Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Άρθρο της Ελενας Αθανασογιαννοπούλου για το περιοδικό New Age Astrology Μάιος 2015

ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΣΚΙΑ

Αποτέλεσμα εικόνας για σκια

Τι είναι η Σκιά; Τι συμβολίζει;  Πως ένας άνθρωπος έρχεται σε επαφή μαζί της;

Πόσοι από εμάς στα παιδικά μας χρόνια δεν έχουμε παίξει με την σκιά μας; Πόσες φορές τρέχαμε να κρυφτούμε από αυτήν; Όσο και αν προσπαθούσαμε βλέπαμε την ματαιότητα γιατί ήταν αδύνατον να ξεφύγουμε από αυτή.  Άλλες φορές μας φαίνονταν απειλητική και τεράστια άλλες ισχνή και μικρή αλλά πάντα ήταν κοντά μας αναπόσπαστο μέρος της παρουσίας μας. Επιβεβαίωση της υπόστασης μας.

Σκιά νοείται το κατώτερο τμήμα της προσωπικότητας, το άθροισμα όλων των προσωπικοτήτων και συλλογικών ψυχικών στοιχείων τα οποία δεν εκφράζονται στην ζωή. Σκιά είναι οτιδήποτε αρνείται να αναγνωρίσει τον εαυτό του.

Η προσωπική μου συνάντηση με την Σκιά, έγινε μια μέρα όταν τυχαία παρευρέθηκα σε μια Ινδιάνικη Τελετή.
Καθώς η  Ινδιάνικη τελετή εξελισσόταν, είχα μια έκλαμψη διαύγειας σε σχέση με την σκιά μου. Ξαφνικά είδα με ένα διαφορετικό μάτι την σκιά όπως και τις σκιές όλων των παρευρισκομένων. Αντιλήφθηκα ότι αυτές οι σχεδόν απειλητικές σκιές αποτελούσαν το Εγώ. Η Σκιά έγινε το Εγώ. Ένα εγώ που αγνοούμε που μας καθιστά ανελεύθερους, που εμποδίζει την διαφυγή από αυτήν την εικονική πραγματικότητα στην οποία  ζούμε. Τότε ακριβώς σκέφτηκα ότι ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουμε από την Σκιά – Εγώ είναι να φωτιστούμε από κάτω.  Έτσι ξεκίνησα το προσωπικό μου ταξίδι στην Σκιά.

Μπαίνοντας στην Σκιά ίσως χαθείς , ίσως δεν βγεις από αυτήν ακέραιος σίγουρα όμως δεν θα παραμείνεις ο ίδιος. Ούτε γνωρίζεις πόσο θα διαρκέσει το ταξίδι, ούτε αν κατευθύνεσαι σωστά. Ο δρόμος είναι δύσβατος και παραμονεύει κινδύνους. Το αποτέλεσμα αβέβαιο.

Ποιος ο λόγος να κάνει κάποιος αυτό το ταξίδι λοιπόν;
Ο άνθρωπος παρομοιάζεται με το σχήμα ενός Σταυρού. Ο Σταυρός συμβολίζει την δυαδικότητα στην φύση, την ένωση των αντιθέτων. Είναι ένα κοσμικό κέντρο που ενώνει την γη και τον ουρανό. Το πάνω μέρος είναι το Ζενίθ και το κάτω το Ναδίρ. Είναι επίσης το σύμβολο του συμπαντικού αρχετυπικού ανθρώπου, που έχει την ικανότητα για άπειρη και αρμονική επέκταση και στο οριζόντιο αλλά και στο κάθετο πεδίο. Το ταξίδι στην σκιά συμβολίζει την κάθοδο του ανθρώπου στο πιο σκιερό του κομμάτι στο προσωπικό και συλλογικό ασυνείδητο σύμφωνα με τον Gung.


O Karl Gung αναφέρει ότι ο εκπρόσωπος της πληρότητας του όντος σε ατομικό επίπεδο, είναι μοναδικός για κάθε άτομο και σχηματίζεται από την ενοποίηση του μικρού εαυτού, εγώ, και του ασυνειδήτου. Είναι η Αλχημική ένωση των αντιθέτων. Ο εαυτός είναι το τελικό αποτέλεσμα της διαδικασίας της πνευματικής ανάπτυξης και χαρακτηρίζεται από όλες τις ιδιότητες του θεού.

Απαιτείται η γνώση της σκιάς και του κακού ανεξάρτητα από τον πόνο που δίνει η επαφή με αυτό. Αν δε ηττηθώ δεν θα αφεθώ σε αυτό το κομμάτι , αφού ηττηθώ τότε μπορώ να έχω καθαρή θέαση του εαυτού.   
Η μάχη των αντιθέτων και η συμφιλίωση μέσα στον άνθρωπο φέρνει το βίωμα του νοήματος.
Το κέρδος της καθόδου μπορεί να είναι μεγάλο. Η κατανόηση, η άνοδος, η πληρότητα, η ενοποίηση μας και το άνοιγμα του δρόμου προς τον θείο εαυτό.

Τι γνωρίζουμε λοιπόν για την Σκιά;
Κάθε άνθρωπος έχει μια Σκιά. Η σκιά ισχυροποιείται μέσω της απώθησης. Όλοι μας κρύβουμε εν δυνάμει έναν στατιστικό εγκληματία, έναν ληστή, έναν τρελό ή έναν άγιο. Όσο πιο πολύ λειτουργούμε με σύνεση και αυστηρή πειθαρχία  τόσο πιο πολύ το απείθαρχο κομμάτι μας θα μεγαλώνει και θα ενισχύεται.

Μόνο όταν συναντήσεις το ασυνείδητο με την κατάδυση θα θεραπευτείς πρεσβεύει ο Γιούνγκ. Το σύνολο του ασυνειδήτου δεν είμαστε σε θέση να το  ανακαλύψουμε ποτέ. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να διευρύνουμε τον εαυτό μας και να  παίρνουμε την αντίληψη της ολότητας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διατηρούμε  τον έλεγχο της.

Η κάθοδος στην Σκιά σηματοδοτεί την εξερεύνηση των τεσσάρων  κατώτερων κέντρων του ανθρώπου. Την θέαση του ασυνειδήτου. Αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιούσαν και πολλές αρχαίες φυλές όπως και οι Σαμάνοι.
Η ψυχή διαλύεται και πονά, αλλά όχι ο εαυτός. Αν αφεθώ στον παρατηρητή μπορώ να καθοδηγηθώ από αυτόν.
Για να μην χαθούμε σε αυτήν την βουτιά μπορούμε να κάνουμε ότι έκανε και ο Γιουνγκ στο εσωτερικό του ταξίδι. Αντικειμενοποιούσε ότι έβλεπε , ότι ένιωθε ότι άκουγε. Έδινε δηλαδή μορφή στα βιώματα του είτε με την τέχνη της ζωγραφικής ή της συγγραφής, αυτό τον βοήθησε να ξαναβγεί.

Η αθέατη πλευρά του εαυτού πρέπει να ειδωθεί , να αναγνωριστεί δηλαδή να φανερωθεί έτσι ώστε να φωτιστούν τα σκιερά σημεία της προσωπικότητας.
Κατόπιν αυτή η ίδια η προσωπικότητα με την βούληση της  κατευθύνεται ανοδικά προς τα επάνω προς τα τρία ανώτερα κέντρα που εκεί γίνεται και η μετουσίωση του ανθρώπου.
Τα κατώτερα ένστικτα εξευγενίζονται, μετασχηματίζονται σε ποιότητες  οι οποίες στοχεύουν στο καλό του συνόλου. Φεύγουμε από την ατομικότητα και  οδεύουμε προς την συλλογικότητα.
Οι ενορμήσεις, τα ένστικτα, οι τάσεις μέσα από την αναγνώριση και την αποδοχή τους μειώνουν την δύναμη τους και γίνονται μέρη ενός  συνολικού εαυτού.
Δεν αποτελούν μοχλούς κίνησης σε ζωώδες καταστάσεις και συμπεριφορές.
Έτσι σιγά - σιγά καθαρίζοντας και εξαγνίζοντας του κατώτερους φορείς, φυσικό, αιθερικό, αστρικό, νοητικό, καθαρίζουμε από αρνητικά συναισθήματα, έξεις, και συμπεριφορές, εξυγιαίνουμε τα κατάλοιπα της συλλογικής ή ατομικής μας κληρονομιάς και βαδίζουμε με περισσότερη διαύγεια στο δρόμο της προσωπικής μας αλήθειας.
‘Ένα πολύ σημαντικό  σημείο για αυτόν που επιλέγει ή βρίσκεται στο δρόμο της σκιάς είναι η παρατήρηση του εγώ. Το πρώτο πράγμα που μας συμβαίνει μέσα στην παρατήρηση είναι η απώλεια ελέγχου.
Η κάθοδος στην σκιά παρομοιάζεται με την σκοτεινή νύχτα της ψυχής. Αναφορές για αυτό θα βρούμε στον Πλάτωνα στο έβδομο βιβλίο της Πολιτείας  και στο περίφημο σκοτεινό σπήλαιο με τους φυλακισμένους.
 Όταν βρισκόμαστε μέσα σε αυτήν αμφισβητούμε τον εαυτό και πολλές φορές και την ύπαρξη. Αναθεωρούμε όλη μας την δομή. Χάνουμε όλα τα σημάδια και μπαίνουμε στο άγνωστο χωρίς πυξίδα και αυτό από μόνο του εμπεριέχει αρκετό φόβο.
Αυτό αποτελεί μια βαθιά υπαρξιακή κρίση και μέσα σε αυτήν μπορεί κάποιος να βιώνει έντονο πόνο και αγωνία , ματαίωση αλλά και μοναξιά, εγκατάλειψη  αλλά και παραίτηση.
Πολλές φορές δεν υπάρχει κανένα σημείο στήριξης παρά μόνο το ότι βρισκόμαστε σε  σώμα.
Αποτέλεσμα εικόνας για σκια

Το ταξίδι στην σκιά αποτελεί μια μύηση, ουσιαστικά μια μετάβαση. Το σκοτάδι αποτελεί την βάση του φωτός, είναι το ανεκδήλωτο φώς που υπάρχει πριν από την γέννηση. Ας μην ξεχνάμε ότι η κυοφορία λαμβάνει χώρα στο σκοτάδι.
Μέσα σε αυτό αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες και κινδύνους καθώς αναζητούμε την τελείωση μας και την αυτοπραγμάτωση, την εκπαίδευση του χαρακτήρα, την λείανση του λίθου.
«Θεωρώ πιο γενναίο εκείνον που κυριαρχεί στα πάθη του από εκείνον που κυριαρχεί στους εχθρούς του. Η δυσκολότερη νίκη είναι εκείνη ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό» Αριστοτέλης 
Στην ουσία αυτός που προσπαθεί να κατέλθει στο σκιερό του μέρος, αυτό που κάνει είναι να αλλάζει την συνειδητότητα του. Η προσπάθεια έγκειται στο ότι το όν προσπαθεί να θυμηθεί την πνευματική του διάσταση, να ξεφύγει από τα όρια της προσωπικότητας του, να αφυπνιστεί, να βγει από τον προσωπικό του ΄Αδη και αφυπνισμένος να πάει στον τόπο των Μακάρων εκεί που κατέληγαν όλοι οι Ήρωες των μύθων της αρχαιότητας.
Η επαφή με την Σκιά θα μπορούσε να συμβολίζει το ταξίδι της Περσεφόνης στον ΄Αδη ( 6 μήνες στην επάνω στην γη και 6 μήνες κάτω από την γη) ή επίσης και τα ταξίδια στο  Αστρικό πεδίο,  των Σαμάνων ονειρευτών του Κάρλος Καστανέντα.

« Και λαχταρώ να γυρίσω πίσω, να κατεβώ στο ζώο, να κατεβώ πιο χαμηλά, στο δέντρο, μέσα στις ρίζες και στα χώματα, να μην σαλεύω»
Ν.Καζανζάκης, Ασκητική

Για να έρθει σε επαφή κάποιος με την Σκιά του πρέπει να παρατηρήσει τις έξεις και τις πεποιθήσεις του, τις ασυνείδητες καταστάσεις του ψυχισμού του και τους μηχανισμούς που τον διέπουν.

Εάν αποφασίσουμε αυτό το ταξίδι του καθαρισμού και της αφύπνισης θα πρέπει να οπλιστούμε με γερές ασπίδες θάρρους , αποφασιστικότητας και θέλησης για την ψυχική μας ανάταση.
Απαραίτητη είναι η επίγνωση της σκοτεινής μας πλευράς και κατόπιν η αποδοχή της. Χρειαζόμαστε ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα αλλά και πίστη στο ανώτερο μέρος του οποίου είναι ο εαυτός μας.


 Αποτέλεσμα εικόνας για εξοδος απο το σκοταδι


Σημαντικά βοηθήματα του κάθε αναζητητή μπορεί να είναι  :

Επίγνωση (όλων των πλευρών μας)
Αποδοχή (της αρνητικής μας πλευράς)
Παρατήρηση (αυτοπαρατήρηση)
Κατανόηση (με τον έννοια της συμπόνιας στα αθέατα μας μέρη)
Πειθαρχία (συναισθημάτων)
Συγχώρεση (Άλλων αλλά προπάντων Εαυτού)
Εμπιστοσύνη (ότι υπάρχει ένα θεϊκό φως που μας καθοδηγεί όλους)
Πίστη (στο Άνω – Θείο)
Παράδοση ( στις επιταγές της ψυχής, στην βούληση του θεού)
Θέληση (όπως ένας πολεμιστής να βγεις νικητής)
Διαλογισμός
Προσευχή
Μετουσίωση (κατώτερων συναισθημάτων σε ανώτερα π.χ. πέρασμα από την κτητικότητα   στην αγάπη άνευ όρων).
Υπέρβαση (των αντιστάσεων)

Φυσικά μέσα σε αυτήν την κάθοδο ελλοχεύει ο κίνδυνος της καθήλωσης στον προσωπικό μας ΄Αδη, στο υποσυνείδητο μας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ο κίνδυνος να μην επιστρέψουμε στο παρών, στην Δράση. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην γη και ότι εδώ θα εργαστούμε. Όλη αυτή η εξερεύνηση δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα αν δεν μας επανατοποθετούσε στην δράση. Το νόημα είναι πολύ προσωπικό για τον καθένα αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η δράση αφορά το σύνολο περισσότερο παρά το μέρος.

Όπως λέει μια φίλη συγγραφέας (Μαρία Σ. Ανθή, στο βιβλίο της «Η επανάληψη …το άνοιγμα των πυλών», εκδόσεις Δεσμός σελ.43), η βαρύτητα αυτό που θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε με την κάθοδο στην σκιά, φέρνει επισκίαση σε φωτεινές όψεις και μέρη. Ο κάθε άνθρωπος προσομοιάζεται με έναν πλανήτη και τους αντίστοιχους νόμους και κραδασμούς που αυτοί διέπουν . Ένας θετικά αρνητικός πλανήτης επισκιάζει έναν άλλον νοητικά που είναι διάχυτος από θετικό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Αυτή είναι η διπλή όψη των σφαιρών και εκφράζεται με τον νόμο των αντιθέτων και της δυαδικότητας. Στα γυρίσματα και τις περιστροφές των πλανητών είναι πάρα πολύ δύσκολο να νικήσουμε τα αρνητικά του ίδιου μας του πλανήτη, να νικήσουμε τον εαυτό μας , όμως η αυτοβελτίωση αυτό επιβάλλει, καθώς στο βάθος όλα είναι επιφανειακά και ψευδαισθήσεις.
Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας επίσης αναφέρει ότι, στις βαθιές μεταβάσεις, η μάχη με τον θάνατο και η επαναφορά στην ζωή στοχεύουν στην ελευθέρωση των ψυχών στα μετά τα φυσικά, ενώ η άλλη μάχη στις απλές μεταβάσεις είναι για την απελευθέρωση των ψυχών στα φυσικά.  Και οι δύο μάχες είναι ισάξιες,  φέρνουν μεγάλες αλλαγές στον κόσμο με διάρκεια.

Αρχίζει πλέον να γίνεται κατανοητό ότι για να μπορέσει κάποιος να έχει μια πνευματική μεταβολή, μια αλλαγή στο συνειδησιακό του πεδίο, θα πρέπει πρώτα να περιπλανηθεί και ίσως τότε να μπορέσει να αλλάξει ακόμα και το ίδιο του το πεπρωμένο.

Στην πραγματικότητα με την επάνοδο από την επαφή μας με την Σκιά ο παρελθοντικός μας εαυτός, πεθαίνει για να γεννηθεί ένας νέος, καθαρός, έτοιμος να δράσει και να προσφέρει. Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι μια επίπονη διαδικασία με πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις κατά την διάρκεια της οποίας αφήνει κάποιος πίσω του πολλές αρνητικές συνήθειες και συμπεριφορές, μετουσιώνοντας την σκιώδη φύση του, έτσι ώστε να μπορέσει να επανέλθει νοητικά καθαρός με νέους τρόπους σκέψης και δράσης.
Η ολοκλήρωση του εαυτού είναι μια διαρκή πορεία εξέλιξης. Μέσα σε αυτήν την πορεία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι διαθέτουμε τους Πνευματικούς μας Οδηγούς και όλους τους συνοδοιπόρους μας. Η βοήθεια στην πάλη αυτή μπορεί να έρθει από παντού φτάνει να κρατάμε ένα μέρος της προσοχής μας ανοιχτό με εμπιστοσύνη στο ανώτερο θεϊκό σχέδιο αυτό που έχει η ύπαρξη για μας. Για να εναρμονιστούμε με τις επιταγές της ψυχής μας χρειάζεται να κάμψουμε τις αντιστάσεις ενός Εγώ που πιστεύει πως η επιβίωση του απειλείται. Με κάθε μας βήμα προς την απελευθέρωση δίνουμε ταυτόχρονα και μια μάχη με το Εγώ που χάνει τον έλεγχο και την εξουσία πάνω στην κατώτερη προσωπικότητα. 
Εδώ θα παραβάλω κάτι που λέει ο Νίτσε «Το άτομο αγωνίζεται για να μην απορροφηθεί από την φυλή. Αν το προσπαθήσεις, συχνά θα είσαι μόνος και μερικές φορές τρομαγμένος.  Όμως κανένα αντίτιμο δεν είναι αρκετά υψηλό για το προνόμιο να είναι κανείς ο εαυτός του.»
Αυτό που έχω να προσθέσω εδώ είναι ότι ο αναζητητής ενώ βαδίζει το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου του ολομόναχος γίνεται υπεύθυνος αυτός ο ίδιος και μόνο αυτός για την δράση του, τις αποφάσεις του και τα αποτελέσματα αυτών. Μόνο όταν αυτός αντιμετωπίσει τον εαυτό του κατάματα μπαίνει ολοκληρωτικά στην δύναμη του.
Αναζητητής είναι αυτός, που όπως λέει και ο Ν.Καζαντζάκης στην Ασκητική , το χρέος του είναι ήσυχα, χωρίς ελπίδα, με γενναιότητα να βάλει πλώρα κατά την άβυσσο.
Η οδύνη και η δοκιμασία είναι αναγκαία για την πνευματική επίτευξη. Η άβυσσος είναι η κατανόηση της σκοτεινής πλευράς του ανθρώπου και η λύτρωση της.  Είναι η νίκη ενάντια στο θάνατο θεωρώντας τον σαν αλλαγή από τον έναν τρόπο ύπαρξης σε έναν άλλο επειδή ο θάνατος προηγείται πριν από κάθε  πνευματική αναγέννηση.

To Tao λέει πως « όταν το κακό αναγνωρίσει τον εαυτό του καταστρέφεται»
Όταν κοιτάξουμε βαθιά, μέσα στην φύση μας τότε  το κακό σκοτώνεται βλέποντας τον τρόμο της ίδιας του της αντανάκλασης.
Αυτό σημαίνει αυτοαντίληψη.
Όλοι μας μπορούμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας να αλλάξουν, να ωριμάσουν. Η ίδια η ζωή μας φέρνει αντιμέτωπους με πολυάριθμες εμπειρίες  και βιώματα εξωτερικές αλλά και εσωτερικές δοκιμασίες.
Η ζωή εμπεριέχει την κίνηση. Τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει σταθερό και αμετάβλητο.
Όταν το εξωτερικό συγκρούεται με το εσωτερικό μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε με διαφορετικό τρόπο να δημιουργούμε νέες απόψεις καταστρέφοντας τις παλιές πεποιθήσεις – ψευδαισθήσεις. Αυτό θα πει αναδόμηση του εαυτού.
Φυσικά προϋποθέτει να θέλουμε να γίνουμε ενσυνείδητοι.
Ο Ουσπένσκυ το περιγράφει χαρακτηριστικά ως εξής « Εργασία σημαίνει τριβή, σύγκρουση ανάμεσα στο ναι και το όχι, ανάμεσα στο μέρος που επιθυμεί να εργαστεί και στο μέρος που δεν επιθυμεί»

Το τελευταίο στάδιο που θα αντιμετωπίσει ο αναζητητής είναι η συγχώρεση. Συγχώρεση των άλλων αλλά προπάντων του ίδιου του,  του εαυτού.
Η συγχώρεση σημαίνει εγώ και εσύ χωράμε στον ίδιο χώρο. Η έλλειψη της,  μας κρατά δέσμιους στην ενοχή χωρίς ελπίδα εξέλιξης και μέσα σε χαμηλές κραδασμικές δονήσεις.
Έτσι μετά την αποδόμηση της ταυτότητας μας και φυσικά την θλίψη και το πένθος  που μπορεί αυτό να φέρει, η Προσωπικότητα μοιάζει σχεδόν να διαλύεται για να μπορέσει να συσταθεί ξανά μέσα στην δική της αλήθεια. Το Εγώ είναι ανίκανο να συγχωρήσει τον εαυτό του γιατί  μπορεί μόνο να κατανοήσει την ενοχή. Πραγματική συγχώρεση έρχεται από τον εσώτερο εαυτό μας και την θεία χάρι. Όσο πιο πολύ ενωνόμαστε με το πνεύμα τόσο πιο πολύ αγγίζουμε την αγάπη άνευ όρων.
Η κατανόηση της ανιδιοτελής αγάπης μπορεί να ενεργοποιηθεί όταν σπάσουμε τις αντιστάσεις και ενωθούμε με τον Χριστικό μας εαυτό. Το μεγαλύτερο εμπεριέχει το μικρότερο με αγάπη. Έτσι το κέντρο της καρδιάς μας ενώνεται με την συμπαντική αγάπη η οποία μας αποτελεί και της οποίας είμαστε μέρος.
 Τότε ακριβώς είναι που το Εγώ – Προσωπικότητα εναρμονίζει την βούληση του με την θεία βούληση.  Παραδίδει τα τέσσερα κατώτερα τσάκρας στα 3 ανώτερα.

Και τότε ακριβώς, όταν ο ενήλικας γυρίσει πίσω από αυτό το ταξίδι, και δει ένα φοβισμένο παιδί να παλεύει η να κρύβεται από την σκιά του μπορεί να του πει  ξεκάθαρα πως στην δική του συνάντηση με την σκιά είδε την εξής εικόνα..
Μέσα στον μυστικό αυτό τόπο συνάντησης , όταν κατάφερε και κοίταξε την σκιά του κατάματα, είδε ότι αυτή κρατούσε ένα προβολέα και φώτιζε τον ίδιο του τον εαυτό, και έτσι χαμογέλασε..

Αποτέλεσμα εικόνας για pictures black and white light and shadows

Ελενα Αθανασογιαννοπούλου

Σύμβουλος ψυχικής Υγείας- Συντονίστρια Συστεμικών Αναπαραστάσεων

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

health

7 σημάδια που υποδηλώνουν προβλήματα υγείας


Δεν χρειάζεστε μια κρυστάλλινη σφαίρα για να προβλέψετε το μέλλον της υγείας σας. Χρειάζεστε απλώς τις πέντε σας αισθήσεις. Από τα νύχια μέχρι τη μύτη σας μπορείτε να έχετε ενδείξεις για το σώμα σας τα επόμενα χρόνια.

Είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι, πολλές συνθήκες και ασθένειες αρχίζουν με φυσικές αλλαγές που δεν μπορεί κάποιος να εντοπίσει ως προβληματικές.
Τα καλά νέα είναι πως αν ξέρετε τι πρέπει να προσέξετε, μπορείτε να εντοπίσετε πολλά θέματα υγείας έγκαιρα και κατά συνέπεια να τα θεραπεύσετε γρήγορα.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε επτά τρόπους που το σώμα σας θα μπορούσε να αποτελέσει τον σηματοδότη για έναν κίνδυνο υγείας.
Ελέγξτε: Αίσθηση της όσφρησης
Νόσος-κατάσταση: Αλτσχάιμερ
Η μείωση της ικανότητας όσφρησης θα μπορούσε να είναι ένα από τα πρώτα σημάδια της νόσου Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με μελέτη από το Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών και Εγκεφαλικών Επεισοδίων.
Ποντίκια που εκτρέφονται για να παράγουν υψηλά επίπεδα μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται πρόδρομος πρωτεΐνη του αμυλοειδούς, η οποία εμπλέκεται στην ανάπτυξη της νόσου Αλτσχάιμερ, είχαν υψηλότερα ποσοστά θανάτου των νευρικών κυττάρων στις μύτες τους σε σύγκριση με τα φυσιολογικά ποντίκια. Οι αλλαγές που συμβαίνουν στο οσφρητικό σύστημα οφείλονται στη νόσο Αλτσχάιμερ και μπορεί να είναι παρόμοιες με εκείνες που συμβαίνουν σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου, αλλά εμφανίζονται πολύ νωρίτερα. Το ότι σταδιακά χάνεται η αίσθηση της όσφρησης μετά τα 70 έτη είναι φυσιολογικό, αλλά αν παρατηρήσετε κάτι τέτοιο πολύ νωρίτερα ή είναι ιδιαίτερα έντονη η απώλεια τότε συζητήστε με τον γιατρό σας.
Ελέγξτε: Νύχια
Νόσος-κατάσταση: Λύκος
Τα υγιή νύχια είναι συνήθως λεία και πεντακάθαρα. Εάν παρατηρήσετε ερυθρότητα κάτω από τα νύχια σας, θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι λύκου, μια ασθένεια κατά την οποία το ανοσοποιητικό σας σύστημα θα μπορούσε να επιτεθεί στους υγιείς ιστούς. Ο λύκος μπορεί, επίσης, να προκαλέσει εξάνθημα στο πίσω μέρος των χεριών και των δακτύλων σας, καθώς και οίδημα και πρήξιμο στη βάση των νυχιών σας.
Ελέγξτε: Μαλλιά
Νόσος-κατάσταση: Υποθυρεοειδισμός
Οταν ο θυρεοειδής, ο ενδοκρινής αδένας σε σχήμα πεταλούδας, που βρίσκεται στο λαιμό σας και ρυθμίζει τις ορμόνες, δεν λειτουργεί καλά, επηρεάζει τις ορμόνες σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που συνδέονται με την ανάπτυξη των μαλλιών. Με το θυρεοειδή σχετίζεται η απώλεια μαλλιών, και άλλες αλλαγές όπως η ξηρότητα. Η υπολειτουργία του θυρεοειδούς μπορεί, επίσης, να προκαλέσει αραίωση των φρυδιών.
Ελέγξτε: Εικόνα
Νόσος-κατάσταση: Καρδιακή προσβολή
Οι άνθρωποι που φαίνονται πιο μεγάλοι από την ηλικία τους έχουν υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής προσβολής, όπως αναφέρουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Σε σύγκριση με ανθρώπους που δεν έχουν ορατά σημάδια γήρανσης, τα γκρίζα μαλλιά, η φαλάκρα, οι ρυτίδες και οι καταθέσεις χοληστερόλης στο βλέφαρο είναι σημάδια κινδύνου. Οσοι έχουν τρία ή και τα τέσσερα παραπάνω σημάδια, αντιμετωπίζουν κατά 40% υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής νόσου και κατά 57% υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής προσβολής αν είναι άνω των 35 ετών. Εάν παρατηρήσετε αυτά τα σημάδια, ελέγξτε με το γιατρό σας για οποιουσδήποτε παράγοντες κινδύνου για καρδιακή νόσο μπορεί να κρύβονται κάτω από την επιφάνεια.
Ελέγξτε: Αναπνοή
Νόσος-κατάσταση: Στυτική δυσλειτουργία
Η κακή αναπνοή είναι ένα αποκαλυπτικό σημάδι της ασθένειας των ούλων, που μπορεί να συνδέεται με τη στυτική δυσλειτουργία. Τούρκοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι άνδρες μεταξύ 30-40 ετών με σοβαρή ασθένεια των ούλων είχαν περισσότερες από τριπλάσιες πιθανότητες να υποφέρουν από προβλήματα στύσης σε σύγκριση με άνδρες που είχαν υγιή ούλα. Τι πρέπει να κάνετε; Βουρτσίστε τα δόντια σας δύο φορές την ημέρα και επισκεφθείτε τον οδοντίατρό σας τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο.
Ελέγξτε: Μάτια
Νόσος-κατάσταση: Γνωστική εξασθένηση
Σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου Duke οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι άνθρωποι από την ηλικία των 38 ετών που είχαν διευρυμένα αιμοφόρα αγγεία στα μάτια τους βαθμολογήθηκαν χειρότερα στα τεστ IQ σε σχέση με εκείνους που είχαν μικρότερες φλέβες. Οι φλέβες στα μάτια είναι παρόμοιες σε μέγεθος, δομή και λειτουργία με τα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου, έτσι ώστε τα μάτια θα μπορούσαν να δείξουν μια πτώση της υγείας του εγκεφάλου, αρκετά χρόνια πριν από την έναρξη της άνοιας. Δεν είναι τόσο εύκολο να εντοπίσετε αυτή την αλλαγή στον εαυτό σας, γι’ αυτό κάντε μία ετήσια επίσκεψη στον οφθαλμίατρό σας.
Ελέγξτε: Ακοή
Νόσος-κατάσταση: Διαβήτης
Μήπως ξαφνικά αρχίσατε να μην ακούτε καλά; Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη έχουν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να έχουν απώλεια ακοής από τους ανθρώπους που δεν είναι διαβητικοί, σύμφωνα με έκθεση ερευνητών του Πανεπιστημίου Niigata στην Ιαπωνία. Παραδόξως, μάλιστα, οι νεότερης ηλικίας διαβητικοί (κάτω των 60 ετών) έχουν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο απώλειας της ακοής από τους πιο ηλικιωμένους. Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα που συνδέονται με το διαβήτη, μπορούν να βλάψουν τα αιμοφόρα αγγεία στα αυτιά σας.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

10 σημάδια από το Σύμπαν ότι βρίσκεστε σε λάθος δρόμο

Δεν υπάρχει λάθος δρόμος σε αυτή τη ζωή. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο σπίτι, σε εσάς όμως έγκειται το τι ταξίδι θέλετε να κάνετε.
Ωστόσο, κατά καιρούς στη ζωή μας, μπορούμε να χαθούμε ή να κολλήσουμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του δρόμου. Επίσης ίσως να βρεθούμε να αναρωτιόμαστε για ένα δρόμο που ίσως δεν φαίνεται να ευθυγραμμίζεται με το τι ευχόμαστε να δημιουργήσουμε για τη ζωή μας.
Αν αναρωτιέστε αν είστε στη σωστή πορεία, αν τα πράγματα αρχίζουν να σας φαίνονται εκτός ισορροπίας, τότε ακολουθούν 10 διακριτικά σημάδια που το Σύμπαν θα σας στείλει για να σας βοηθήσει να οδηγηθείτε σε μια διαφορετική κατεύθυνση.
Απρόσεχτα ατυχήματα
Χτυπήσατε το δάχτυλο του ποδιού σας ή χτυπήσατε τον αγκώνα σας μερικές φορές σήμερα; Θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να επιβραδύνετε και να σκεφτείτε προτού κάνετε τα επόμενα βήματά σας.
Το να πέφτετε πάνω σε πράγματα και να τραυματίζεστε θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι αγνοείτε την διαίσθησή σας ή αποτυγχάνετε να δείτε την αλήθεια πίσω από κάποια κατάσταση.
Ενώ το να χτυπήσετε το δάχτυλο του ποδιού σας μπορεί να είναι απλά ένα ατύχημα, εάν αυτό συμβεί επαναλαμβανόμενα θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά σε διάφορα πράγματα.
Αμελείτε και ξεχνάτε
Αν συνεχώς χάνετε πράγματα ή ξεχνάτε πράγματα, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι χρειάζεται να επικοινωνήσετε με τον εαυτό σας και ίσως να πάρετε λίγο χρόνο για να επικεντρωθείτε και να καθηλωθείτε πριν προχωρήσετε μπροστά.
Μπορεί επίσης να είναι ένα σημάδι ότι πρέπει να ξεκαθαρίσετε τι είναι αυτό που θέλετε να δημιουργήσετε και να πετύχετε στη ζωή σας.
Καθυστερείτε συνεχώς
Είτε πάτε κάπου καθυστερημένα επειδή κολλάτε στην κίνηση ή επειδή χάνετε την αίσθηση του χρόνου, το να καθυστερείτε συνεχώς ή να νιώθετε σαν να πρέπει συνεχώς να κάνετε αγώνα δρόμου εναντίον του ρολογιού, είναι ένα σημάδι από το σύμπαν ότι πρέπει να δώσετε προσοχή.
Το να καθυστερείτε ή να νιώθετε συνεχώς πιεσμένοι για την ώρα σημαίνει ότι υπερβάλλετε εαυτόν και δεν ευθυγραμμίζεστε με αυτό που θέλετε να κάνετε.
Όταν είστε στο ρεύμα του χρόνου, ο χρόνος σας παρασύρει, αλλά όταν διαχωρίζεστε από αυτό το ρεύμα, είναι πολύ πιθανό να παρατηρήσετε ότι ο χρόνος επιδράει πάνω σας.
Ακατάστατο περιβάλλον
Ασχέτως από το πόσο σκληρά φαίνεται να καθαρίζετε, αν δείτε ότι η ακαταστασία σας ακολουθεί ή μαζεύεται σε ένα σημείο του σπιτιού, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να αντιμετωπίσετε κάτι.
Η ακαταστασία μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι αποτυγχάνετε να δείτε την αλήθεια ή ότι αποφεύγετε να καθαρίζετε κάτι από το παρελθόν σας που είναι κολλημένο στο υποσυνείδητό σας.
Το μέρος του σπιτιού όπου βρίσκεται η ακαταστασία ίσως να δείχνει και ποιος είναι ο υποβόσκων συναισθηματικός λόγος. Για παράδειγμα η ακαταστασία στην κουζίνα θα μπορούσε να δείχνει θέματα με το δόσιμο και την αποδοχή αγάπης προς τον εαυτό και την τροφή, ενώ η ακαταστασία στο δωμάτιο θα μπορούσε να δείχνει θέματα οικειότητας και σχέσεων.
Σπάτε ή σας πέφτουν πράγματα
Αν συνεχώς σπάτε ή σας πέφτουν πράγματα, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι βαδίζετε σε ένα καταστροφικό δρόμο ή ότι σαμποτάρετε τον εαυτό σας από το να κατορθώσετε την επιτυχία.
Το σπάσιμο ή το πέσιμο αντικειμένων ίσως να δείχνει μια ανάγκη σας να απελευθερωθείτε από τον έλεγχο και ίσως να παραδοθείτε στη ροή του Σύμπαντος. Αυτό ειδικά είναι αληθές αν νιώθετε κολλημένοι ή στάσιμοι σε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής σας.
Αρρωσταίνετε
Αν βλέπετε ότι κολλάτε μολύνσεις, βήχετε ή έχετε κρυώματα επαναλαμβανόμενα, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να επιβραδύνετε και να ξανασκεφτείτε την κατεύθυνση της ζωής σας. Μπορεί επίσης να είναι ένα σημάδι ότι παίρνετε αποφάσεις στη ζωή σας βασιζόμενοι στο τι οι άλλοι άνθρωποι θέλουν και όχι σε αυτό που θέλετε εσείς.
Το να αρρωσταίνετε συχνά είναι επίσης ένα σημάδι ότι πρέπει να αλλάξετε τη ζωή σας με κάποιον τρόπο, ώστε να ξεκουράζεστε περισσότερο, να τρέφεστε καλύτερα και να στε πιο χαρούμενοι.
Δε θέλετε να το σκέφτεστε
Δε θέλετε να το σκέφτεστε ή να μιλάτε γι αυτό; Αυτό είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι αποτυγχάνετε να δείτε την αλήθεια για την κατεύθυνση της ζωής σας.
Όταν δε θέλετε να μιλήσετε ή να σκεφτείτε για κάτι σημαντικό, αυτό γίνεται γιατί ενστικτωδώς φοβάστε να ακούσετε την απάντηση. Μπορεί επίσης να είναι ότι ξέρετε τι πρέπει να κάνετε αλλά φοβάστε να το κάνετε.
Αν βλέπετε ότι καταπιέζετε σκέψεις ή φοβάστε να βγείτε «εκεί έξω», ίσως βοηθούσε να επανασυνδεόσασταν με την ψυχή σας και να ξεκαθαρίζατε τί είναι αυτό που πραγματικά θέλετε.
Άγχος και στρες
Αν σας κατακλύζει ένα κύμα άγχους και το νιώθετε στην κοιλιά σας πριν πάτε στην δουλειά σας κάθε μέρα, θα μπορούσε να είναι μία ξεκάθαρη ένδειξη ότι δεν είστε στο σωστό μέρος.
Φυσικά, το άγχος μπορεί να εμφανιστεί για διαφορετικούς λόγους αλλά αν βλέπετε ότι είστε συνεχώς αγχωμένοι ή στρεσαρισμένοι από ένα συγκεκριμένο μέρος ή άνθρωπο ίσως χρειαστεί να σκάψετε λίγο πιο βαθιά για να βρείτε τον λόγο.
Το άγχος και το στρες γενικά μπορεί να είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι από το Σύμπαν ότι πρέπει να κάνετε κάποιες αλλαγές στη ζωή σας και ίσως να πρέπει να φέρετε σε ισορροπία το τι κάνετε στη ζωή σας με το τι θέλετε πραγματικά.
Πασχίζετε να τελειώσετε εργασίες
Έχετε την έμπνευση να ξεκινήσετε μια εργασία ή ένα πράγμα και τότε συνεχώς αποτυγχάνετε να το ολοκληρώσετε;
Το να μην είναι κάποιος ικανός να φέρει εις πέρας μια δουλειά είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι είστε εκτός ισορροπίας ή σας λείπει η προσγείωση στη ζωή σας. Μπορεί επίσης να είναι ένα σημάδι ότι αυτά που θέλετε να κάνετε δεν ευθυγραμμίζονται με τον ανώτερο δρόμο σας ή της προθέσεις σας.
Αν πασχίζετε να τα βγάλετε πέρα με τις ιδέες σας, το καλύτερο πράγμα που έχετε να κάνετε είναι να δείτε μέσα σας και να παραδοθείτε στη ροή του Σύμπαντος. Όταν το κάνετε αυτό, ένας καινούργιος δρόμος ίσως ξεπροβάλει που θα σας βοηθήσει να απογειώσετε την ιδέα σας.
Το να παλεύετε να τελειώσετε κάποιες δουλειές είναι συνήθως ένα σημάδι ότι πρέπει να παραδώσετε τον έλεγχο και επίσης να πιστέψετε στον εαυτό σας περισσότερο ώστε να συνεχίσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι που θέλετε.
Βαριέστε
Αν βλέπετε ότι βαριέστε στη ζωή σας, είναι ένα πολύ καλό σημάδι ότι δεν ανταποκρίνεστε στις πλήρεις δυναμικές σας. Η ζωή είναι υπέροχη και γεμάτη ευκαιρίες, δεν υπάρχει κανένας λόγος να βαριέστε.
Η αίσθηση της βαρεμάρας έρχεται όταν έχετε γίνει τόσο βολικοί με τη ζωή σας και είστε στον αυτόματο πιλότο αντί να ζείτε την κάθε μέρα όσο πιο πλήρως γίνεται.
Αν νιώθετε βαρεμάρα, ίσως να κοιτάξετε εκεί που μπορείτε να κάνετε κάποιες αλλαγές στη ζωή σας, όπως για παράδειγμα να βρείτε ένα νέο χόμπι, να αλλάξετε δουλειά ή να ταξιδέψετε.
Το Σύμπαν μας στέλνει πάντα σημάδια για να μας καθοδηγήσει στο δρόμο για τη ζωή. Το καλύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι εμπιστευτείτε τη διαίσθησή σας όταν παρουσιάζεται ένα σημάδι και να παραμείνετε ανοιχτοί στις πιθανότητες.
Μετάφραση: awakengr.com via foreverconscious.com

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

Η Κατανίκηση του Φόβου στη Ζωή μας: Ο Κρυφός Ρόλος της Προσκόλλησης και της Ταύτισης

του Λάμα Λουίτζι Παπακωνσταντίνου

fovos-proskolisi
Εάν παρατηρήσουμε προσεκτικά τον εαυτό μας, θα ανακαλύψουμε, κυρίως, δύο θεμελιώδεις τάσεις που επικρατούν μέσα μας: την επιθυμία και τηνπροσκόλληση από τη μια, και την απέχθεια από την άλλη. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Όλοι μας θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Ευτυχισμένος συνήθως σημαίνει, να είμαι υγιής, να ζω ευχάριστα, να έχω καλές σχέσεις με το περιβάλλον μου κοκ.
Ωστόσο στην πράξη, βλέπουμε ότι αυτές τις προϋποθέσεις όχι μόνον είναι δύσκολο να τις διασφαλίσει κανείς αλλά, ακόμη και στην περίπτωση που γίνεται αυτό, δύσκολα μπορούν να διατηρηθούν χωρίς να χαθεί τουλάχιστον ένα μέρος τους.
Έτσι, λοιπόν, όταν έχουμε συνθήκες που μας κάνουν να νιώθουμε καλά και ασφαλείς, αυτόματα δημιουργείται μέσα μας μια εστία ανησυχίας και φόβου μήπως και τις χάσουμε, και μαζί με αυτές το αίσθημα σιγουριάς που τις συνοδεύει. Σε αυτή την περίπτωση, βλέπουμε ότι ο φόβος πηγάζει από την προσκόλληση και την επιθυμία.
Η απέχθεια τώρα μοιάζει πολύ με την επιθυμία. Διότι ό,τι δεν θεωρούμε ευχάριστο το απορρίπτουμε, επειδή «απειλεί» την ευτυχία μας… Έτσι, η φυσική μας αντίδραση είναι να ανησυχούμε και να φοβόμαστε και πάλι. Και σε αυτή την περίπτωση, φοβόμαστε μην τυχόν μας συμβεί κάτι δυσάρεστο.
Πότε όμως βιώνουμε το φόβο; Ο φόβος επικρατεί στο πνεύμα μας μόλις η «ευτυχία» μας απειλείται με οποιονδήποτε τρόπο – όπως κι αν την καταλαβαίνει κανείς: η ζωή μας, η υγεία, η εικόνα του εαυτού μας, η υπόληψη και η φήμη μας, τα πρόσωπα και τα αντικείμενα στα οποία είμαστε προσκολλημένοι κτλ.
Όταν βιώνουμε το φόβο τι κάνουμε; Οι αντιδράσεις μας ως προς το συναίσθημα του φόβου είναι ποικίλες και έχουν διαφορετικές μορφές, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου. Για παράδειγμα, μπορεί να αντιδράσουμε με κάποιο είδος κατάθλιψης ή θυμού, ή να προσπαθήσουμε να βρούμε λύση με έναν πολύ δραστήριο τρόπο ή απλώς με υπομονή.
Τώρα, το πόσο δυνατή θα είναι η αντίδραση και ο πόνος του φόβου εξαρτάται, κυρίως, από το μέγεθος της προσκόλλησης ή της απέχθειας που έχουμε σε σχέση με το θέμα ή την κατάσταση που επικρατεί τη δεδομένη στιγμή. Όσο, δηλαδή, μεγαλύτερη είναι η προσκόλλησή μας τόσο μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα που θα βιώσουμε.
Ίσως όλα αυτά να φαίνονται κοινότυπα και αυτονόητα. Αν, όμως, θέλουμε να απελευθερωθούμε από το φόβο, τότε πρέπει από την αρχή να ερευνήσουμε σε βάθος και με μεγάλη προσοχή τη ρίζα και τα αίτιά του. Αυτή η βαθιά έρευνα θα μας αποκαλύψει ότι ο φόβος δεν είναι τίποτε άλλο από απλή προσκόλληση, ένα φυσικό της προϊόν.
Στην πραγματικότητα, όλα τα ενοχλητικά συναισθήματα προκαλούνται ή προέρχονται από την προσκόλληση. Για αυτόν το λόγο, το θέμα προσκόλληση/επιθυμία αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο στο Βουδισμό.
Τι είναι όμως η προσκόλληση; Από πού προέρχεται; Πού εδράζεται; Πού πηγαίνει;
Αν θέλουμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και αν όντως επιδιώκουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει, τότε πρέπει να συνεχίσουμε την έρευνά μας και να εμβαθύνουμε και άλλο.
Μέσα από το Ντάρμα (τις διδασκαλίες του Βούδα) μαθαίνουμε τρόπους και μεθόδους διαλογισμού, για να αντιληφτούμε ότι η προσκόλληση δεν είναι τίποτε άλλο από σκέψεις, ιδέες και απόψεις. Και αν κοιτάξουμε καλά όλες αυτές τις σκέψεις, τις ιδέες και τα λοιπά, θα δούμε ότι δεν έχουν καμιά αληθινή υπόσταση. Όλα αυτά δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια φυσική κίνηση του ίδιου μας του πνεύματος.
Το συμπέρασμα που βγάζουμε, τελικά, είναι ότι όλες οι εμπειρίες του πνεύματός μας δεν υπάρχουν πραγματικά, όπως συμβαίνει με ένα υλικό αντικείμενο. Έχοντας συνειδητοποιήσει το γεγονός αυτό, μπορούμε να χαλαρώσουμε σε σχέση με όσα συμβαίνουν μέσα μας, ώστε να αποδεσμευτούμε από την κατάσταση της συνεχούς αναστάτωσης και του φόβου.
Κάτι τέτοιο μπορεί θεωρητικά να ακούγεται αρκετά εύκολο. Στην πράξη όμως, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Δεν είναι εύκολο να αφήνουμε τις ιδέες και τις σκέψεις μας να περνούν απλά από μπροστά μας χωρίς να απασχολούν την προσοχή μας και να ελκύουν το ενδιαφέρον μας προς το μέρος τους.
Συνήθως, αντιδρούμε προσπαθώντας να καταπιέσουμε ή να εξαλείψουμε τις ενοχλητικές ιδέες και σκέψεις, πιστεύοντας ότι έτσι θα απαλλαγούμε από τη δυσαρέσκεια που προκαλούν μέσα μας και ότι θα βρούμε, τελικά, την ποθητή γαλήνη.
Δυστυχώς όμως, δεν καταφέρνουμε τίποτα με αυτόν τον τρόπο. Επανειλημμένα έχουμε προσπαθήσει, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να νιώθουμε περισσότερη σύγχυση και αναστάτωση, όταν βλέπουμε ότι οι προσπάθειές μας έχουν αποτύχει. Αυτό βέβαια πονάει, γιατί θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε «πετυχημένοι άνθρωποι», ελεύθεροι, με πλήρη έλεγχο του εαυτού μας και σωστή κατανόηση του κόσμου και της ζωής. Κάθε άλλο βέβαια…
Έτσι, αντί να νιώθουμε καλύτερα, μεγαλώνουμε άθελά μας την ανασφάλεια και την αναστάτωση, συχνά, μάλιστα, αρχίζουμε να φοβόμαστε τους ίδιους μας τους εαυτούς. Δεν έχουμε ποτέ πραγματικά αποδεχτεί τον εαυτό μας όπως στ’ αλήθεια είναι: με όλες τις ατέλειες, τα μειονεκτήματα και τις ιδιορρυθμίες του. Δεν θέλουμε ποτέ να παραδεχτούμε ότι είμαστε λάθος και ότι, στην πραγματικότητα, τα προβλήματα και οι συγκρούσεις δεν βρίσκονται έξω από εμάς, αλλά μέσα σε μας τους ίδιους.
Βλέποντας έτσι τα πράγματα, συμβάλλουμε στο να ενισχύεται η σύγχυση σχετικά με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τον εαυτό μας. Από παντού προβάλλουν απειλές, ο φόβος και η ανησυχία διογκώνονται μέρα με τη μέρα. Δεν αρκεί να γνωρίζουμε θεωρητικά τι συμβαίνει. Πρέπει να αρχίσουμε να δουλεύουμε με τον εαυτό μας με σοβαρότητα και σε βάθος χρόνου και όχι επιφανειακά, προσποιούμενοι ότι κάτι κάνουμε.  
Τη στιγμή του φόβου, οι απλές θεωρητικές γνώσεις δεν χρησιμεύουν σε τίποτε. Εκείνο που θα μας βοηθήσει είναι η βαθιά συνειδητοποίηση ότι ο φόβος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανησυχίες που προβάλλουν από την προσκόλλησή μας και ότι αυτή η προσκόλληση, στην πραγματικότητα, είναι μια κίνηση σύγχυσης του ίδιου μας του νου, η οποία αποδυναμώνεται μόλις αποδεσμευτούμε από αυτήν.
Μπορούμε, επίσης, να χρησιμοποιήσουμε το φόβο για να μας κατευθύνει ως προς την τελική απελευθέρωση από τη δυστυχία και την απόκτηση της τέλειας ευτυχίας ή «φώτισης». Αν σκεφτούμε, για παράδειγμα, καλά τι έχουμε κάνει σε αυτή τη ζωή σε βάρος άλλων ανθρώπων, τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι όλα αυτά θα ωριμάσουν κάποτε και θα απαιτήσουν από εμάς να πληρώσουμε το τίμημά τους.
Μελετώντας προσεχτικά το Νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος (κάρμα) έτσι όπως αυτός εφαρμόζεται σε μας τους ίδιους, μπορεί να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να καθαρίσουμε το αρνητικό μας κάρμα και να συσσωρεύσουμε θετικές πράξεις, ξέροντας ότι αυτές θα παράγουν αντίστοιχα θετικές εμπειρίες και θα συνεισφέρουν στην πραγμάτωση μια τέλειας ευτυχίας στο μέλλον.
Ο φόβος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καταλύτης που θα μας βοηθήσει να αναπτυχθούμε πνευματικά και, τελικά, να φτάσουμε στην αφοβία. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν μόνον εάν μάθουμε σωστά τους τρόπους και τις μεθόδους με τη σωστή καθοδήγηση των κατάλληλων δασκάλων. 

WHO IS WHO
Ο ΛΑΜΑ ΛΟΥΙΤΖΙ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ είναι επίσημα αναγνωρισμένος πνευματικός δάσκαλος του Βουδισμού, της θιβετανικής παράδοσης Καγκυούπα.
http://www.archetypo.com.gr/

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

15 ΘΥΜΩΜΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ: Δαμάζοντας τον Εξοργισμένο Εαυτό μας

της Χαράς Αστεριάδου  

15 θυμωμενα δευτερολεπτα
Μπορεί το κίνημα των Αγανακτισμένων να μην κράτησε πολύ, το συναίσθημα όμως που εξέφρασαν παραμένει κυρίαρχο στην ελληνική κοινωνία. Γιατί ποιος μπορεί να πει ότι δεν νιώθει εξοργισμένος με όσα συμβαίνουν γύρω μας, με όσα υποχρεωνόμαστε δια της βίας να κάνουμε, εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα; Βέβαια, ο θυμός δεν εμφανίστηκε με την κρίση. Διαχρονικά, είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα και οικεία συναισθήματα. Όλοι μπορούμε να ανακαλέσουμε αδικίες, προσβολές και προδοσίες που μας εξόργισαν και που ίσως ακόμα δεν έχουμε συγχωρέσει. Είναι γεγονός ότι ο θυμός γεννιέται πολύ εύκολα, καταλαγιάζει όμως με εξαιρετική δυσκολία. Κλασικό και διαχρονικό παράδειγμα ο Αχιλλέας, που στην Ιλιάδα εξοργίζεται με τη μοιρασιά των αιχμαλώτων και παραμένει θυμωμένος και αμέτοχος στη μάχη, ενώ την ίδια στιγμή ο στρατός των Ελλήνων κατατροπώνεται. Κι όμως, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, ο θυμός μας δεν μπορεί να κρατήσει πάνω από 15 δευτερόλεπτα! Φαίνεται παράδοξο αλλά είναι αληθινό: το συναίσθημα της οργής γεννιέται, ξεσπάει και χάνεται μέσα σε πολύ λιγότερο από ένα λεπτό. Αν αμφιβάλλετε, η γνωστή ψυχολόγος Elizabeth Kubler-Ross μας παροτρύνει να δούμε πόσο κρατάει η θυμωμένη έκρηξη ενός μικρού παιδιού, αρκεί να αφεθεί ανενόχλητο να την εκφράσει. Πώς λοιπόν εμείς καταφέρνουμε και μένουμε θυμωμένοι για ώρες, μήνες, ακόμα και χρόνια; Και, το πιο σημαντικό, πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτό το τόσο αρνητικό και ψυχοφθόρο συναίσθημα;
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ
Από μικροί διδασκόμαστε από τους μεγαλύτερους πως «τα καλά παιδιά δεν θυμώνουν», για να διαπιστώσουμε πολύ γρήγορα με έκπληξη πως οι μεγάλοι που μας το λένε αυτό, οι γονείς και οι δάσκαλοί μας, θυμώνουν! Έτσι, από μικρή ηλικία αντιλαμβανόμαστε στην πράξη, ότι να μη θυμώνουμε είναι μια λέξη. Ακόμη και όσοι από φυσικού μας δεν αγαπάμε τις συγκρούσεις, εσωτερικά καταπιέζουμε την οργή μας μετατρέποντάς την τελικά σε ανεπίλυτες εσωτερικές συγκρούσεις, στο σκοτεινό εαυτό που περιέγραψε ο Γιουνγκ. Δεν είναι όμως μόνο οι δάσκαλοι και οι γονείς που μας λένε ότι είναι καλό να μη θυμώνουμε. Όλες οι πνευματικές παραδόσεις και οι θρησκείες του κόσμου μας παροτρύνουν να μην οργιζόμαστε.Οι παροτρύνσεις αυτές όμως δεν είναι απλά κανόνες καλής ή πολιτισμένης συμπεριφοράς, όπως συνήθως εκλαμβάνονται, αλλά «σημεία» στο χάρτη που δείχνει το δρόμο για την ανθρώπινη ολοκλήρωση και τη φώτιση. Όσοι προσπάθησαν απλώς να μιμηθούν τέτοια ολοκληρωμένα όντα, για παράδειγμα τον Ιησού ή τον Βούδα, κατέληξαν στην ψυχασθένεια. Το θέμα λοιπόν δεν είναι να «προσπαθούμε» να μην θυμώνουμε επειδή έτσι πρέπει, να δείχνουμε ήρεμοι και μέσα μας να βράζουμε, ή να προσπαθούμε να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με κάποιο πρότυπο. Το ζήτημα είναι να αντιληφθούμε κάποια στιγμή ότι ο θυμός, όπως και άλλα καταστροφικά συναισθήματα, μας φυλακίζει, μας στραγγίζει από ενέργεια και ταυτόχρονα από ανθρωπιά, μας αποκόβει από καθετί αληθινό και ζωντανό μέσα μας. Και επίσης να αντιληφθούμε, ότι το «παιχνίδι» δεν παίζεται έξω αλλά στον εσωτερικό μας κόσμο.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ
Για να υπάρξει λοιπόν μια ουσιαστική αντιμετώπιση του θυμού, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να τον γνωρίσουμε. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν στρέψουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας, εκεί που ο θυμός μας γεννιέται και εκδηλώνεται, κοιτώντας κατάματα αυτό που συμβαίνει. Το πρώτο συνεπώς βήμα δεν είναι να καταπιέσουμε το θυμό μας, αλλά να τον παρατηρήσουμε τη στιγμή που εκδηλώνεται και πάει να φουντώσει – πράγμα βέβαια καθόλου, μα καθόλου εύκολο.Αν το καταφέρουμε –ίσως κάποια στιγμή που θα είμαστε αρκετά εστιασμένοι στον εαυτό μας– τότε αυτό που θα δούμε θα μας εκπλήξει: ο θυμός, στην ουσία, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Είναι καθαρή ενέργεια! Μόνο που στη συνηθισμένη κατάστασή μας δεν το βλέπουμε καθόλου. Αυτό που βλέπουμε είναι οι εκδηλώσεις αυτής της ενέργειας, εξ ου και η ποικιλία των λέξεων που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τις θυμωμένες συμπεριφορές μας. Άλλοι ξεσπάνε, άλλοι προσπαθούν να συγκρατηθούν, άλλοι μεταμφιέζουν το θυμό τους σε κάτι εντελώς διαφορετικό, όπως κατάθλιψη ή αποστασιοποίηση. Κάποιοι στρέφουν το θυμό τους στον εαυτό τους, άλλοι δεν μπορούν να εξηγήσουν καν τι ακριβώς τους έχει εκνευρίσει, ενώ συχνά ο θυμός βρίσκει διέξοδο σε υλικά αντικείμενα, όπως ποτήρια και πιάτα που σπάμε, βιβλία, γυαλιά, κινητά που πετάμε από τα νεύρα μας κλπ. Το ενδιαφέρον τώρα είναι ότι όλη αυτή η γκάμα αντιδράσεων ενυπάρχει στον καθένα μας και εκδηλώνεται ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες και το ποια «κουμπιά» μας οι άλλοι πατάνε…
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΗΜΑ
Για να μπορέσουμε να βοηθηθούμε στην παρατήρηση του θυμού μας, ένα δεύτερο βήμα είναι να ανακαλύψουμε πώς ακριβώς οργιζόμαστε. Ποιες συγκεκριμένες συνθήκες, καταστάσεις, άνθρωποι, πυροδοτούν το θυμό μας. Όπως όλα τα συναισθήματα, ο θυμός μας έχει αιτία και συγκεκριμένο αντικείμενο. Η αιτία μπορεί να είναι για παράδειγμα ότι απολύθηκα και αντικείμενο ο εργοδότης μου που με απέλυσε. Το να γνωρίσω το θυμό μου, σημαίνει πως αφήνω στην άκρη την αιτία και το αντικείμενο, και μαζί όλες τις ιστορίες που έχω συνδέσει με αυτά, και επικεντρώνομαι στον ίδιο το θυμό. Προκειμένου να τον γνωρίσω καλά, πρέπει να μην επιχειρήσω να τον κρίνω, αλλά να τον προσεγγίσω με συμπόνια και περιέργεια. Αν απλά καταπιέσω τα νεύρα μου ή αντίθετα ξεσπάσω, δεν θα γνωρίσω ποτέ το θυμό μου σε βάθος. Όταν αφήνω τα νεύρα μου ελεύθερα, ο θυμός γίνεται φωτιά που με καίει, οπότε το μόνο που ζητάω είναι πώς να τον ξεφορτωθώ, συνήθως παίρνοντας εκδίκηση και ξεσπώντας σε αυτόν που με νευρίασε.  Η διαδικασία της παρατήρησης, όπως είπαμε, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, γι’ αυτό και η πρώτη μας αντίδραση είναι να κατηγορήσουμε το αντικείμενο του θυμού μας. Αυτές οι κατηγορίες όμως είναι που εξελίσσονται σε ολόκληρες νοητικές κατασκευές, κάνοντας το θυμό μας να έχει μεγάλη διάρκεια.  Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη νιώθει θυμό όπως δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα ωφεληθεί αν εξετάσει το συναίσθημα αυτό με ψυχραιμία. Ο σπουδαίος Βουδιστής δάσκαλος Thich Nhat Hanh λέει τα εξής για τη διαδικασία της παρατήρησης: 
Φέρσου στο θυμό σου με τρυφερότητα και σεβασμό, γιατί δεν είναι άλλος παρά εσύ ο ίδιος. Μην τον καταπιέζεις, απλά να έχεις επίγνωσή του. Η επίγνωση είναι σαν τον ήλιο: όταν φωτίζει τα πράγματα, αυτά μεταμορφώνονται. Αν έχεις επίγνωση ότι είσαι θυμωμένος, ο θυμός σου μεταμορφώνεται. Το να χειρίζεσαι το θυμό σου με επίγνωση, είναι σαν να παίρνεις από το χέρι το μικρό σου αδελφό.
Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ
Μια από τις σημαντικές μαθήτριες του Γκουρτζίεφ, η MargaretAnderson, περιγράφει στο βιβλίο τηςThe Unknowable Gurdjieff, πόσο θυμωμένη ένιωθε και αντιδραστική σε οτιδήποτε της ζητιόταν για μια μεγάλη χρονική περίοδο. Έξαφνα, μια μέρα, σε μια στιγμή συνειδητότητας, είχε μια ξεκάθαρη εικόνα του εαυτού της, της κατάστασής της και των αιτίων της. Έτρεξε στον Γκουρτζίεφ και με θέρμη του είπε: «Τώρα βλέπω ότι εξαιτίας της ματαιοδοξίας και του εγωισμού μου ήμουν τόσο θυμωμένη». Και είναι αλήθεια. Όποιος παρατηρήσει με κάποια αντικειμενικότητα τον εαυτό του θα διαπιστώσει αργά ή γρήγορα ότι η ενέργεια του συναισθήματος γίνεται θυμός όταν «περνάει» μέσα από το «φίλτρο» της προσωπικότητας και «χρωματίζεται» από τον εγωισμό μας. Το συναίσθημα είναι ενέργεια, φωτιά, και όπως κάθε φωτιά έχει δυο όψεις: μπορεί να κάψει τα πάντα αλλά μπορεί και να φωτίσει τα πάντα. Στο σημείο αυτό έχει ενδιαφέρον η επισήμανση του Γιουνγκ: «Από τη μία, το συναίσθημα είναι η αλχημική φωτιά που η θέρμη της κάνει το καθετί να υπάρχει και η θερμότητά της καίει όλα τα περιττά μετατρέποντάς τα σε στάχτη… Από την άλλη, το συναίσθημα είναι η στιγμή που το μέταλλο συναντάει το ακόνι και ξαφνικά μια σπίθα πετάγεται, γιατί το συναίσθημα είναι η κύρια πηγή της συνείδησης». Πριν από ένα χρόνο περίπου, σε μια συγκέντρωση φίλων, βρεθήκαμε να συζητάμε τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ο καθένας εκφράζει την οργή του. Αν και ένιωθα άβολα με την όλη συζήτηση (ποιος παραδέχεται εύκολα τη σκοτεινή του πλευρά…), όταν ήρθε η σειρά μου παρομοίασα τον εαυτό μου με «ταύρο εν υαλοπωλείο», νιώθοντας μεγάλη έκπληξη που παραδεχόμουν ανοιχτά κάτι τέτοιο. Η ίδια συζήτηση, υπό μορφή άσκησης, έγινε λίγους μήνες μετά σε μια αυτογνωστική ομάδα στην οποία συμμετείχα. Οι συμμετέχοντες, όλοι καλλιεργημένοι και φαινομενικά ήπιοι άνθρωποι, περιέγραψαν πώς σε στιγμές έκρηξης φαντασιώνονται να πυροβολούν συζύγους, να ανατινάζουν το χώρο της δουλειάς τους, να επιτίθενται σε ενοχλητικούς επιβάτες στο μετρό και άλλα παρόμοια. Γρήγορα οι γλαφυρές περιγραφές συνοδεύτηκαν από πολλά γέλια, και σε λίγο όλοι αρχίσαμε να νιώθουμε πιο ανάλαφροι και πιο ζωντανοί. Ξεπερνώντας την άρνηση και τη ντροπή μας να παραδεχτούμε τις βίαιες φαντασιώσεις μας, είχαμε απελευθερώσει μέσα μας μια τεράστια ενέργεια. Στην πραγματικότητα, αυτό που είχαμε κάνει με την παρότρυνση του συντονιστή της συνάντησής μας ήταν να δούμε πως δεν είμαστε κάτι σταθερό και φιξαρισμένο. Όπως λένε οι σοφοί δάσκαλοι του Ζεν, όταν πάψουμε να θεωρούμε πως υπάρχει ένας εαυτός σταθερός, μόνιμος, του οποίου τα όρια χρειάζεται διαρκώς να υπερασπιζόμαστε, όταν κατανοούμε πως ο «εαυτός» μας είναι ένα κατασκεύασμα και κατά συνέπεια δεν απειλούμαστε τόσο όσο νομίζουμε από όσα συμβαίνουν γύρω μας, δεν υπάρχει λόγος να θυμώνουμε με τίποτα. Βέβαια μέχρι το σημείο αυτό, έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε και πολύ εσωτερική δουλειά με τον εαυτό μας να κάνουμε.
ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΟ
Όπως είδαμε, ο θυμός μπορεί να έχει ως αίτιο ένα εξωτερικό γεγονός, για παράδειγμα όταν δεν γίνεται το δικό μας, ή όταν δεν παίρνουμε αυτό που θέλουμε. Σε κάθε περίπτωση όμως η βασική αιτία βρίσκεται σε μας τους ίδιους. Συνεπώς, η δουλειά που μπορεί να γίνει, αν θέλουμε να ελευθερωθούμε από το θυμό, είναι καθαρά εσωτερική. Ας ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν τα βήματα που αναφέραμε, προσθέτοντας ορισμένες ακόμη πρακτικές οδηγίες. Αρχικά, προσπαθήστε να αναγνωρίσετε το θυμό σας και αν μπορείτε να τον παρατηρήσετε τη στιγμή που εκδηλώνεται. Μια τέτοια στιγμή αναρωτηθείτε: για ποιον ακριβώς λόγο είμαι θυμωμένος; Και ακόμη: ποιος είναι θυμωμένος; Έτσι θα πάρετε εσωτερικά μια απόσταση από το θυμωμένο σας εαυτό και η παρατήρησή του θα είναι πιο εφικτή. Όταν είστε ήρεμοι, γράψτε σε ένα σημειωματάριο σε ποιες περιπτώσεις θυμώνετε. Πότε εκνευρίζεστε και γιατί. Ποιοι άνθρωποι του στενού σας περιβάλλοντος σας θυμώνουν και ποιες συμπεριφορές. Πώς εκφράζετε συνήθως το θυμό σας. Συνήθως θυμώνετε, ξεσπάτε και σας περνάει ή παραμένετε για καιρό θυμωμένοι; Αν δυσκολεύεστε να εκφράσετε το θυμό σας, αναρωτηθείτε πότε δυσκολεύεστε περισσότερο. Σε ποια πρόσωπα διστάζετε να δείξετε το θυμό σας. Επίσης, υπάρχουν παλιοί θυμοί που κρατάτε μέσα σας και αν ναι, γιατί. Τώρα, τι μπορείτε να κάνετε όταν είστε θυμωμένοι. Το βασικό πεδίο δουλειάς είναι το σώμα μας. Είναι η ευκολότερη μέθοδος για να αποφορτίσετε με τον πιο σωστό τρόπο τη δηλητηριασμένη ενέργεια που φωλιάζει μέσα σας. Πώς; Κάντε τζόκινγκ ή περπατήστε μια ικανή απόσταση.  Καθαρίστε το σπίτι σας, κολυμπήστε, κάνετε γιόγκα ή το σπορ της αρεσκείας σας, σκάψτε τον κήπο σας, και γενικά οποιαδήποτε χειρωνακτική ή φυσική άσκηση μέχρι να ιδρώσετε για τα καλά. Κάνοντας μια σωματική δουλειά ή άσκηση, η ενέργεια που έχει δημιουργήσει ο θυμός σας μπορεί να μετασχηματιστεί σε μια θετική δύναμη η οποία καταναλώνει και απορροφά το θυμό. Έτσι, όταν έχετε τελειώσει με τη σωματική άσκηση ο θυμός θα έχει διαλυθεί, όπως μια χημική ουσία στο νερό. Σε κάθε περίπτωση, ο συνδυασμός της παρατήρησης του θυμού, της καταγραφής των αιτίων όπως αναφέραμε παραπάνω και της σωματικής άσκησης, μπορεί να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.


Το κείμενο "15 ΘΥΜΩΜΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ: Δαμάζοντας τον Εξοργισμένο Εαυτό μας" πρωτοδημοσιεύτηκε στο ΑΒΑΤΟΝ Νο 116.
 http://www.archetypo.com.gr/