήματα που βασίζονται στο φόβο (δηλαδή, οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα), μειώνουμε τη λειτουργία των θεραπευτικών μας μηχανισμών ή τους απενεργοποιούμε εντελώς. Αυτό σημαίνει πως όχι μόνο είμαστε ευάλωτοι σε νοσήματα και ασθένειες, αλλά και πως, αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί μακροπρόθεσμα, είναι σχεδόν εγγυημένο ότι στο μέλλον θα προσβληθούμε από κάποια σοβαρή ασθένεια. Ταυτόχρονα, μειώνουμε ή εκμηδενίζουμε την ευτυχία, την ευχαρίστηση, τα επιτεύγματα, την επιτυχία μας, καθώς και τη δυνατότητά μας να ζήσουμε μια πλήρη ζωή.
Προφανώς, δεν θέλουμε να ζούμε με φόβο και να απενεργοποιήσουμε τους θεραπευτικούς μας μηχανισμούς. Ποιο είναι, λοιπόν, το αντίδοτο στο φόβο μας; Η αγάπη. Στο βιβλίο του Love, Medicine and Miracles [Αγάπη, Ιατρική και Θαύματα], ο Μπέρνι Σίγκελ, γιατρός παγκοσμίου φήμης, γράφει ότι έχει δει να συμβαίνουν πολλά ιατρικά θαύματα χάρη στη δύναμη της αγάπης. Το ίδιο κι εγώ. Εδώ εισερχόμαστε στο κομμάτι της Φυσικής. Η συχνότητα της αγάπης εξουδετερώνει άμεσα τη συχνότητα του φόβου. Για να υπογραμμίσω τη σύνδεση ανάμεσα στην αγάπη, το φως και τη θεραπεία, η κυριολεκτική σημασία της αρχαίας εβραϊκής λέξης που σημαίνει «θεραπεύω» είναι «τυφλώνομαι από το φως».
Το 1952, η υγεία του Λέστερ Λίβενσον ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση, ώστε μετά το δεύτερο στεφανιαίο επεισόδιο οι γιατροί τον έστειλαν σπίτι για να πεθάνει. Τον προειδοποίησαν ότι ακόμα και ένα βήμα θα μπορούσε να αποδειχτεί μοιραίο. Περιττό να αναφέρω ότι αυτή η εξαιρετικά δυσοίωνη πρόγνωση συγκλόνισε τον Λίβενσον, ο οποίος άρχισε να ψάχνει λύση πέρα από τη σφαίρα της ιατρικής επιστήμης που, όπως ήταν εμφανές, δεν μπορούσε πια να τον βοηθήσει. Και βρήκε αυτή τη λύση στην αγάπη.
Βιώνοντας μια μεταμορφωτική επίγνωση σχετικά με την αγάπη, όμοια σχεδόν με τη δική μου, συνειδητοποίησε ότι αποτελούσε τη λύση σε όλα του τα προβλήματα. Ήταν τόσο απλό αλλά και τόσο βαθύ. Άρχισε να εστιάζει στην επιλογή να δείχνει αγάπη στους πάντες και τα πάντα και να διώχνει όλες τις σκέψεις και όλα τα συναισθήματα που δεν βασίζονταν σε αυτή. Σαν αποτέλεσμα, θεραπεύτηκε εντελώς και αφιέρωσε τα επόμενα σαράντα χρόνια της ζωής του για να διδάσκει στους άλλους αυτό που ο ίδιος είχε καταφέρει μέσω της Μεθόδου Σεντόνα και της Τεχνικής Απελευθέρωσης.
Τελικά, όλα καταλήγουν στη δύναμη που έχει η αγάπη να θεραπεύει οτιδήποτε βασίζεται στο φόβο, μεταξύ άλλων και τα σωματικά μας συμπτώματα. Σε αντίθεση με τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις και τις αναμνήσεις που βασίζονται στο φόβο, εκείνες που βασίζονται στην αγάπη μειώνουν το σωματικό και μη σωματικό στρες βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Το αντίθετο του φόβου είναι η αγάπη. Κανένας φόβος δεν μπορεί να υπάρξει στην παρουσία της αγάπης, εκτός κι αν η κατάσταση στην οποία βρίσκεστε τη συγκεκριμένη στιγμή είναι απειλητική για τη ζωή σας. Η ιδέα ότι η αγάπη και ο φόβος είναι αντίθετα μπορεί να σας είναι πρωτόγνωρη, καθώς πολλοί νομίζουν ότι το αντίθετο του φόβου είναι η γαλήνη.
Υπό μια έννοια, αυτό ισχύει, γιατί η γαλήνη αποτελεί άμεση εκδήλωση της αγάπης και πηγάζει από αυτή. Είναι αδύνατον να έχει κανείς πραγματική γαλήνη (όχι απλώς περιστασιακή γαλήνη) χωρίς αγάπη. Ομοίως, αν έχετε αγάπη, θα έχετε γαλήνη, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις. Μπορεί να πιστεύετε, επίσης, ότι το αντίθετο της αγάπης δεν είναι ο φόβος αλλά ο εγωισμός. Από μια άποψη, θα είχατε και πάλι δίκιο. Αλλά ο εγωισμός αποτελεί άμεση έκφραση του φόβου και προέρχεται από αυτόν. Αν δεν υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει εγωισμός. Ως ενήλικες, αν εξαλείψετε το φόβο, θα δείχνετε αυθόρμητα καλοσύνη και αποδοχή και θα θέλετε να βοηθάτε όσους έχουν ανάγκη. Είναι σαν να ανάβετε το φως σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, εξαφανίζοντας εντελώς το σκοτάδι.
Η αγάπη είναι η κατάσταση από την οποία πηγάζουν όλες οι αρετές: ευτυχία, γαλήνη, υπομονή, αποδοχή και πίστη. Ο φόβος είναι η κατάσταση από την οποία πηγάζουν όλες οι υλικές και μη υλικές δυσλειτουργίες, τα μπλοκαρίσματα, οι αποτυχίες και οι βλάβες. Ο φόβος δεν μπορεί να υπάρξει σε κατάσταση αγάπης, όπως και το σκοτάδι δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα χώρο γεμάτο φως. Η αγάπη θεραπεύει, ο φόβος σκοτώνει. Όσα συζητάμε εδώ αποτελούν κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου σε επίπεδο σωματικό, συναισθηματικό, οικονομικό, σχέσεων, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο επίπεδο μπορείτε να φανταστείτε.

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018


Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε την δημιουργία 3 νέων τμημάτων των Ασκήσεων Ηρεμίας & Ψυχικής Ενδυνάμωσης!


α) Τρίτη 10-12 π.μ Λυσικράτους και &
 ΄Αρεως στο κάτω Καλαμάκι
β) Πέμπτη 20,30 με 22,00 μ.μ στην Λ.Ιωνίας 24
γ) Παρασκευή 20,00 με 21,30 μ.μ στην Λ. Καλαμακίου 108
Υπάρχουν λίγες θέσεις ακόμα για όσους ενδιαφέρονται στείλτε μήνυμα στο inbox, η τηλεφωνήστε στο Πολιτιστικό και αθλητικό οργανισμό του Δήμου Αλίμου.
τηλέφωνο επικοινωνίας 210 9942550
β) Πέμπτη 20,30 με 22,00 μ.μ στην Λ.Ιωνίας 24 


γ) Παρασκευή 20,00 με 21,30 μ.μ στην Λ. Καλαμακίου 108


Υπάρχουν λίγες θέσεις ακόμα για όσους ενδιαφέρονται στείλτε μήνυμα στο inbox, 
https://www.facebook.com/elena.athan.71 

 ή τηλεφωνήστε στο Πολιτιστικό και αθλητικό οργανισμό του Δήμου Αλίμου. 

τηλέφωνο επικοινωνίας 210 9942550


Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΛΙΜΟΥ 

Η εικόνα ίσως περιέχει: 3 άτομα, άτομα κάθονται, σαλόνι, γήπεδο μπάσκετ και εσωτερικός χώρος
Καλοσωρίζουμε τον Σεπτέμβριο με τα Νέα προγράμματα Αθλητικού και Πολιτιστικού χαρακτήρα από τον Δήμο Αλίμου.
 Ανάμεσα σε αυτά και το δικό μας ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΗΡΕΜΙΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗΣ, για δεύτερη χρονιά!!!

Σας περιμένω όλους παλιούς και νέους για οραματικούς διαλογισμούς, ενεργειακή ενδυνάμωση και ψυχική κάθαρση.
Ευχαριστούμε τον Δήμαρχο Αλίμου τους Αντιδημάρχους καθώς και όλους τους συντελεστές του φορέα του Θ.Ο.Π.Α.Α για ένα τόσο πρωτοποριακό και απαραίτητο πρόγραμμα
Με εκτίμηση Έλενα Άθαν

Αναλυτικά θα δείτε τα παρακάτω τμήματα

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

Να είστε καθοδηγητικοί- Λόγια του Aldo Naouri στους γονείς.

Αποτέλεσμα εικόνας για Aldo Naouri

 Στο καινούργιο του βιβλίο, «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά» (Odile Jacob), ο ποιο γνωστός παιδίατρος στη Γαλλία εξηγεί γιατί τα παιδιά μας είναι χειρότερα από πριν και ενθαρρύνει τους γονείς να αναλάβουν χωρίς φόβο τον ρόλο του καθοδηγητή. Υπενθυμίζει την επιθυμία του, την επιστροφή του πατέρα, κριτικάρει την «ιερή» διατροφή του παιδιού να τρώει όποτε αυτό θέλει, επικρίνει την παντοδυναμία της μητέρας και εκφέρει την άποψη του θετικού ρόλου του πόνου στην γέννα. Εδώ και 25 χρόνια ο παιδίατρος Aldo Naouri αναλύει ένα προς ένα τα βασικά που αφορούν την γέννηση και την μοντέρνα εκπαίδευση. Τι σημασία έχει αν οι ειδικοί φωνάζουν για ιεροσυλία και αμφισβητούν την νομιμότητα να αναφέρεται στο υποσυνείδητο, σαν ψυχαναλυτής, ενώ δεν έχει ασχοληθεί ποτέ του, ο Naouri συνεχίζει να νουθετεί. Στο όνομα των γονέων που έχουν αποπροσανατολισθεί εδώ και 30 χρόνια από τις αντικρουόμενες θεωρίες για την ανατροφή των παιδιών, τα βιβλία του αποτελούν μια εκπληκτική επιτυχία, χαρακτηριζόμενα όμως ως «αντιδραστικά». Στο βιβλίο του «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά» που κυκλοφόρησε στις 20 Μαρτίου από τις εκδόσεις Odile Jacob, ο Naouri καλεί τους γονείς όσο ποτέ άλλοτε να ξαναπάρουν σταθερά στα χέρια τους την υπόθεση των επιγόνων τους. Τα σημερινά «προβληματικά παιδιά», τα δύσκολα παιδιά, τα ανήσυχα και δυστυχισμένα, των οποίων ο αριθμός κατά τον Naouri αυξάνεται, είναι παιδιά κακοαναθρεμμένα. Η συνέντευξη στο περιοδικό “Le Point”: Le Point: Τα παιδιά μας πηγαίνουν τόσο άσχημα; Aldo Naouri: Πιστεύω ναι. Στα 40 χρόνια που εξασκώ το επάγγελμα μου, βλέπω πόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η φυσική τους υγεία έχει βελτιωθεί αισθητά, αλλά παρουσιάζουν εδώ και 10 ή 15 χρόνια, προβλήματα συμπεριφοράς και αναπτύξεως άγνωστα παλαιότερα. Le Point: Παραδείγματος χάριν; Aldo Naouri: Παρουσιάζουν δυσκολίες σχετικές με την καθυστέρηση της εκμάθησης της γλώσσας, σχολικά προβλήματα, προβλήματα υπερκινητικότητας. Η απόδειξη; Η απίστευτη ανάπτυξη των επαγγελμάτων όπως αυτά που σκοπεύουν σε «αποκατάσταση» και αναφέρονται στην ψυχομετρία ή την ορθοφωνία. Le Point: Κατά την γνώμη σας, προτού οι γονείς καταφύγουν στον ψυχολόγο, πρέπει να εκπληρώσουν τον καθοδηγητικό τους ρόλο καθόλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Όμως δεν το κάνουν, γιατί; Aldo Naouri: Στο βάθος αυτής της «αδυναμίας της καθοδήγησης», υπάρχουν δύο βασικά γεγονότα. Το πρώτο είναι ο έλεγχος από το 1975 των γεννήσεων με την αντισύλληψη. Προφανώς με χαροποιεί. Αλλά αλλάζει τα πάντα. Το μωρό δεν είναι πλέον ένα αθέλητο αποτέλεσμα της σεξουαλικής πράξεως, αλλά το αποτέλεσμα της θελήσεως και των δύο, τοποθετούμενο επομένως στην κορυφή του οικογενειακού οικοδομήματος. Το δεύτερο είναι το πέρασμα την ίδια περίοδο από μια κοινωνία της στερήσεως σε μια κοινωνία της αφθονίας. Προφανώς και αυτό με ικανοποιεί. Όμως σε μια κοινωνία της στερήσεως όπως εκείνη που γνωρίσαμε πριν από το 70, το ενδόμυχο μήνυμα που υπήρχε στην εκπαίδευση ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα». Παρείχετο μια κατάσταση που το λιγότερο που μπορούσε να χαρακτηριστεί ήταν αυτή της διάψευσης (ματαίωσης), αυτή που οι ψυχαναλυτές ονομάζουν έλλειψη και που είναι κατά την γνώμη μου ουσιαστική στην εκπαίδευση ενός παιδιού από την ποιο μικρή ηλικία. Σήμερα το μήνυμα της καταναλωτικής κοινωνίας, επομένως και των ίδιων των γονέων είναι « Όχι μόνο μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά όπως και εμείς, έχεις δικαίωμα σε όλα». Le Point: Υπαινίσσεστε ότι είναι οι μεσαίες τάξεις που πρέπει να αναλάβουν την καθοδήγηση των παιδιών τους. Aldo Naouri: Απόλυτα. Γιατί αυτές ήταν που ωφελήθηκαν από την αύξηση του πλούτου. Πως να αναθρέψουν τα παιδιά τους μέσα σε μια αφθονία πο ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να αγωνισθείς για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». Αυτό που είναι φοβερό, είναι να μεγαλώνεις στη στέρηση και η κοινωνία να σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα για τα πάντα. Είναι κάτι που μπορεί να σε τρελάνει. Le Point: Γιατί τόσοι πολλοί γονείς παραπονιούνται, ότι δεν μπορούν να έχουν καθοδηγητικό ρόλο; Aldo Naouri: Αυτό που θεμελιώνει την καθοδηγητικότητα δεν είναι ο θυμός, δεν είναι τα χαστούκια ή το ξύλο τα οποία καταδικάζω, είναι η ιεραρχία μέσα στην οικογένεια και προπάντων η αίσθηση ότι υπάρχει. Όταν δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία πάνω στο δικαίωμα του καθοδηγείν, όταν δεν χρησιμοποιούμαι μεθόδους δελεασμού, τότε ο ρόλος του καθοδηγητή λειτουργεί. Πολλοί γονείς εμπλέκονται σε διαπραγματεύσεις, σε παζάρια με τα παιδιά τους. Όμως διαπραγματευόμαστε με ένα άτομο ίσο με εμάς! Le Point: Αυτό το άτομο δεν είναι ένα παιδί; Aldo Naouri: ¨Ένα μικρό παιδί είναι μια προσωπικότητα άξια σεβασμού. Αλλά όχι δεν είναι ακόμη ένας ισότιμος συνομιλητής. Le Point: Μα δεν είναι δικό σας λάθος, των παιδιάτρων, των ψυχολόγων και των υπολοίπων ειδικών για τα παιδιά, που οι γονείς δεν αισθάνονται ως καθοδηγητές; Τα βιβλία και οι μεγάλες θεωρίες που γνωρίζετε και που εξασκείτε, δεν αποδεικνύουν ότι εσείς είστε που έχετε αποστερήσει αυτό τον ρόλο; Aldo Naouri: Απόλυτα! Μα μην με βάζετε και μένα μέσα. Όλο μου το έργο, εδώ και τριάντα χρόνια, αποτελείται ακριβώς από την προσπάθεια να πείσει τους γονείς να επανεύρουν την θέση τους και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους. Είχα πει στην Françoise Dolto1 : «Λόγω των απόψεών σας οι γονείς έχουν μουγγαθεί, γι’ αυτό τους συμβουλεύω να μην σας ακούν!». Είχε ένα τέτοιο ταλέντο ώστε καθιστούσε τους γονείς παράλυτους. Προτιμώ τους γονείς που κάνουν λάθη, αλλά αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τα δικαιώματά τους αυτοί «υψηλά ιστάμενοι» και τα παιδιά «χαμηλά», παρά αυτούς που καταφεύγουν στις συνταγές των ψυχιάτρων. Le Point: Ισχυρίζεστε, εσείς ο φανατικός της ψυχαναλύσεως ότι η θέση που έχει πάρει το υποσυνείδητο μέσα στην κοινωνία μας είναι εμπόδιο στην εκπαίδευση! Aldo Naouri: Μα η εκπαίδευση δεν είναι διαδικασία θεραπευτική! Είναι μια δέσμευση των ορμών! Η λέξη η οποία μπορεί να κάνει την μεγαλύτερη ζημιά μέσα στις οικογένειες είναι η λέξη «τραυματικός». Φοβόμαστε μήπως την υποστούν τα παιδιά και έτσι υφίστανται πολύ καλά την απογοήτευση, τους εμποδίζουν να μεγαλώσουν...Είναι όπως όταν έρχονται στον παιδίατρο με τα οκτάχρονα παιδιά τους, μαζί με ένα μπιμπερό ή με μια πιπίλα στο στόμα, γιατί ο γονιός δεν ξέρει πως να το αποτρέψει χωρίς να το «τραυματίσει». Αρκεί να τους το πάρει! 1 Françoise Dolto (1908 –1988), γνωστή γαλλίδα παιδίατρος και ψυχαναλύτρια που ασχολήθηκε με την ψυχανάλυση των παιδιών. Le Point: Χρησιμοποιείται λέξεις πολύ σκληρές για τους γονείς, μα είναι προπάντων οι μητέρες που ως συνήθως μέσα στα γραπτά σας, κατηγορούνται για όλα τα κακά. Θα έλεγε κανείς ότι μετά από 40 χρόνια συναναστροφή στο ιατρείο σας, δεν μπορείτε ούτε να τις βλέπετε! Aldo Naouri: Αντιθέτως, συμπάσχω με την μοίρα τους και θέλω να τις βοηθήσω! Τις έχουν κάτω από μια μεγάλη πίεση αυτή της μητρότητας και εκείνη του επαγγέλματος, που για να κρατηθούν έχουν βρει ένα τρόπο απλό να επιμελούνται του ναρκισσισμού τους: να αγαπιούνται από τα μικρά παιδιά τους ευχαριστώντας τα σε όλα, τιθέμενες καθολοκληρίαν στην διάθεσή τους. Πρόκειται για καταστροφή! Le Point: Όμως οι σημερινές γυναίκες εργάζονται, επενδύουν έξω από τα παιδιά τους. Πως μπορούν να τεθούν στην διάθεσή τους; Aldo Naouri: Προσπαθώντας να ανακτήσουν κάθε βράδυ σε μιάμιση ώρα τις δέκα ώρες της απουσίας τους! Τι λάθος! Προσπαθώ να τις πείσω ότι η παρουσία τους δεν έχει την σημασία που της δίνουν και πως τα μωρά τους, πέντε λεπτά αφότου τις βρήκαν, είναι σαν να τις είχαν όλη την ημέρα. Δεν χρειάζεται κάτι να «ανακτήσουν». Le Point: Αισθάνεται κανείς την εμπάθεια σας για τους πατεράδες... Είναι λίγο έντονο, μόλις εξήλθαμε από την πατριαρχική κοινωνία, μόλις που άντρας και γυναίκα βιώνουν την ισότητα και παραπονιέστε για τους φτωχούς πατεράδες. Aldo Naouri: Παραδέχομαι την εμπάθεια. Αλλά ο πατέρας και η μητέρα δεν είναι ίσοι. Οι ενδομήτριες σχέσεις αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα στα παιδιά, που γνωρίζουν αμέσως ποια είναι η μητέρα τους από την οποία δεν μπορούν να «απαλαγούν», ενώ ο πατέρας για ένα μωρό είναι ένας ξένος. Η μητέρα οφείλει να επενδύσει στο λόγο της και η κοινωνία να την στηρίξει στην αρμόζουσα θέση της, η οποία δεν είναι ανταλλάξιμη με αυτή της άφωνης μαμάς. Κάνουμε το αντίθετο και όλος ο κόσμος χάνει. Θυμόσαστε την αναφορά του δικαστή Bruel πάνω στην βία στα περίχωρα το 1998. Η διάγνωση ήταν χωρίς αμφιβολία: έλλειψη του πατέρα! Le Point: Όμως οι πατεράδες του σήμερα είναι περισσότερο παρόντες, επενδύουν πολύ περισσότερα στα παιδιά τους. Aldo Naouri: Είναι θαυμάσιο, αλλά για μια φορά ακόμα, αν δεν επενδύσουν και δεν αναγνωρισθούν στον ρόλο τους από την φωνή της μητέρας και ολόκληρη την κοινωνία, αν θεωρούνται σαν δεύτερες μητέρες, δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσουν στην εκπαίδευση του παιδιού. Ένας πατέρας μπορεί να είναι συνέχεια παρών και να μην έχει καθόλου λόγο. Έτσι το βλέπω! Δεν πρόκειται για την εισαγωγή μιας άδειας πατρότητος των δέκα πέντε ημερών με την οποία θα επαναφέρει την θέση του. Είναι ενθαρρυντικό η κοινωνία και οι μητέρες να δεχτούν, ότι ο πατέρας παίζει σπουδαίο διαλεκτικό ρόλο στην εκπαίδευση: ελκύστε τη μητέρα προς την θηλυκότητά της και θρυμματίστε την σχέση μητέρας παιδιού. Le Point: Αν αυτή η «ανεπάρκεια στην εκπαίδευση» διαιωνίζεται, σε τι κίνδυνους εισέρχεται η κοινωνία; Aldo Naouri: Ένα άτομο του οποίου η παιδική παντοδυναμία δεν έχει σταματήσει από την συνεχή εκπαίδευση, στην ώριμη ηλικία θα ζει στην αγωνία, στην φιλαυτία και στη μονομανία. Τους αναγνωρίζω αμέσως αυτούς τους ενήλικες! Αν οι γονείς δεν επαναεπενδύσουν στο ρόλο τους, η κοινωνία μας κινδυνεύει με ρήξη στο κοινωνικό ιστό, ο οποίος είναι ήδη παρόν. Κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητη. Le Point: Στο βάθος ποιο είναι για σας το παιδί το σωστά μεγαλωμένο; Aldo Naouri: Είναι το ήρεμο παιδί.

http://users.sch.grΑποτέλεσμα εικόνας για Aldo Naouri

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

Το απόλυτο ως αίτημα ψυχής


Η σχετικότητα έδωσε την ατελή μορφή των σχέσεων, αφήνοντας τον άνθρωπο ακάλυπτο, ανικανοποίητο και πολλές φορές στιγματισμένο, άλλοτε από την ενοχή κι άλλοτε από τραύματα. Είναι γνωστό ότι η λογοτεχνία αντλεί τα θέματά της από το δράμα της ανθρώπινης υπάρξεως, που απορρέει από την αρνητική επέμβαση του άλλου, τη μοναξιά, το αδιέξοδο και το υπαρξιακό κενό.
Η επισήμανση αυτή, εύλογα μας ωθεί στο ερώτημα: ποια είναι η αιτία και ποιο το νόημα του ανθρώπινου δράματος μέσα στην ιστορία;
Η αναζήτηση του νοήματος είναι απαραίτητη και σ’ αυτήν βοηθάει ο φιλοσοφικός στοχασμός. Η περιπέτεια της ανθρώπινης υπάρξεως μέσα στη σχετικότητα μήπως αφορά μια διαδικασία προετοιμασίας ώστε κάποτε η ύπαρξη, που δεν καλύπτεται από τη σχετικότητα, να εκφραστεί με τρόπο απόλυτο;
Το βίωμα που προέρχεται από τη δοκιμασία και την οδύνη είναι μια αναγκαία προϋπόθεση για την μύηση στη Γνώση. Έτσι, δεχόμεθα το παρελθόν με την προϋπόθεση ότι επεξεργάστηκε την ύπαρξή μας. Για να φτάσει κανείς να κατανοήσει, πόσο ατελείς ήταν οι σχέσεις που προηγήθηκαν, θα πρέπει να κάνει μία αναδρομή, διατρέχοντας το παρελθόν.
Διέρχονταν ο άνθρωπος, πολλά υποσχόμενος, από τη ζωή ενός άλλου και η συνέχεια έδινε την τραγική εικόνα του οδοστρωτήρα ο οποίος πέρασε και συνέτριψε την ψυχή και τη ζωή αυτού που τον εμπιστεύθηκε. Κανείς δεν δέχεται τον απόλυτα κακό, τον απορρίπτει απ’ την αρχή. Σε άλλη περίπτωση υπόσχονταν κανείς την αιώνια φιλία κι αυτή εξαφανίζονταν στις πρώτες δυσκολίες και τα εμπόδια που προέκυπταν.
Οι γονείς που διατείνονται ότι τα παιδιά τους είναι ό,τι σημαντικότερο γι’ αυτούς ωστόσο ποτέ δεν τα πλησίασαν σαν αυτόνομες προσωπικότητες, σαν ξεχωριστές ψυχές. Το μόνο ελαφρυντικό είναι ότι όλοι διαπράττουν αυτά τα αδικήματα υπό το καθεστώς της άγνοιας. Μετέδιδαν το κακό που υπέστησαν, το μεταβίβαζαν ανεπίγνωτα κι έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο διαιωνίζονταν το κακό που επικαλύπτονταν από τη σχετικότητα.

Οι σχέσεις που δεν έφθασαν στην πραγματική επικοινωνία, η αγάπη που μας διέψευσε γιατί δεν ήταν αληθινή, η φιλία που δεν ήταν φιλία, γιατί δεν είχε κι αυτή διάρκεια, το σχετικό ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπο, όλες αυτές οι προσεγγίσεις του ενός προς τον άλλον, διαπνέονταν από τη σχετικότητα. Δεν έφθασαν ποτέ στην καθαρότητα της απόλυτης μορφής τους. Και τούτο γιατί ο άνθρωπος κατέχονταν από τις ανάγκες του και το άγνωστο υποσυνείδητό του.
διάλειμμα εργασίας Vincent van Gogh 1890
Ο καθένας θέλει απόλυτα ν’ αγαπηθεί, ζητάει το απόλυτο της κατανόησης και της αποδοχής του. Θέλει την καθαρότητα των συναισθημάτων, την ανιδιοτέλεια μέσα στις σχέσεις, θέλει τη φιλία και τον έρωτα στην ιδανική του μορφή, δεν σκέπτεται, όμως, αν είναι έτοιμος ο ίδιος να τα προσφέρει.
Η Ψυχή μόνον δίνει την εξιδανικευμένη μορφή των σχέσεων. Αυτή κάνει την αγάπη να είναι αληθινή και ανιδιοτελής, τον έρωτα ιδανικό, τη φιλία στην πλήρη της μορφή. Αντίθετα, το εγώ περιορίζεται στις ανάγκες και δεν προχωρεί στην έκφραση αυτών των δυνατοτήτων.
Το κέρδος που επέφερε η εξέλιξη, είναι ότι συντόμευσε τον χρόνο, μέσα στον οποίο εκτιμά κανείς πρόσωπα και καταστάσεις. Δεν μπορούμε να πούμε, τώρα, πλέον, ότι είναι σχετικά δίκαιος ή σχετικά αφιλοκερδής ένας άνθρωπος ή σχετικά έντιμος. Κάποτε μπορούσε κάποιος να καλυφθεί, τώρα όχι.
Το απόλυτο γίνεται καθοριστική ανάγκη στους ανθρώπους που αναζητούν πάντα την αλήθεια, καθώς μένουν ανυποχώρητοι και οι ίδιοι στην προσπάθειά τους να βιώσουν τη ζωή με τρόπο αυθεντικό. Είναι αυτοί οι λίγοι, το άλας της γης που είναι έτοιμοι να παραδώσουν τη σκυτάλη στους επερχομένους. Είναι αυτοί που παρέμειναν παιδιά και βλέπουν με τα μάτια της ψυχής τους τον άλλον σαν αδελφό.
Η υλιστική κοσμοθεωρία είναι φανερό ότι δόμησε σε σαθρά θεμέλια τα πάντα. Κρατήθηκε, εκ των πραγμάτων, κάποια σχετική συνύπαρξη από τα κατά συνθήκη ψεύδη. Σχέσεις εξάρτησης διατηρήθηκαν, άλλοτε μέσα στην ευδαιμονική ζωή κι άλλοτε μέσα στην τύρβη της βιοπάλης, ωστόσο το υπαρξιακό κενό παραμένει ακάλυπτο και ο άνθρωπος μόνος ως αγνοών και αγνοούμενος.
Οι παγιωμένες απόψεις, οι απολιθωμένες αντιλήψεις, τώρα καταρρέουν, παρουσιάζοντας τραγικά την αλήθεια. Είναι μύθος να λέμε ότι αγαπούμε. Όταν απουσιάζει η ψυχή απουσιάζει και η αγάπη, σ’ όλες ανεξαιρέτως τις σχέσεις. Γι’ αυτό το λόγο είναι έκδηλη και η αποτυχία τους. Πολλές φορές νομίζει ο άνθρωπος ότι αγαπά, ενώ αντιμετωπίζει τον άλλον ως ιδιοκτησία κι όχι ως αυτονομούμενη ύπαρξη.
Είναι αναγκαία και η απόλυτη μορφή της φιλανθρωπίας για να πείσει, τελικά, και να μην είναι υποκριτική. Η απόλυτη μορφή της φιλανθρωπίας, αφορά μια ουσιαστική προσέγγιση στο πρόβλημα του άλλου, προϋποθέτει αυταπάρνηση και ανιδιοτελή αυτοπροσφορά και ασκείται με κάθε τρόπο, μυστικά και προσωπικά, χωρίς να προσδοκά ανταλλάγματα. Επωμίζεται ο άνθρωπος το πρόβλημα του συνανθρώπου του σαν να ήταν δικό του.
Η αίσθηση της μοναξιάς ή και της αδικίας, εκπαιδεύουν ώστε να εισχωρήσει κανείς στην λεπτομέρεια που αφορά την ποιότητα των σχέσεων. Όποιος εξακολουθεί να παραμένει ανήσυχος για την υπαρξιακή του ζωή, τη διεκδικεί, τότε θ’ αναζητήσει την καθαρότητα σ’ όλα τα αισθήματα, θα είναι έτοιμος να τα προσφέρει και να τα δεχθεί. Η αναζήτηση της αλήθειας και η πραγμάτωση της ύπαρξης γίνεται, πάντα, διαμέσου του άλλου κι όταν ο άλλος δεν υπάρχει, τότε αυτό το κενό δεν μπορεί να το διασκεδάσει κανείς με υποκατάστατα.
Ο υπαρξιακός άνθρωπος είναι ανέστιος στον κόσμο αυτόν, εάν δεν βιώνει την πραγματική σχέση. 
Στη σχετικότητα δεν μπορεί πλέον να μείνει ο άνθρωπος. Η ζωή είναι κίνηση, ροή συνεχής, συνεπώς τίποτε δεν μπορεί να μείνει στάσιμο, ούτε το καλό, ούτε το κακό. Ήδη, άρχισε να γίνεται ορατή η διαφορά μεταξύ των ανθρώπων. Οδηγούμεθα στο απόλυτο που είναι οπωσδήποτε η κατάληξη της υπαρξιακής αξίας, που συνιστά την άχρονη υπόσταση της συνειδήσεως και της ψυχής.

***

Αλκμήνη Κογγίδου  – Ποιήτρια-δοκιμιογράφος
Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018

Θα πραγματοποιηθεί διαλογισμός στον αρχαιολογικό χώρο της Μεγαλόπολης αύριο 9 Αυγούστου στις 11.00 π.μ. Χρήσιμο θα ήταν να έχετε μαζί σας ένα μπουκάλι  νερό και μια πετσέτα  η ψάθα για να  καθισετε. Είσοδος ελεύθερη. Προσκάλεστε φίλους και αν θέλετε κοινοποιήστε.
Για περισσότερες πληροφορίες στείλτε μήνυμα στο inbox Elena Athan


Σάββατο 14 Ιουλίου 2018

Thich Nhat Hanh | Χαλαρώνοντας τους κόμπους του θυμού

Από
 Νίκος Πνευματικός

Thich Nhat Hanh | Χαλαρώνοντας τους κόμπους του θυμού
Photo by Frantzou Fleurine on Unsplas
Ο Thich Nhat Hanh μάς διδάσκει πώς να χαλαρώνουμε τα δεσμά τού θυμού, της προσκόλλησης και της ψευδαίσθησης μέσω της συνειδητότητας και της καλοσύνης προς τον εαυτό μας.
Για εμένα, το να είμαστε ευτυχισμένοι σημαίνει να υποφέρουμε λιγότερο. Αν δεν μπορούμε να μετατρέψουμε τον πόνο που υπάρχει μέσα μας, δεν μπορούμε να έχουμε ευτυχία.
Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν την ευτυχία έξω από τον εαυτό τους· η πραγματική ευτυχία όμως έρχεται από μέσα μας. Η κοινωνία μάς λέει πως η ευτυχία έρχεται από τα πολλά χρήματα, την μεγάλη δύναμη και την υψηλή κοινωνική θέση. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά όμως, θα δείτε ότι πολλοί πλούσιοι και διάσημοι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι.
Ο Βούδας και οι μοναχοί τής εποχής του δεν είχαν τίποτα εκτός από τρεις μανδύες κι ένα πιάτο. Ήταν όμως πολύ ευτυχισμένοι γιατί είχαν κάτι εξαιρετικά πολύτιμο: την ελευθερία τους.
Σύμφωνα με τις διδασκαλίες τού Βούδα, η πιο βασική προϋπόθεση για την ευτυχία είναι η ελευθερία. Δεν εννοούμε πολιτική ελευθερία αλλά ελευθερία από τους νοητικούς σχηματισμούς τού θυμού, της απόγνωσης, του φθόνου και της ψευδαίσθησης. Αυτοί οι νοητικοί σχηματισμοί περιγράφονται από τον Βούδα ως δηλητήρια. Όσο αυτά τα δηλητήρια βρίσκονται στην καρδιά μας, δεν μπορούμε να έχουμε ευτυχία.
Για να απελευθερωθούμε από τον θυμό, πρέπει να εξασκηθούμε, είτε είμαστε Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, Ινδουιστές ή Εβραίοι. Δεν μπορούμε να ζητήσουμε από τον Βούδα, τον Ιησού, τον Θεό ή τον Μωάμεθ να πάρουν τον θυμό από την καρδιά μας. Υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες για το πώς να μετατρέψουμε τη λαχτάρα, τον θυμό και τη σύγχυση που υπάρχουν μέσα μας. Αν ακολουθήσουμε αυτές τις οδηγίες και μάθουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας από τον πόνο, θα βοηθήσουμε κι άλλους να κάνουν το ίδιο.

Οι Κόμποι Τού Θυμού

Μέσα στη συνειδητότητά μας υπάρχουν κομμάτια πόνου, θυμού και απογοήτευσης που ονομάζονται νοητικοί σχηματισμοί. Ονομάζονται επίσης και κόμποι γιατί μας δένουν και εμποδίζουν την ελευθερία μας.
Όταν κάποιος μάς προσβάλλει ή μας κάνει κάτι κακό, δημιουργείται ένας εσωτερικός σχηματισμός στη συνειδητότητά μας. Αν δεν γνωρίζουμε πώς να αναιρέσουμε αυτό τον εσωτερικό κόμπο και να τον μετουσιώσουμε, ο κόμπος αυτός θα μείνει εκεί για πολύ καιρό. Και την επόμενη φορά που κάποιος θα μας πει ή θα μας κάνει κάτι παρόμοιο, αυτός ο εσωτερικός σχηματισμός θα δυναμώσει. Ως κόμποι ή κομμάτια πόνου μέσα μας, οι εσωτερικοί σχηματισμοί μας έχουν τη δύναμη να μας σπρώξουν να επιβάλλουμε τη συμπεριφορά μας στους άλλους.
Έπειτα από λίγο γίνεται πολύ δύσκολο για εμάς να μετουσιώσουμε και να αναιρέσουμε τους κόμπους, και δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε τη σύσφιξη που προκαλούν αυτοί οι κρυσταλλωμένοι σχηματισμοί. Η Σανσκριτική λέξη για τον εσωτερικό σχηματισμό είναι samyojana. Σημαίνει «κρυσταλλοποιώ». Όλοι μας έχουμε εσωτερικούς σχηματισμούς τους οποίους πρέπει να φροντίσουμε. Με την εξάσκηση στον διαλογισμό μπορούμε να αναιρέσουμε αυτούς τους κόμπους και να βιώσουμε τον μετασχηματισμό και τη θεραπεία.
Δεν είναι όλοι οι εσωτερικοί σχηματισμοί δυσάρεστοι. Υπάρχουν κι ευχάριστοι εσωτερικοί σχηματισμοί αλλά κι αυτοί μπορούν να μας κάνουν να υποφέρουμε. Όταν γεύεστε, ακούτε ή βλέπετε κάτι ευχάριστο, αυτή η ευχαρίστηση μπορεί να γίνει ένας ισχυρός εσωτερικός κόμπος. Όταν το αντικείμενο της ευχαρίστησής σας χάνεται, σας λείπει και αρχίζετε να το αναζητάτε. Ξοδεύετε πολύ χρόνο κι ενέργεια προσπαθώντας να το βιώσετε ξανά. Αν καπνίζετε μαριχουάνα ή πίνετε αλκοόλ και σας αρέσει, αυτό γίνεται εσωτερικός σχηματισμός στο σώμα και στον νου σας. Δεν μπορείτε να το βγάλετε από το μυαλό σας και ψάχνετε συνεχώς για περισσότερο. Η δύναμη του εσωτερικού κόμπου σάς πιέζει και σας ελέγχει. Έτσι λοιπόν, οι εσωτερικοί σχηματισμοί μάς στερούν την ελευθερία μας.
Το να ερωτευόμαστε είναι ένας σημαντικός εσωτερικός σχηματισμός. Από τη στιγμή που ερωτευόμαστε, σκεφτόμαστε μονάχα τον άλλον. Δεν είμαστε πλέον ελεύθεροι. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα· δεν μπορούμε να μελετήσουμε, δεν μπορούμε να δουλέψουμε, δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη λιακάδα ή την ομορφιά τής φύσης. Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι το αντικείμενο του έρωτά μας. Αυτός είναι και ο λόγος που μιλάμε γι’ αυτό σαν να είναι ατύχημα: «πέφτουμε στον έρωτα κάποιου». Πέφτουμε. Δεν είμαστε πια σταθεροί επειδή έχουμε εμπλακεί σε ένα ατύχημα. Ο έρωτας, λοιπόν, μπορεί να είναι ένας εσωτερικός κόμπος.
Ευχάριστοι ή δυσάρεστοι, όλοι οι κόμποι μάς αφαιρούν την ελευθερία μας. Γι’ αυτό πρέπει να φυλάμε το σώμα και τον νου μας πολύ προσεκτικά ώστε να αποτρέψουμε αυτούς τους κόμπους από το να ριζώσουν μέσα μας. Ναρκωτικά, αλκοόλ και τσιγάρο μπορούν να δημιουργήσουν εσωτερικούς σχηματισμούς στο σώμα μας. Και ο θυμός, η επιθυμία, ο φθόνος και η απόγνωση μπορούν να δημιουργήσουν εσωτερικούς σχηματισμούς στον νου μας.

Εκπαίδευση Στην Επιθετικότητα

Ο θυμός είναι εσωτερικός σχηματισμός κι από τη στιγμή που μας κάνει να υποφέρουμε, προσπαθούμε να απαλλαγούμε απ’ αυτόν με κάθε τρόπο. Στους ψυχολόγους αρέσει η έκφραση «να το βγάλετε από μέσα σας». Μιλούν για την παροχή διεξόδου στον θυμό, κάτι σαν την εξαέρωση ενός χώρου γεμάτου καπνό. Κάποιοι ψυχολόγοι λένε πως όταν η ενέργεια του θυμού αναδύεται μέσα σας, πρέπει να ξεσπάτε χτυπώντας ένα μαξιλάρι, κλωτσώντας κάτι ή πηγαίνοντας στη φύση για να φωνάξετε ή να ουρλιάξετε.
Σαν παιδιά δεν επιτρεπόταν να βρίζετε. Οι γονείς σας πιθανόν δεν σας επέτρεπαν να λέτε αυτές τις λέξεις επειδή ήταν κακές και έκαναν κακό στις σχέσεις. Έτσι πηγαίνατε στο δάσος ή σε κάποιο απομονωμένο μέρος και λέγατε αυτές τις λέξεις ξεκάθαρα και δυνατά ώστε να ανακουφίσετε αυτό το αίσθημα της καταπίεσης. Κι αυτό είναι ένα ξέσπασμα.
Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική – το χτύπημα στο μαξιλάρι ή τα ουρλιαχτά – ουσιαστικά εξασκούνται στον θυμό. Όταν κάποιος είναι θυμωμένος και ξεσπά αυτό τον θυμό χτυπώντας ένα μαξιλάρι, μαθαίνει μια επικίνδυνη συνήθεια. Εκπαιδεύεται στην επιθετικότητα. Αντίθετα, η δική μας προσέγγιση είναι να παράγουμε την ενέργεια της συνειδητότητας και να αγκαλιάζουμε τον θυμό κάθε φορά που εκδηλώνεται.

Αντιμετώπιση Του Θυμού Με Τρυφερότητα

Η συνειδητότητα δεν απομακρύνει τον θυμό ή την απόγνωση. Η συνειδητότητα βρίσκεται εκεί για να μας κάνει να αναγνωρίσουμε. Το να είμαστε συνειδητοί απέναντι σε κάτι σημαίνει να αναγνωρίζουμε πως υπάρχει εκεί την παρούσα στιγμή. Συνειδητότητα είναι η ικανότητα να είμαστε συνειδητοί στο τι συμβαίνει στην παρούσα στιγμή. «Εισπνοή – γνωρίζω ότι ο θυμός έχει εκδηλωθεί μέσα μου. Εκπνοή – χαμογελώ στον θυμό μου». Αυτή δεν είναι μια πράξη καταστολής ή μάχης. Είναι πράξη αναγνώρισης. Μόλις αναγνωρίσουμε τον θυμό μας, τον αγκαλιάζουμε με πολλή συνειδητότητα και τρυφερότητα.
Όταν κάνει κρύο στο δωμάτιό σας ανάβετε τη θέρμανση και το καλοριφέρ αρχίζει να στέλνει κύματα ζεστού αέρα. Ο κρύος αέρας δεν χρειάζεται να βγει από το δωμάτιο ώστε αυτό να ζεσταθεί. Ο ζεστός αέρας αγκαλιάζει τον κρύο κι εκείνος θερμαίνεται – δεν υπάρχει διαμάχη μεταξύ τους.
Με τον ίδιο τρόπο, εξασκούμαστε στη φροντίδα τού θυμού μας.
Η συνειδητότητα αναγνωρίζει τον θυμό, έχει επίγνωση ότι βρίσκεται εκεί, τον αποδέχεται και του επιτρέπει να βρίσκεται εκεί. Η συνειδητότητα είναι σαν τον μεγάλο αδελφό που δεν καταπιέζει τον πόνο τού μικρού του αδελφού. Απλά λέει, «Αγαπημένε μου αδελφέ, εγώ είμαι εδώ για εσένα». Παίρνει τον μικρό αδελφό στην αγκαλιά του και τον παρηγορεί. Αυτή είναι η εξάσκησή μας.
Φανταστείτε μια μητέρα που θυμώνει με το μωρό της και το χτυπά όταν κλαίει. Αυτή η μητέρα δεν γνωρίζει ότι εκείνη και το μωρό της είναι ένα. Είμαστε μητέρες τού θυμού μας και πρέπει να βοηθήσουμε το μωρό μας – τον θυμό – και όχι να τον πολεμήσουμε ή να τον καταστρέψουμε. Ο θυμός μας είμαστε εμείς και η συμπόνια μας επίσης είμαστε εμείς. Το να διαλογιζόμαστε δεν σημαίνει να πολεμάμε. Στον Βουδισμό, η εξάσκηση στον διαλογισμό πρέπει να είναι εξάσκηση στο να αγκαλιάζουμε και να μετουσιώνουμε, όχι να πολεμάμε.

Χρησιμοποιώντας Τον Θυμό, Χρησιμοποιώντας Τον Φόβο

Για να καλλιεργήσουμε το δέντρο τής φώτισης, πρέπει να κάνουμε καλή χρήση των δεινών και του φόβου μας. Είναι σαν να καλλιεργούμε λωτούς· δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε λωτούς στο μάρμαρο. Δεν καλλιεργούνται οι λωτοί χωρίς λάσπη.
Όσοι εξασκούνται στον διαλογισμό, δεν διακρίνουν ούτε απορρίπτουν τους εσωτερικούς σχηματισμούς τους. Δεν μεταμορφωνόμαστε σε πεδία μάχης, το καλό εναντίον τού κακού. Φερόμαστε στα δεινά μας, στον θυμό και στον φθόνο μας με μεγάλη τρυφερότητα. Όταν εμφανίζεται ο θυμός μέσα μας, πρέπει να αρχίσουμε να εξασκούμαστε αμέσως στη συνειδητή αναπνοή: «Εισπνοή – γνωρίζω ότι ο θυμός είναι μέσα μου. Εκπνοή – φροντίζω καλά τον θυμό μου». Συμπεριφερόμαστε όπως μια μητέρα: «Εισπνοή – γνωρίζω ότι το παιδί μου κλαίει. Εκπνοή – θα φροντίσω καλά το παιδί μου». Αυτή είναι άσκηση συμπόνιας.
Αν δεν γνωρίζετε πώς να φροντίσετε τον εαυτό σας με συμπόνια, πώς θα συμπεριφερθείτε σε κάποιον άλλον με συμπόνια; Όταν εμφανίζεται ο θυμός, συνεχίστε να ασκείτε τη συνειδητή αναπνοή και το συνειδητό βάδισμα ώστε να παράγετε την ενέργεια της συνειδητότητας. Συνεχίστε να αγκαλιάζετε τρυφερά την ενέργεια του θυμού μέσα σας. Ο θυμός μπορεί να συνεχίσει να βρίσκεται εκεί για κάποιο διάστημα αλλά εσείς θα είστε ασφαλείς επειδή ο Βούδας είναι μέσα σας, βοηθώντας σας να φροντίσετε τον θυμό σας. Η ενέργεια της συνειδητότητας είναι η ενέργεια του Βούδα. Όταν ασκείτε τη συνειδητή αναπνοή και αγκαλιάζετε τον θυμό σας, βρίσκεστε υπό την προστασία τού Βούδα. Δεν υπάρχει αμφιβολία: ο Βούδας αγκαλιάζει εσάς και τον θυμό σας με πολλή συμπόνια.

Δίνοντας Και Λαμβάνοντας Συνειδητή Ενέργεια

Όταν είστε θυμωμένοι, όταν νιώθετε απόγνωση, ασκήστε τη συνειδητή αναπνοή και το συνειδητό βάδισμα ώστε να δημιουργήσετε την ενέργεια της συνειδητότητας. Αυτή η ενέργεια σας επιτρέπει να αναγνωρίσετε και να αγκαλιάζετε τα οδυνηρά σας συναισθήματα. Και αν η συνειδητότητα δεν είναι αρκετά ισχυρή, ζητήστε από τον αδελφό ή την αδελφή σας να καθίσει δίπλα σας, να αναπνέει μαζί σας, να βαδίζει μαζί σας ώστε να σας υποστηρίζει με τη δική του/της συνειδητή ενέργεια.
Άσκηση της συνειδητότητας δεν σημαίνει να τα κάνετε όλα μόνοι σας. Μπορείτε να ασκηθείτε με την υποστήριξη των φίλων σας. Εκείνοι μπορούν να δημιουργήσουν αρκετή ενέργεια συνειδητότητας και να σας βοηθήσουν να φροντίσετε τα ισχυρά σας συναισθήματα.
Μπορούμε επίσης εμείς να βοηθήσουμε άλλους με τη δική μας συνειδητότητα όταν αυτοί βρίσκονται σε δυσκολίες. Όταν το παιδί μας πνίγεται από ένα ισχυρό συναίσθημα, μπορούμε να του κρατήσουμε το χέρι και να πούμε: «Αγαπημένο μου παιδί, πάρε αναπνοές μαζί με τη μητέρα σου, με τον πατέρα σου». Μπορούμε επίσης να προσκαλέσουμε το παιδί μας να διαλογιστεί περπατώντας μαζί μας, κρατώντας απαλά το χέρι του και βοηθώντας το να ηρεμήσει με κάθε μας βήμα. Όταν μεταδίδετε στο παιδί σας από τη δική σας ενέργεια συνειδητότητας, θα μπορέσει να ηρεμήσει πολύ γρήγορα και να αγκαλιάσει τα συναισθήματά του.

Αναγνωρίζοντας, Αγκαλιάζοντας Και Ανακουφίζοντας Τον Πόνο Τού Θυμού

Η πρώτη λειτουργία τής συνειδητότητας είναι να αναγνωρίζει και όχι να πολεμά. «Εισπνοή, γνωρίζω ότι ο θυμός έχει εκδηλωθεί μέσα μου. Γεια σου, μικρέ μου θυμέ». Κι εκπνοή, «Θα σε φροντίσω».
Μόλις αναγνωρίσουμε τον θυμό μας, τον αγκαλιάζουμε. Αυτή είναι η δεύτερη λειτουργία τής συνειδητότητας και πρόκειται για μια πολύ ευχάριστη πρακτική. Αντί να μαχόμαστε, φροντίζουμε αυτό μας το συναίσθημα. Αν ξέρετε πώς να αγκαλιάσετε τον θυμό σας, κάτι θα αλλάξει.
Είναι σαν να μαγειρεύετε πατάτες. Σκεπάζετε την κατσαρόλα και το νερό αρχίζει να βράζει. Πρέπει το μάτι να μείνει αναμμένο τουλάχιστον για είκοσι λεπτά για να μαγειρευτούν οι πατάτες. Ο θυμός είναι κάτι σαν πατάτα· δεν μπορείτε να φάτε ωμή πατάτα.
Η συνειδητότητα είναι σαν τη φωτιά που μαγειρεύει τις πατάτες τού θυμού. Τα πρώτα λεπτά τής αναγνώρισης και του αγκαλιάσματος του θυμού με τρυφερότητα, μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Θα ανακουφιστείτε. Ο θυμός θα υπάρχει ακόμα αλλά δεν θα υποφέρετε τόσο πολύ επειδή θα ξέρετε πώς να φροντίσετε το μωρό σας. Η τρίτη λειτουργία λοιπόν της συνειδητότητας είναι η χαλάρωση, η ανακούφιση. Ο θυμός βρίσκεται εκεί αλλά τον φροντίζετε. Η κατάσταση δεν είναι πλέον χαοτική, με το μωρό να κλαίει μόνο του. Η μητέρα είναι εκεί να το φροντίσει και η κατάσταση είναι υπό έλεγχο.

Κρατώντας Τη Συνειδητότητα Ζωντανή

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε πως πάντα έχουμε τον Βούδα μέσα μας. Ακόμα κι αν είμαστε θυμωμένοι, σκληροί προς τους άλλους ή σε απόγνωση, ο Βούδας βρίσκεται πάντοτε μέσα μας. Αυτό σημαίνει ότι πάντα έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε συνειδητοί, να έχουμε κατανόηση και να είμαστε στοργικοί.
Η ενέργεια της συνειδητότητας περιέχει την ενέργεια της συγκέντρωσης και την ενέργεια της διορατικότητας. Η συγκέντρωση σας βοηθά να επικεντρωθείτε σε ένα μόνο πράγμα. με τη συγκέντρωση, η ενέργεια της παρατήρησης γίνεται ακόμα πιο δυνατή.
Γι’ αυτό τον λόγο μπορεί να έρθει η διορατικότητα. Η διορατικότητα έχει τη δύναμη να σας απελευθερώνει. Αν υπάρχει συνειδητότητα και ξέρετε πώς να την κρατήσετε ζωντανή, θα υπάρχει και συγκέντρωση. Και αν ξέρετε πώς να κρατήσετε ζωντανή τη συγκέντρωση, θα έρθει και η διορατικότητα. Άρα η συνειδητότητα αναγνωρίζει, αγκαλιάζει και ανακουφίζει. Η συνειδητότητα μας βοηθά να κοιτάξουμε βαθιά ώστε να αποκτήσουμε διορατικότητα. Η διορατικότητα είναι ένας απελευθερωτικός παράγοντας. Είναι αυτό που μας απελευθερώνει και επιτρέπει στη μεταμόρφωση να λάβει χώρα. Αυτή είναι η Βουδιστική πρακτική τής φροντίδας τού θυμού.
Κάθε φορά που λούζετε τους εσωτερικούς σας σχηματισμούς με συνειδητότητα, τα κομμάτια τού πόνου μέσα σας γίνονται πιο ελαφριά και λιγότερο επικίνδυνα. Να λούζετε λοιπόν τον θυμό, την απόγνωση και τη θλίψη σας κάθε μέρα με συνειδητότητα – αυτή είναι η άσκησή σας.
Αν δεν υπάρχει συνειδητότητα, είναι πολύ δυσάρεστο να φυτρώνουν αυτοί οι σπόροι. Αν όμως γνωρίζετε πώς να δημιουργήσετε την ενέργεια της συνειδητότητας, είναι πολύ θεραπευτικό να τους καλείτε κάθε μέρα και να τους αγκαλιάζετε. Μετά από μερικές μέρες ή εβδομάδες που θα τους καλείτε, θα δημιουργήσετε μια πολύ καλή κυκλοφορία μέσα στην ψυχή σας και τα συμπτώματα τής ψυχικής ασθένειας θα αρχίσουν να υποχωρούν.
Η συνειδητότητα κάνει μασάζ στους εσωτερικούς σας σχηματισμούς, στα κομμάτια τού πόνου σας. Πρέπει να τους αφήσετε να κυκλοφορήσουν κι αυτό είναι δυνατόν μονάχα αν δεν τους φοβάστε. Αν μάθετε να μη φοβάστε τους κόμπους τού πόνου σας, μπορείτε να μάθετε πώς να τους αγκαλιάσετε με την ενέργεια της συνειδητότητας και να τους μετουσιώσετε.
Από το βιβλίο «Θυμός (Anger)»
Thich Nhat HanhΠοιος είναι ο Thich Nhat Hanh
Ένας από τους πλέον γνωστούς και σεβάσμιους δασκάλους Ζεν, ποιητής και υπέρμαχος της ειρήνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το κλειδί της διδασκαλίας του Thich Nhat Hanh είναι πως μέσω της επίγνωσης μπορούμε να μάθουμε να ζούμε στην παρούσα στιγμή αντί να ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον. Η ζωή στο παρόν είναι, σύμφωνα με τον Thich Nhat Hanh, ο μόνος τρόπος να αποκτήσουμε ειρήνη, τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τον υπόλοιπο κόσμο.
www.omorfizoi.gr

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018


Η πρωινή προσευχή του Δαλάι Λάμα


Αποτέλεσμα εικόνας για ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
Του Nick Polizzi
Οταν διάβασα την παρακάτω προσευχή για πρώτη φορά, ένα ρεύμα ενέργειας με διαπέρασε από την κορυφή ως τα νύχια. Είναι τιμή μου που μπορώ να τη μοιραστώ μαζί σας.
Γράφτηκε από τον Shantideva, έναν βουδιστή μοναχό της  παράδοσης του Μαχαγιάνα, ο οποίος έζησε γύρω στο 700 π.Χ. Ήταν ένας αφοσιωμένος λειτουργός, ο οποίος έγραψε το Bodhicaryavatara ή Μποντισάτβα Τρόπο Ζωής.
Λέγεται ότι ο Δαλάι Λάμα θεωρεί αυτό το κείμενο ως την ΑΠΟΛΥΤΗ πηγή για την ανάπτυξη του αλτρουισμού στον χαρακτήρα και του «Πνεύματος Αφύπνισης». Λέγεται επίσης ότι ο Δαλάι Λάμα απαγγέλει αυτή την προσευχή κάθε πρωί όταν ξυπνάει. Αν την εντάξετε κι εσείς στην καθημερινότητά σας, δεν θα είστε μόνοι!

Προσευχή Μποντισάτβα για την Ανθρωπότητα

«Ας είμαι φύλακας για εκείνους που χρειάζονται προστασίαΟδηγός για εκείνους που είναι στο μονοπάτι
Μια βάρκα, μια σχεδία, μια γέφυρα για εκείνους που θέλουν να διασχίσουν την πλημμύρα
Ας είμαι μια λάμπα στο σκοτάδι
Ένας χώρος ανάπαυσης για τον κουρασμένο
Ένα φάρμακο για όλους τους αρρώστους
Ένα δοχείο πλούτου, ένα δέντρο θαυμάτων
Και για τα άπειρα πλήθη των ζωντανών πλασμάτων
Ας φέρνω τροφή και αφύπνιση
Υπομένοντας όπως ο ουρανός και η γη
Έως ότου όλα τα πλάσματα απελευθερωθούν από τη θλίψη
Και αφυπνιστούν».
Τώρα, εκπνεύστε και μείνετε ακίνητοι για λίγο.
Αυτό που μας λέει η προσευχή είναι ότι είμαστε όλοι εδώ μαζί. Το κάλεσμα στην υπηρεσία είναι ξεχωριστό.  Είμαστε ζωντανοί χάρη στους προγόνους μας και βοηθώντας τους ανθρώπους, τα φυτά, τα ζώα και τη ζωή στο περιβάλλον μας δείχνουμε την εκτίμησή μας για το γεγονός ότι υπάρχουμε στον κόσμο. Η ευγνωμοσύνη περιέχει δύναμη!
Να παραμένετε περίεργοι,
Nick Polizzi
www.omorfizoi.gr