Κάρμα: Ηλιοστάσια και Ισημερίες

Η δοξασία των Κύκλων είναι μία από τις σημαντικότερες σε όλο το Θεοσοφικό σύστημα. Είναι  θεμελιώδες  αξίωμα της  Μυστικής διδασκαλίας και ονομάζεται  νόμος της περιοδικότητας.  Διδάσκει ότι η μια άπειρη και άγνωστη Ουσία υπάρχει από την αρχή της αιωνιότητας και σε κανονικές και αρμονικές διαδοχές είναι είτε παθητική, είτε ενεργός. Στην ενεργητική κατάσταση ονομάζεται Μέρα του Μπράχμα, στην παθητική Νύχτα του Μπράχμα. Μια μεταφορά που μεταδίδει την ιδέα πιο καθαρά, λέει ότι μια εκπνοή της άγνωστης ουσίας  δημιουργεί τον κόσμο και μια εισπνοή προκαλεί την εξαφάνισή του. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται από την αρχή της αιωνιότητας και το τωρινό σύμπαν μας δεν είναι παρά ένα μέσα σε μια άπειρη σειρά, που δεν έχει αρχή και δεν θα έχει ούτε τέλος.(1)

«Η εμφάνιση και η εξαφάνιση των Κόσμων είναι σαν μια ρυθμική παλίρροια και άμπωτη». (2)  O νόμος της περιοδικότητας ή των κύκλων που αποτυπώνεται ως κυκλική περιφορά σε όλα τα φαινόμενα της συμπαντικής ζωής. Μέρα και νύχτα, γέννηση και θάνατος, ύπνος  και  εγρήγορση, κρύο-ζέστη, καλοκαίρι και χειμώνας, άνοιξη και φθινόπωρο, φαινόμενα τόσο κοινά αλλά παγκόσμια και δίχως εξαίρεση, ώστε εύκολα διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για έναν από τους απόλυτα θεμελιώδεις νόμους του σύμπαντος.

Η μετενσάρκωση είναι ο μεγάλος νόμος της ζωής και της προόδου, είναι συνυφασμένος με τους νόμους  των κύκλων και του κάρμα. Και οι τρεις δρουν μαζί και πρακτικά είναι σχεδόν αδύνατο να διαχωρίσουμε την μετενσάρκωση από τον κυκλικό νόμο. Άτομα και έθνη επιστρέφουν σε καθορισμένα ρεύματα ανά τακτά επαναλαμβανόμενες περιόδους στη γη και έτσι επαναφέρουν στην σφαίρα τις τέχνες, τον πολιτισμό, ακόμα και τα ίδια τα πρόσωπα που κάποτε έδρασαν σε αυτήν.  Καθώς δε οι μονάδες των εθνών και των φυλών συνδέονται μεταξύ τους με αόρατα ισχυρά νήματα, μεγάλα σύνολα τέτοιων μονάδων κινούμενα αργά αλλά σταθερά  ενώνονται πάλι όλα σε διαφορετικούς χρόνους και αναδύονται ξανά και ξανά μαζί σε νέες φυλές και νέους πολιτισμούς, καθώς οι κύκλοι διανύουν τους καθορισμένους γύρους τους.

Κύκλος είναι ένας δακτύλιος ή μια περιστροφή, όπως δείχνει η αρχική λέξη. Η αρχή ενός κύκλου πρέπει να είναι μια στιγμή, αυτή προστιθέμενη σε άλλες στιγμές κάνει μια μέρα, και οι μέρες προστιθέμενες  αποτελούν τους μήνες, τα χρόνια, τις δεκαετίες και τους αιώνες. Για την Θεοσοφία, οι κύκλοι είναι πραγματικά φυσικά γεγονότα ως προς τον χρόνο, αλλά τόσο αυτοί όσο και άλλες περίοδοι έχουν πολύ μεγάλη επίδραση στην ανθρώπινη ζωή και στην εξέλιξη της σφαίρας με όλες τις μορφές της ζωής που είναι πάνω της. Αρχίζοντας με την στιγμή και προχωρώντας με την μέρα, η θεωρία αυτή υψώνει τον κύκλο σε πλήρη  δακτύλιο που περιλαμβάνει τα πάντα στα όριά του.

Ποιά ήταν η πρώτη στιγμή; Δεν μπορεί να δοθεί απάντηση σε αυτό, μπορεί, όμως, να λεχθεί ότι η αλήθεια κατά τους αρχαίους Θεόσοφους είναι ότι στις πρώτες στιγμές της στερεοποίησης αυτής της σφαίρας η μάζα της ύλης της έφθασε σε ένα ορισμένο και σταθερό ρυθμό δόνησης που θα ισχύει μέσω όλων των παραλλαγών σε οποιοδήποτε σημείο της μέχρι να έλθει η ώρα της να διαλυθεί. Αυτοί οι ρυθμοί δόνησης είναι που καθορίζουν τους διάφορους κύκλους και η δοξασία θεωρεί ότι το ηλιακό σύστημα και η σφαίρα στην οποία βρισκόμαστε τώρα θα πάψει να υπάρχει, όταν η δύναμη που υπάρχει πίσω απ’ όλη τη μάζα της ορατής και αόρατης ύλης θα  έχει φτάσει τα όρια διάρκειάς της σύμφωνα με τον κυκλικό νόμο.

Όταν οι μεγάλοι κύκλοι τέμνονται ακολουθούν δυναμικές συνέπειες που αλλάζουν την επιφάνεια του πλανήτη λόγω της μετατόπισης των πόλων της σφαίρας ή άλλης διαταραχής. Ο άνθρωπος είναι μια μεγάλη δυναμομηχανή, που παράγει, αποθηκεύει και εκπέμπει ενέργεια και όταν σύνολα ανθρώπων που συνθέτουν μια φυλή παράγουν και διανέμουν ενέργεια, προκύπτει ένα δυναμικό αποτέλεσμα  στο υλικό της σφαίρας που θα είναι αρκετά ισχυρό ώστε να γίνει αισθητό και να συγκλονίσει. Το γεγονός ότι έχουν υπάρξει τεράστιες και φοβερές διαταραχές στα παγκόσμια υποστρώματα  αναγνωρίζεται από όλους και δεν χρειάζεται τώρα καμία απόδειξη. Οφείλονται σε σεισμούς και σχηματισμό πάγου σε ό,τι αφορά την γεωλογία. Οι πλέον γνωστοί αστρονομικοί κύκλοι είναι οι ακόλουθοι:

Ο Μετώνιος κύκλος: είναι ο κύκλος της Σελήνης. Είναι μια περίοδος περίπου δεκαεννέα ετών, που, όταν ολοκληρώνεται, η νέα Σελήνη και η πανσέληνος επιστρέφουν κατά τις  ίδιες ημέρες του μήνα.

Ο κύκλος του Ηλίου: είναι μια περίοδος είκοσι οκτώ ετών, που όταν περάσει, τα Κυριακά γράμματα του Κυριακοδρομίου επανέρχονται στην προηγούμενη θέση τους και προχωρούν με την προηγούμενη τάξη σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο.

Το μεγάλο Αστρικό έτος: είναι η περίοδος που λαμβάνεται από τις ισημερίες ώστε να κάνουν κατά την μετάπτωσή τους μια πλήρη περιστροφή των ουρανών. Αποτελείται από περίπου 25.868 ηλιακά έτη. Λέγεται ότι το προηγούμενο αστρικό έτος ολοκληρώθηκε πριν από περίπου 9.868 έτη, εποχή κατά την οποία πρέπει να είχε συμβεί στη γη μια βίαιη διαταραχή ή σειρά διαταραχών, καθώς επίσης και διανομές εθνών. Η ολοκλήρωση αυτής   της μεγάλης περιόδου φέρνει τη γη σε νεώτερους χώρους του Σύμπαντος, όχι ως προς την  τροχιά της, αλλά λόγω της πραγματικής πορείας του ήλιου σε μια δική του τροχιά που δεν μπορεί να μετρηθεί από κανένα σημερινό παρατηρητή, αλλά που εικάζεται από μερικούς και τοποθετείται σε έναν από τους αστερισμούς.

Ο ετήσιος κύκλος της γης μας γύρω από τον Ήλιο: είναι μια περίοδος στην διάρκεια της οποίας κάθε τμήμα της ζωής είτε άτομο της  φύσης είτε άνθρωπος είτε θεός που έχει σχέση με τον πλανήτη μας έχει την ευκαιρία και τον τρόπο μέσω της ατομικής επαφής με τη ζωή να αποκτήσει εμπειρίες και γνώσεις που θα επιτρέψουν και θα υποστηρίξουν την είσοδό του στον επόμενο κύκλο. (3)

Οι κινήσεις της γης και του Ήλιου είναι πραγματικά γεγονότα που έχουν τις αιτίες τους στην σχέση γης και ηλίου, πλανητών, αστερισμών και γαλαξία. Αλλά  οι βαθύτερες αιτίες των ουράνιων κινήσεων  βρίσκονται στις αόρατες πνευματικές συγγένειες των πλανητικών σωμάτων με τον Ήλιο και τους αστερισμούς διαμέσου των οποίων διέρχονται. Κατά την Θεοσοφία οτιδήποτε υπάρχει στο σύμπαν έχει ζωή και συνειδητότητα του δικού του είδους και εξελικτικού βαθμού. Το σύμπαν είναι ένα κυκλικό πλέγμα ζωής  που βρίσκεται σε συνεχή κυκλική κίνηση. Ο μεγάλος κύκλος που ονομάζουμε Θεότητα, περιλαμβάνει όλους τους μικρότερους και ο καθένας εξ αυτών συμμετέχει με το έργο του στην διαδικασία της εξέλιξης, που είναι η πραγμάτωση της Θείας Σκέψης.  Όπου και όταν οι κύκλοι διασταυρώνονται, κι όταν αυτό αφορά τη γη μας, τον Ήλιο, και τον Ζωδιακό μας, τότε έχουμε ισημερίες και ηλιοστάσια, νέες θρησκείες και μυήσεις και μεγάλες αλλαγές στην επιφάνεια του πλανήτη μας.

Τι λέει η Αστρονομία

Η νοητή κυκλική τροχιά που διαγράφει σε ένα χρόνο ο Ήλιος γύρω από τη Γη ονομάζεται εκλειπτική. Η εκλειπτική είναι η απεικόνιση πάνω στην ουράνια σφαίρα της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο. Η ουράνια σφαίρα είναι μια υποθετική σφαίρα που περιβάλλει τη Γη, η οποία βρίσκεται ακίνητη στο κέντρο της. Πάνω στην ουράνια σφαίρα τα άστρα, συμπεριλαμβανομένου και του Ηλίου, αποτυπώνουν τις τροχιές τους. Οι προεκτάσεις των πόλων και του ισημερινού της Γης στην ουράνια σφαίρα προσδιορίζουν το βόρειο και νότιο ουράνιο πόλο, καθώς και τον ουράνιο ισημερινό της ουράνιας σφαίρας αντίστοιχα.

Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και την συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δεν συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με περίπου 23,5 μοίρες, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική.  Η γωνία αυτή ονομάζεται λόξωση της εκλειπτικής και τα δύο σημεία, στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι, ονομάζονται ισημερινά σημεία.

 Η επανάληψη των εποχών βασίζεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον «ακίνητο» Ήλιο, αν κι εμείς δεν αισθανόμαστε αυτήν την κίνηση. Αντίθετα, νομίζουμε ότι η Γη είναι ακίνητη και ότι ο Ήλιος είναι αυτός που περιστρέφεται γύρω από τη Γη, προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή από την Δύση προς την Ανατολή. Είναι στην ουσία κάτι αντίστοιχο με την αίσθηση που έχουμε κοιτώντας από το παράθυρο ενός τρένου, όταν μας φαίνεται πως είμαστε ακίνητοι και ότι τα δέντρα κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η Γη, λοιπόν, βρίσκεται κάθε μέρα σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγούμενη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο υπό διαφορετική γωνία.  Επειδή λοιπόν εμείς βλέπουμε τον Ήλιο υπό διαφορετική γωνία κάθε μέρα, μας φαίνεται ότι βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα συνεχώς.

Η Ουράνια σφαίρα, επίπεδα εκλειπτικής και ουράνιου ισημερινού,

Ισημερίες, ηλιοστάσια, γωνία λόξωσης

Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι το Άστρο της Ημέρας ήταν που συμπλήρωσε μια περιφορά γύρω από τη Γη.Η νοητή αυτή κυκλική τροχιά που διαγράφει σε έναν χρόνο ο Ήλιος γύρω από την Γη ονομάζεται εκλειπτική. Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο. Η ουράνια σφαίρα τέλος δεν είναι τίποτα άλλο από μια υποθετική σφαίρα που περιβάλλει τη Γη, η οποία βρίσκεται ακίνητη στο κέντρο της. Πάνω στην ουράνια σφαίρα τα άστρα, συμπεριλαμβανομένου και του Ηλίου, αποτυπώνουν τις τροχιές τους. Οι προεκτάσεις των πόλων και του ισημερινού της Γης στην ουράνια σφαίρα προσδιορίζουν τον βόρειο και νότιο ουράνιο πόλο, καθώς και τον ουράνιο ισημερινό της ουράνιας σφαίρας αντίστοιχα.

Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και την συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δεν συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με περίπου 23,5 μοίρες, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική.  Η γωνία αυτή ονομάζεται λόξωση της εκλειπτικής και τα δύο σημεία, στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι, ονομάζονται ισημερινά σημεία.

Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται Εαρινό Ισημερινό Σημείο και από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη. 

Το δεύτερο σημείο τομής της εκλειπτικής με τον ουράνιο ισημερινό εντοπίζεται εκ διαμέτρου αντίθετα, εκεί δηλαδή που ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται Φθινοπωρινό Ισημερινό Σημείο και από την ημέρα αυτή αρχίζει το Φθινόπωρο. Και στις δύο αυτές ημέρες, η νύχτα είναι ίση με την ημέρα, δηλαδή επί 12 ώρες ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα και επί 12 ώρες βρίσκεται κάτω από αυτόν.

Από το εαρινό ισημερινό σημείο και μετά, ο Ήλιος φαίνεται να σκαρφαλώνει όλο και πιο πάνω στο βόρειο ημισφαίριο του ουρανού. Οι μέρες μεγαλώνουν, οι νύχτες μικραίνουν και ο καιρός γίνεται όλο και πιο θερμός. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 22 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής από το οποίο θα αρχίσει πλέον να κατέρχεται, «τρεπόμενος» και πάλι προς τον ισημερινό.  Το σημείο αυτό, στις 22 Ιουνίου, ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι. Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά την θερινή τροπή ο ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και Θερινό Ηλιοστάσιο.

Μετά την θερινή τροπή, ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς τον Νότο και στις 23 Σεπτεμβρίουφτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε, όπως και στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε ίση μέρα και νύχτα.  Αλλά η κάθοδος του Ηλίου συνεχίζεται, μέχρις ότου, στις 22 Δεκεμβρίου, φτάσει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο ή απλά χειμερινή τροπή ή Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Από εκεί κι  έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.

Φυσικά σήμερα εμείς γνωρίζουμε ότι αιτία των εποχών του έτους είναι η κλίση των περίπου 23 1/2 μοιρών που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο της τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο, η οποία απεικονίζεται όπως είπαμε στην ουράνια σφαίρα, με αποτέλεσμα η εκλειπτική να τέμνει τον ουράνιο ισημερινό με την ίδια γωνία. Έτσι, καθώς η Γη κινείται στην τροχιά της γύρω από τον Ήλιο, κάθε της ημισφαίριο προσανατολίζεται λιγότερο ή περισσότερο προς την κατεύθυνση του Ηλίου. Όταν για παράδειγμα το βόρειο ημισφαίριο της Γης στρέφεται μακριά από τον Ήλιο, οι ακτίνες του Ηλίου πέφτουν με πλάγιο τρόπο, ο Ήλιος δεν ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό, οι μέρες διαρκούν λίγο και έτσι έχουμε Χειμώνα. Το ακριβώς αντίθετο  συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο οπότε εκεί έχουν Καλοκαίρι. Στην διάρκεια της Άνοιξης ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της Γης, οπότε και τα δύο ημισφαίρια μοιράζονται ισόποσα τις ζωογόνες ακτίνες του.

Όταν, αντίθετα, η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο στρέφει το βόρειο ημισφαίριό της περισσότερο προς την κατεύθυνση του Ηλίου, οι ακτίνες του πέφτουν σ’ αυτό περισσότερο κάθετα, ο Ήλιος ανεβαίνει όλο και ψηλότερα στον ουρανό, οι μέρες μεγαλώνουν και έτσι έχουμε Καλοκαίρι. Αντίθετα, στο νότιο ημισφαίριο έχουν Χειμώνα.  Τέλος, το Φθινόπωρο, ο Ήλιος βρίσκεται και πάλι πάνω από τον γήινο ισημερινό, με ισομερή κατανομή της θερμότητας και στα δύο ημισφαίρια.

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο και η κλίση των 23 1/2 μοιρών του άξονά της, είναι η αιτία της ετήσιας κυκλικής εναλλαγής των εποχών. (4)

Χειμερινό Ηλιοστάσιο – Η Γέννηση των Ηλιακών Θεών

 Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο αποτελώντας τηv μία από τις τέσσερεις φάσεις του ετήσιου κύκλου, είναι κατά παράδοση η χρονική στιγμή της γέννησης του Λόγου πάνω στη γη. Θεοί της αρχαιότητας όπως ο Άδωνις, ο Όσιρις, ο Διόνυσος, ο Βάκχος, ο Μίθρας και τελευταίος  ο Ιησούς Χριστός, γεννιούνται σε τούτη τηv χρονική στιγμή που το βόρειο ημισφαίριο της γης έχει τηv μεγαλύτερη απόκλιση από τον πατέρα του  τον  Ήλιο και είναι το ακρότατο σημείο από το οποίο επανακάμπτει  ώστε να ξαναστραφεί προς αυτόν, στο κύλισμα του έτους.

Ο ετήσιος κύκλος γύρω από τον Ήλιο αντιστοιχεί στην περιφορά ενός ρεύματος ζωής που περνώντας από τέσσερα στάδια πραγματώνει την ιδέα του Ηλιακού Θεού στην δική μας γήινη πλανητική άλυσο.

«Έτσι ο Άδωνις, ο Βάκχος, ο Όσιρις, ο Απόλλων, κλπ., όλοι ήταν γεννημένοι στις 25 Δεκεμβρίου. Τα Χριστούγεννα συμπίπτουν με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Οι ημέρες τότε είναι μικρότερες και το Σκοτάδι είναι περισσότερο πάνω στη γη από κάθε άλλη φορά. Είναι κοινή πίστη ότι οι ηλιακοί θεοί γεννιούνται αυτήν την εποχή. Γιατί από αυτήν την χρονική στιγμή και μετά, το Φως σκορπίζει το σκοτάδι κάθε μέρα περισσότερο και η δύναμη του Ήλιου αρχίζει να αυξάνει.» (5)

Ο κύκλος χωρισμένος σε τέσσερα μέρη οριοθετεί τέσσερεις στιγμές – χειμερινό και θερινό ηλιοστάσιο, εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία – και αυτές οι θέσεις εγγράφουν ένα τετράγωνο στον ετήσιο κύκλο. Κάθε πλευρά του τετραγώνου αντιστοιχεί σε μια εποχή, κάθε εποχή σε μια περίοδο ανθρώπινης εξέλιξης και αντίστοιχα μύησης ή αυτοσυνειδητότητας.

Για να γίνουμε σαφέστεροι, οι τέσσερεις όψεις αντιστοιχούν, στις:

α) τέσσερεις εποχές της φύσης

β) τέσσερεις ηλικίες του ανθρώπου

γ) τέσσερεις καταστάσεις ανθρώπινης συνειδητότητας - φυσική, ενεργειακή, καμική, κατώτερη νοητική

δ) τέσσερεις βαθμούς μύησης, γεγονός που δίνει τον έλεγχο της ανθρώπινης φύσης

ε) που οδηγούν στον έβδομο βαθμό μύησης (διπλο-γεννημένος)

Στη διάρκεια του Χειμερινού Ηλιοστασίου, στην αρχαιότητα, λάβαιναν χώρα τα Μυστήρια του Ηλιακού Θεού. Οι μυήσεις ήταν δύο ειδών: η μύηση του τετάρτου βαθμού και η μύηση του εβδόμου βαθμού. Η μύηση του τετάρτου βαθμού αφορά τον άνθρωπο, ενώ του εβδόμου αφορά τον Ηλιακό Θεό και συμβαίνει κάθε 2.160 χρόνια, όταν η γη περνάει σε ένα άλλο ζώδιο. Αυτή η περίοδος είναι γνωστή ως Μεσσιανικός κύκλος.

 Όταν οι φυσικοί πλανήτες, που είναι αντιπρόσωποι των εσωτερικών τους κύκλων, έρχονται σε συζυγία, τότε η εσωτερική παράδοση λέει ότι γεννιέται ένας Γιός του Ήλιου ή ένας Ηλιακός Θεός.

Στην αρχαιότητα στην διάρκεια των Ηλιοστασίων και των Ισημεριών διεξαγόντουσαν τα μυστήρια. Τα μικρά μυστήρια της Ελευσίνας λάβαιναν χώρα τον Μάρτιο και τα μεγάλα τον Σεπτέμβριο. Τα Καβείρια τον Μάρτιο. Τα Οσιριακά το φθινόπωρο και της Ίσιδας τον Μάρτιο. Τα Διονυσιακά ξεκινούσαν με την γέννηση του Διόνυσου στο χειμερινό ηλιοστάσιο για να ολοκληρωθούν τον μήνα Φεβρουάριο. Τα Μιθραϊκά άρχιζαν τον Δεκέμβριο στο χειμερινό ηλιοστάσιο με την γέννηση του Μίθρα και ολοκληρώνονταν στην εαρινή ισημερία με την ανάσταση του Μίθρα. Τα Ηραία ετελούντο την άνοιξη προς τιμή της Θήλειας Αρχής.

Η Μετάπτωση των Ισημεριών

Η μεταπτωτική κίνηση της Γης διαρκεί 26,000 χρόνια.

Μεταπτωτική κίνηση του Γήινου άξονα. Η Γη περιστρέφεται (λευκά βέλη) μέσα σε 24 ώρες, μια φορά γύρω από τον άξονά της (με κόκκινο χρώμα). Ο άξονας της Γης περιφέρεται πολύ αργά (λευκός κύκλος), συμπληρώνοντας μια πλήρη περιφορά μέσα σε 26.000 χρόνια περίπου.

Η μεταπτωτική κίνηση της Γης ονομάστηκε για ιστορικούς λόγους μετάπτωση των ισημεριών γιατί το σημείο της εαρινής και της φθινοπωρινής ισημερίας κινούνται δυτικά κατά μήκος της εκλειπτικής σχετικά με σταθερά άστρα στον ουράνιο θόλο και μάλιστα αντίθετα από την τροχιά του Ήλιου κατά μήκος της εκλειπτικής. Ο αρχαίος Έλληνας αστρονόμος Ίππαρχος ο Ρόδιος (190 - 120 π.Χ.) ήταν αυτός που ανακάλυψε την μετάπτωση των Ισημεριών.

Λέγεται ότι χρημάτισε διευθυντής του Μουσείου της Αλεξάνδρειας επί 20 χρόνια γεγονός που του έδωσε την ευκαιρία να μελετήσει με προσοχή όλες τις πληροφορίες που ήσαν συγκεντρωμένες στην Μεγάλη Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη από προηγούμενους ερευνητές. Παρατηρήσεις και έρευνες από τους Βαβυλώνιους έως τον Μέτωνα (5ος αι. π. Χ.) και από τον Αρίσταρχο (310-250 π. Χ.) έως τον Αρίστυλλο (3ος αι. π. Χ.) και τον Τιμόχαρη (3ος αι. π.Χ.). Συγκρίνοντας τις δικές του παρατηρήσεις με τις μετρήσεις που βρήκε στο αρχείο του αστεροσκοπείου ανακάλυψε ότι τα άστρα μετακινούνται από την θέση τους κατά 1/72 της μοίρας κάθε χρόνο! Με τις συγκριτικές του δηλαδή παρατηρήσεις o Ίππαρχος (αστρονόμος, μαθηματικός και γεωγράφος) είχε ανακαλύψει την «μετάπτωση των ισημεριών»!

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ανακάλυψης αυτής αρκεί να επισημάνουμε ότι το φαινόμενο αυτό οφείλεται σε μια απειροελάχιστη κυκλική κίνηση του άξονα της Γης (που περιστρέφεται σαν μια σβούρα η οποία είναι έτοιμη να πέσει) και η οποία χρειάζεται 25.800 χρόνια περίπου για να συμπληρωθεί! Ανακάλυψε δηλαδή ότι το εαρινό ισημερινό σημείο μετακινείται πάνω στην εκλειπτική, με φορά αντίθετη των ζωδίων, 50 δευτερόλεπτα του ενός λεπτού της μοίρας κάθε χρόνο. Πράγμα που σημαίνει ότι με την πάροδο των αιώνων αλλάζει σιγά-σιγά και το άστρο που σημαδεύει τον Βόρειο Ουράνιο Πόλο. Γιατί άλλος είναι σήμερα ο «Πολικός Αστέρας» που βλέπουμε στον ουρανό (Κυνόσουρα ή άλφα Μικρής Άρκτου), άλλος ήταν ο Πολικός πριν από 5.000 χρόνια (Θουμπάν ή άλφα Δράκοντα) και άλλος θα είναι ο Πολικός σε 12.000 χρόνια (Βέγας ή άλφα Λύρας). (6)

Τι λέει η εσωτερική διδασκαλία περί του Κύκλου της Μετάπτωσης των Ισημεριών

Η μετάπτωση των Ισημεριών αντιστοιχεί στο μεγάλο Αστρικό έτος, έτσι το ονομάζει η εσωτερική παράδοση. Είναι η περίοδος που λαμβάνεται από τις ισημερίες ώστε να κάνουν κατά την μετάπτωσή τους μια πλήρη περιστροφή των ουρανών. Αποτελείται από περίπου 25.868 ηλιακά έτη. Λέγεται ότι το τελευταίο αστρικό έτος ολοκληρώθηκε πριν από περίπου 9.868 έτη, εποχή κατά την οποία πρέπει να είχε συμβεί στη γη μια βίαιη διαταραχή ή σειρά διαταραχών, καθώς επίσης και κατανομές εθνών. Η ολοκλήρωση αυτής της μεγάλης περιόδου φέρνει την γη σε νεώτερους χώρους του Σύμπαντος, όχι ως προς την  τροχιά της, αλλά λόγω της πραγματικής πορείας του ήλιου σε μια δική του τροχιά που δεν μπορεί να μετρηθεί από κανέναν σημερινό παρατηρητή, αλλά που εικάζεται από μερικούς και τοποθετείται σε έναν από τους αστερισμούς.

Ο νόμος των Κύκλων ή της Περιοδικότητας είναι η πλέον γνήσια έκφραση και αποτύπωση της Θείας Σκέψης. Και η περιοδικότητα αποτελεί την βάση της λειτουργίας όλων των φαινομένων της φύσης. Επομένως ο κύκλος είναι ο τρόπος με τον οποίο η Θεία Σκέψη εξασφαλίζει αργά ή γρήγορα την επιστροφή των εκδηλωμένων στην πηγή τους αφενός, εξασφαλίζοντας έτσι ένα νέο κύκλο,  ενώ η συνεχής επανάληψη της περιστροφής  σε μικρά ή μεγάλα μεγέθη στο σύμπαν και την ανθρώπινη ύπαρξη, εξασφαλίζει την πρόοδο των εκδηλωμένων και την προσαρμογή τους στους όρους και τους στόχους που κάθε μικρότερος κύκλος επιβάλλει καθώς εκφράζει τον Θείο Νόμο σε όλες του τις τροποποιήσεις.

Υπάρχουν επίσης οι πνευματικοί, ψυχικοί και ηθικοί κύκλοι και απ’ αυτούς αναπτύσσονται οι εθνικοί, φυλετικοί και ατομικοί κύκλοι. Οι φυλετικοί και οι εθνικοί κύκλοι είναι και οι δύο ιστορικοί. Οι ατομικοί κύκλοι είναι της μετενσάρκωσης, της αίσθησης, και της εντύπωσης.

Ο άνθρωπος όμως, επηρεάζεται και από τους αστρονομικούς κύκλους επειδή είναι αναπόσπαστο τμήμα του όλου και αυτοί οι κύκλοι σηματοδοτούν τις περιόδους κατά τις οποίες η ανθρωπότητα στο  σύνολό της υπόκειται σε αλλαγές. Δηλαδή η μεταπτωτική κίνηση της γης πάνω στο επίπεδο της Εκλειπτικής  έχει ως συνέπεια μια κυκλική περιφορά διαμέσου διαφορετικών αστερισμών με τους οποίους συνδέεται με τον άξονά της καθώς αυτός στρέφεται και σταθεροποιείται για δεκάδες έτη πάνω σε ένα άστρο του αστερισμού που ονομάζεται «πολικός αστέρας». Έτσι σήμερα ο Πολικός Αστέρας είναι αυτός που βλέπουμε στον ουρανό Κυνόσουρα ή άλφα της Μικρής Άρκτου, ενώ, ο Πολικός πριν από 5.000 χρόνια ήταν ο άλφα του Δράκοντα και άλλος θα είναι ο Πολικός σε 12.000 χρόνια ο Βέγας ή άλφα Λύρας.

Όμως παράλληλα, γεγονός που η αστρονομία δεν αποδέχεται τόσο άμεσα, πάνω στην Εκλειπτική υπάρχει ο Ζωδιακός που αντιπροσωπεύει τις εσωτερικές Δυνάμιες-Ζώδια. Ο Ζωδιακός είναι ένας κύκλος με 12 διαιρέσεις των 30ο και υπάρχει επίσης πάνω στην εκλειπτική. Κατά την θεοσοφική άποψη  αντιπροσωπεύει τους Κυρίους της Ζωής (Ζώδια, από το ζωή) οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την φυσική, ψυχική και πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Θα λέγαμε ότι προσφέρουν τις ιδιότητες και τις ποιότητες όλων των διαβαθμίσεων της ζωής, από το κατώτερο έως το ανώτερο, αφήνοντας στον άνθρωπο την επιλογή και την δράση περί αυτών. Υπάρχει μια αντιστοιχία των ζωδίων με τους αστερισμούς που διέρχεται η γη στην διάρκεια του αστρικού έτους των 25,800 ετών, αν και μερικές φορές η αντιστοιχία αυτή δεν φαίνεται να είναι ακριβείας. Υπάρχουν επίσης ανάμεσα στη γη, τον Ζωδιακό και τους Πολικούς Αστέρες μαγνητικοί πόλοι. Η Γη μας έχει δώδεκα διαφορετικά είδη μαγνητικής πολικότητας. Έτσι το Ηλιακό μας σύστημα έχει στο σύνολό του 12 μαγνητικά ρεύματα ή 12 μαγνητικούς πόλους. Καθένας εξ αυτών έχει τον τόπο του σε έναν από τους Ζωδιακούς αστερισμούς ή Ζώδια.

Κατά την διάρκεια της πορείας συμβαίνουν αλλαγές  μεταξύ των ανθρώπων και πάνω στην γη που συμβολίζονται με ακρίβεια από τους αστερισμούς όταν  διαβάζονται σύμφωνα με τους σωστούς κανόνες της μελέτης των συμβόλων. Πριν από αιώνες  οι Διδάσκαλοι της Σοφίας επέλυαν όλα τα ανθρώπινα προβλήματα  και εύρισκαν στους ουρανούς τον τρόπο για να γνωρίζουν τις ακριβείς ημερομηνίες στις οποίες σίγουρα θα συνέβαιναν τα γεγονότα, οπότε, εντυπώνοντας στον νου παλαιοτέρων εθνών τον συμβολισμό του Ζωδιακού, μπορούσαν να διατηρούν την καταγραφή και την προφητεία. Έτσι ακριβώς όπως ένας ωρολογοποιός μπορεί να πει την ώρα όταν φτάσουν οι δείκτες ή η λειτουργία του ρολογιού σε ορισμένα σταθερά σημεία, το ίδιο και οι Σοφοί μπορούν να πουν πότε θα συμβούν τα γεγονότα από το Ζωδιακό ρολόι.

 Ο άνθρωπος  επηρεάζεται και από τους αστρονομικούς και αστρολογικούς κύκλους επειδή είναι αναπόσπαστο τμήμα του όλου και αυτοί οι κύκλοι σηματοδοτούν τις περιόδους πού η ανθρωπότητα σαν σύνολο θα υποστεί μια αλλαγή. Ας σημειωθεί ότι οι αλλαγές δεν βλάπτουν την πνευματική φύση της ζωής. Αντίθετα, οι αλλαγές επιδιώκουν την βελτίωση της προσωπικής ζωής, της κοινωνίας και του πολιτισμού. Θα λέγαμε ότι η αλλαγή αντιπροσωπεύει τον νόμο του κάρμα που επεμβαίνει ώστε να ισορροπεί ή να φέρνει πιο κοντά το ατελές προς το τέλειο και συνάμα να προσφέρει νέες εμπειρίες και αφορμές ώστε ο άνθρωπος μαθαίνει να διακρίνει ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, και να επιλέγει, γεγονός που ενισχύει την θέλησή του και τελικά την επιλογή του για την εφαρμογή του Θείου Αρχέτυπου.

Όπως βεβαίωσαν τον Ηρόδοτο οι Αιγύπτιοι ιερείς, δηλαδή ότι ο γήινος Πόλος και ο Πόλος της Εκλειπτικής προηγουμένως συνέπιπταν, το οποίο βρέθηκε και επιβεβαιώθηκε από τον Μακαίη. Γιατί αυτός αναφέρει ότι οι Πόλοι παριστάνονταν  στους Ζωδιακούς και στις δύο θέσεις. «Και σε αυτόν που δείχνει τους Πόλους (πολικούς άξονες) σε ορθές γωνίες, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι δεν ήταν η τελευταία φορά που βρίσκονταν σε εκείνη την θέση, αλλά η πρώτη (μετά την χάραξη των Ζωδιακών). Ο Αιγόκερως παριστάνεται στον Βόρειο Πόλο και ο Καρκίνος χωρίζεται περίπου στο μέσον του, στον νότιο Πόλο. Πράγμα που επιβεβαιώνει ότι αρχικά είχαν τον χειμώνα τους, όταν ο Ήλιος βρισκόταν στον Καρκίνο…» (7)

Λέγεται ότι η Αφρική, σαν ήπειρος, εμφανίστηκε πριν από την Ευρώπη…. Το ότι ολόκληρη η περιοχή, που τώρα είναι γνωστή σαν Αίγυπτος και έρημοι, καλυπτόταν κάποτε από την θάλασσα, ήταν γνωστό, πρώτον, μέσω του Ηροδότου, του Στράβωνα, του Πλίνιου και όλων των Ελλήνων και, δεύτερον, μέσω της γεωλογίας. Η Αβησσυνία ήταν κάποτε νησί και το Δέλτα ήταν η πρώτη περιοχή την οποία κατέλαβαν οι πρωτοπόροι μετανάστες που ήρθαν μαζί με τους θεούς τους από τα βορειανατολικά.

Πότε συνέβη αυτό; Η ιστορία σιωπά πάνω στο θέμα. Ευτυχώς που έχουμε τον Ζωδιακό της Ντεντερά, το επιπεδόσφαιρο στην οροφή ενός από τους αρχαιότερους αιγυπτιακούς ναούς, ο οποίος καταγράφει το γεγονός. Αυτός ο Ζωδιακός, με τις μυστηριώδεις τρεις Παρθένους ανάμεσα στον Λέοντα και τον Ζυγό, βρήκε τον δικό του Οιδίποδα ο οποίος κατανόησε το αίνιγμα αυτών των συμβόλων και δικαίωσε την ειλικρίνεια εκείνων των ιερέων, οι οποίοι είπαν στον Ηρόδοτο ότι: (α) Οι πόλοι της γης και της εκλειπτικής προηρουένως συνέπιπταν και (β) ότι από την εποχή που άρχισαν τα πρώτα ζωδιακά αρχεία τους, οι Πόλοι βρέθηκαν τρεις φορές μέσα στο πεδίο της Εκλειπτικής, όπως διδάσκουν οι μυημένοι. (8)

Κάθε Αστρικό Έτος οι τροπικοί απομακρύνονται από τον πόλο τέσσερεις μοίρες σε κάθε περιστροφή από τα σημεία ισημερίας καθώς ο ισημερινός γυρίζει μέσα στους αστερισμούς του Ζωδιακού. Τώρα όπως γνωρίζει κάθε αστρονόμος, σήμερα ο τροπικός απέχει από τον Ισημερινό μόνο είκοσι τρεις μοίρες και ένα τέταρτο περίπου της μοίρας. Επομένως πρέπει να διασχίσει ακόμα άλλες 2,1/2 μοίρες πριν από το τέλος του Αστρικού Έτους, Πράγμα που δίνει στην ανθρωπότητα γενικά στις πολιτισένες φυλές μας ειδικότερα, μια αναστολή 16.000 ετών περίπου. (9)

Στην Αίγυπτο, ο Ζωδιακός  της Ντεντερά λέει την ίδια ιστορία με αυτήν που μας κληροδοτήθηκε από τον αρχαίο πολιτισμό της αμερικανικής ηπείρου και όλα αυτά προέρχονται από την ίδια πηγή. Είναι το έργο των Σοφών που έρχονται στις αρχές του μεγάλου ανθρώπινου κύκλου και δίνουν στον άνθρωπο όταν αρχίζει την κοπιώδη ανάβασή του στον δρόμο της ανάπτυξης, εκείνα τα μεγάλα σύμβολα και τις ιδέες αστρολογικού χαρακτήρα που θα τον ακολουθήσουν στην διάρκεια όλων των κύκλων.

Ως προς τους μεγάλους κατακλυσμούς που συμβαίνουν στις αρχές και το τέλος των μεγάλων κύκλων, οι κύριοι νόμοι που διέπουν τα αποτελέσματα είναι οι νόμοι του Κάρμα και της Επανενσωμάτωσης ή Μετενσάρκωσης, που συνεχίζονται σύμφωνα με την κυκλική αρχή. Όχι μόνο διέπουν τον  άνθρωπο αυτοί οι νόμοι, αλλά διέπουν και κάθε άτομο της ύλης, η δε μάζα της ύλης συνεχώς υφίσταται αλλαγές συγχρόνως με τον άνθρωπο. Πρέπει επομένως να παρουσιάζει μεταβολές αντίστοιχες με εκείνες που διέρχεται ο στοχαστής. Στο φυσικό επίπεδο τα αποτελέσματα  εμφανίζονται μέσω ηλεκτρικών και άλλων ρευστών που δρουν με τα αέρια πάνω στα στερεά στοιχεία της σφαίρας. Κατά την αλλαγή ενός μεγάλου κύκλου φτάνουν σε αυτό που μπορεί να ονομαστεί εκρηκτικό σημείο και προκαλούν βίαιες διαταραχές των ακόλουθων κατηγοριών: (α) Σεισμούς, (β) Πλημμύρες, (γ) Πυρκαγιές, (δ) Παγετώνες. (10)

Ασπασία Παπαδομιχελάκη

Σημειώσεις:

Ίσιδα ΙΙ,264-5,  Μέρες και Νύχτες του Μπράχμα, ΙΙ 
ΜΔ Ι, 16 
Από τον Ωκεανό της Θεοσοφίας, κεφ.14, Κύκλοι 
http://www.blavatsky.gr/images/stories/downloads/OceanOfTheosophy_gr.pdf     

4.  Ισημερίες και Ηλιοστάσια, του Διονύση Σιμόπουλου      

5.  «Άπαντα-Collected Writings» Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, κεφ. «Τα Χριστούγεννα τότε και σήμερα» Τόμ. ΙΙ, σ.16

6.   el.wikipedia.org, en.wikipedia.org  http://e-  kyklos.blogspot.gr/2012/02/blog-post_28.htm

7.   ΜΔ ΙΙ, 432

8.   ΜΔ ΙΙ,368      http://www.blavatsky.gr/images/stories/downloads/mackeydendera_greek.p

9.   ΜΔ ΙΙ, 331

10.  Κύκλοι, κεφ 14, σ.120- Από τον Ωκεανό της Θεοσοφίας του Ου.Κ.Τζατζ

http://www.r-u-sirius.net/