Τι προσφέρει ο διαλογισμός

                                                

Ο διαλογισμός αποτελεί μια φυσική μέθοδο και μια  επιστήμη του νοητικού χώρου η οποία παρέχει μια βαθιά νοητική και φυσική ξεκούραση.

Ο διαλογισμός  ξεκουράζει το σώμα, διαλύει το στρες την ένταση και την κούραση. Αναζωογονεί νου και σώμα.

Ο διαλογισμός μαθαίνεται εύκολα και ασκείται πολύ ευχάριστα.

Ο διαλογισμός διδάσκεται σε όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από κουλτούρα, θρησκευτική  πεποίθηση,  επάγγελμα,  και ηλικία. Διδάσκεται σε γιατρούς,  μαθητές, φοιτητές, ηλικιωμένους,  δασκάλους, στελέχη επιχειρήσεων κ.α.

Ο διαλογισμός μας φέρνει σε επαφή με εκείνη την ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, δημιουργικότητας και ευφυΐας που βρίσκόνται βαθιά  μέσα στο Είναι μας.

Ο διαλογισμός επιτρέπει στη νοητική  μας διεργασία να γίνει πιο εστιασμένη και πιο οξεία.

Ο διαλογισμός μας βοηθάει να παραμένουμε ήρεμοι ενώ βρισκόμαστε κάτω από πίεση. Αυξάνει τον αυτοέλεγχο.

Ο διαλογισμός αυξάνει την αντιληπτική μας ικανότητα.

Βελτιώνει τηv μνήμη και τηv μαθησιακή μας ικανότητα.

Με τοv διαλογισμό ο νους μας βρίσκεται σε εγρήγορση, είναι πιο δημιουργικός και τακτοποιημένος.

Με τοv διαλογισμό η δραστηριότητα του εγκεφάλου γίνεται πιο ολοκληρωμένη και πιο συνεκτική, η ροή του αίματος στον εγκέφαλο αυξάνεται, η αναπνοή και οι παλμοί της καρδιάς επιβραδύνονται.

Ο διαλογισμός βελτιώνει τηv νοητική απόδοση, έχουμε ξεκάθαρη σκέψη, αυξάνεται θεαματικά η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, αυξάνεται θεαματικά η λήψη αποφάσεων.

Με τοv διαλογισμό μειώνεται η εγκληματικότητα, αυξάνεται η αντοχή μας μεγαλώνει η ηρεμία και προάγεται η ειρήνη.

(500 επιστημονικές μελέτες έχουν διεξαχθεί πάνω στα αποτελέσματα του διαλογισμού από το πανεπιστήμιο του Harvard του Princeton και του Stanford και έχουν δημοσιευτεί μελέτες σε περιοδικά όπως το Lancet,  το Science και το Psychosomatic Medicine).

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Αυτό που αποκαλούμε Ανώτερο Εαυτό δεv βρίσκεται μόνο μέσα μας, αλλά και μέσα στους άλλους. Βρίσκεται μέσα σ’ αυτόν τον ίδιο τον πλανήτη, βρίσκεται μέσα στο σύμπαν. Το σύμπαν είναι αυτή η μεγάλη Ζωή που αγκαλιάζει το σύνολο. Στον Ανώτερο Εαυτό βρίσκεται κάθε ομορφιά, κάθε ελευθερία, κάθε αγάπη, αρμονία, μουσική φως, ευσπλαχνία.

Όταν μπορούμε να γίνουμε ένα με αυτές τις ποιότητες , όταν μπορούμε να τις ακτινοβολούμε, όταν μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε αίσθηση χωριστικότητας, όταν μπορούμε να έχουμε τη δύναμη αυτής της καθαρής αφοσίωσης – και όχι της συναισθηματικής αφοσίωσης, όταν μπορούμε να έχουμε αυτή την ώθηση προς το Ένα που κυκλοφορεί μέσα σε κάθε άνθρωπο- τότε μπορούμε να πούμε ότι βιώνουμε την έννοια της πραγματικής μας ταυτότητας, που είναι η ενότητα, η αδελφοσύνη, η αγάπη.

Φαντασθείτε τι θα γινόταν αν κάθε άνθρωπος αναγνώριζε αυτές τις μεγαλύτερες αξίες μέσα σε κάθε άνθρωπο! Τι μορφή θα έπαιρναν π.χ. οι εταιρικές ιδέες –σχέση πελάτη – εταιρείας, σχέση εργοδότη , εργαζομένου;  Φαίνεται ανέφικτο; Προτιμώ όμως να σκέφτομαι όπως είχε πει ο Μπέρναρντ Σω : ‘μερικοί άνθρωποι αναρωτιούνται ‘γιατί’. Εγώ αναρωτιέμαι γιατί όχι’ . Αυτή η ιδέα του ‘γιατί όχι’ δεν υλοποιείται ανά τους αιώνες από τους πρωτοπόρους, τους ανθρώπους με όραμα, που χαράζοντας καινούργιους δρόμους πέτυχαν και άγγιξαν δυσθεόρατα ύψη;

Όσο περισσότερο επεκτείνουμε την αφοσίωσή μας και την αγάπη μας στον ομαδικό Ανώτερο Εαυτό που όλοι μοιραζόμαστε, τόσο μεγαλύτερης εμβέλειας είναι η συνείδησή μας, τόσο μεγαλύτερη η επίγνωσή μας, τόσο ευρύτερο το οπτικό μας πεδίο, τόσο μεγαλύτερη η εξέλιξή μας.

Ο διαλογισμός αναπτύσσει τις νοητικές μας ικανότητες, κάνει το νου οξύτερο, πιο διεισδυτικό, ευαίσθητο στις σκέψεις των άλλων, γρήγορο σε ανταπόκριση και δράση. Αναπτύσσει τις ικανότητες της διάκρισης, της ανάλυσης και της σύνθεσης.

Όλα όσα έχουμε και όλα όσα είμαστε πρέπει να τοποθετηθούν στον βωμό της προσφερόμενης υπηρεσίας – των πελατών μας, της εταιρείας μας, του κοινωνικού συνόλου, της ανθρωπότητας ολόκληρης.

Η γνώση μου αυξάνει την άγνοιά μου’. Γι’ αυτό ας μελετάμε και ας διαλογιζόμαστε, όχι τόσο για να αυξήσουμε τις γνώσεις ή τις πληροφορίες μας, αλλά για να κατανοήσουμε κυρίως το επίπεδο της άγνοιάς μας, γιατί αυτό είναι το πρώτο και ουσιαστικότερο βήμα προς τη Γνώση.

Με τοv διαλογισμό κατανοούμε περισσότερο και χρησιμοποιούμε καλύτερα την κοινή λογική, η οποία δεν είναι παρά η ισορροπία ανάμεσα στο κατώτερο και το ανώτερο, το άπειρο και το πεπερασμένο.

Ο διαλογισμός είναι μια προοδευτική αλλαγή επιπέδων προς την κορυφή. Είναι μια προοδευτική ανάπτυξη, διείσδυση και επέκταση, είναι σταθερή και προοδευτική ανάπτυξη και πρόοδος. Τα πνευματικά αποτελέσματα του διαλογισμού πρέπει να γίνονται φανερά στην εξωτερική μας ζωή με τη μορφή προσφερόμενης υπηρεσίας, γι’ αυτό είναι ανώφελος και επικίνδυνος  ο διαλογισμός όταν αρχίζει χωρίς μια βάση καλού χαρακτήρα και καθαρής ζωής. Η υπηρεσία ορίζεται σαν την χρησιμοποίηση της δύναμης της ψυχής για το καλό της ομάδας, και ως ομάδα ορίζεται η οικογένεια, η εταιρεία μας, το κοινωνικό μας περιβάλλον, το έθνος μας, ο πλανήτης ολόκληρος.

Ο διαλογισμός είναι μια από τις μεγαλύτερες επιστήμες που μπορεί να δώσει λύσεις και αποτελέσματα. Είναι η επιστήμη που χαρακτηρίζει όχι μόνο την έλευση μια νέας εποχής, αλλά χαρακτηρίζει όλα τα πρωτοποριακά πνεύματα που έχουν το όραμα της επιτυχίας και διαβλέπουν τις νέες ευκαιρίες για διαπροσωπική ανάπτυξη αλλά και ομαδική, είτα αυτή είναι η οικογένειά μας, η εταιρεία μας, το έθνος μας, ή ο πλανήτης ολόκληρος.

Κάθε φορά που ανυψώνουμε τη συνείδησή μας μέσω διαλογισμού, συντονιζόμαστε με όλο και μεγαλύτερα οράματα επιτυχίας, εκπαιδεύουμε τον εγκέφαλό μας για ταχύτερη πρόοδο, για εύρεση λύσεων στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, για ποιοτικότερη απόδοση σε όλες τις επιδόσεις μας, πράγμα που ένας ανεκπαίδευτος εγκέφαλος είναι αδύνατον να επιτύχει.

Ο διαλογισμός στο παρελθόν ήταν κάτι σαν λατρεία, έφεση, επιθυμία, αφοσίωση. Στο μέλλον και αυτή την εποχή, είναι σκέψη, σύνθεση, χαρά εργασία, φέρνοντας το αντικείμενο διαλογισμού κάτω από το φως της πιο μεγάλης διανοητικής μας έντασης, αντλώντας έτσι τις απαντήσεις για την επίλυση των αναγκών μας από ένα επίπεδο που ονομάζεται Ανώτερος Εαυτός, από τα βάθη της ύπαρξής μας, της Ψυχής μας.

Είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα ανθρώπινα όντα δίπλα μας και να αξιολογήσουμε τις ποικίλες εκδηλώσεις οποιουδήποτε ζώντος οργανισμού;

Υπάρχει μια κλήση για περισσότερη κατανόηση, για περισσότερο φως για περισσότερη συνεργασία και ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Εκείνοι που ανταποκρίνονται σ’ αυτήν την κλίση επιβιώνουν. Μέσα από το διαλογισμό ερχόμαστε σε μεγαλύτερη επαφή μ’ αυτήν την κλίση και έτσι οδηγούμε την ομάδα μας  ( οικογένεια, εταιρεία, έθνος) σε μια μεταμόρφωση , σε μια πηγή κέρδους σε όλα τα επίπεδα. Μέσω αυτού του δρόμου οδηγούμαστε στην επιτυχία την ολοκλήρωση και τη ευημερία.

Στο παρελθόν είμαστε πιο ιδιοτελείς και χτίζαμε τείχη τόσο μεταξύ μας – στην μεταξύ μας επικοινωνία - όσο και μεταξύ των εθνών και φυλών. Μολύναμε τον φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό μας κόσμο. Σήμερα αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να απελευθερωθούμε θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλα μας ενώνουν παρά μας χωρίζουν. Αρχίζουμε να κατανοούμε ότι οι ομάδες των ανθρώπων είτε πρόκειται για οικογένειες, εταιρείες, πόλεις, κράτη, έθνη , δεν είμαστε τίποτε άλλο από κύτταρα στο μεγάλο σώμα της ανθρωπότητας και ότι αυτό που κρίνει τη μοίρα της όποιας ομάδας, του κάθε κυττάρου που είμαστε, είναι η κατάσταση του σώματός μας, δηλαδή η κατάσταση ολόκληρης της ανθρωπότητας. 

Η ωριμότητα ξεφεύγει πλέον από τα ηλικιακά πλαίσια και μετατοπίζεται στο θέμα της συνείδησης. Η ζωή μας αντανακλά της συνείδησή μας; Ενεργούμε με όρους του ενός οργανισμού που είμαστε; Συνεργαζόμαστε αρμονικά μεταξύ μας ή σχηματίζουμε καρκινικά κύτταρα στην οικογένειά μας, στην εταιρεία μας, στο έθνός μας…;

Αναπτύσσουμε τις διανοητικές μας δυνάμεις σε ίσο βαθμό με τις ιδιότητες της καρδιάς; Δηλαδή υπάρχει εξισορρόπηση ανάμεσα στην διανοητική και συναισθηματική μας νοημοσύνη; Είναι το IQ = EQ; Αφιερόνουμε το χρόνο, τα χρήματά μας και την ενέργειά μας για την ευημερία του οργανισμού μέσα στον οποιο βρισκόμαστε; ( οικογένεια, εταιρεία, έθνος…) ή διασκορπίζουμε το φόβο, τη χωριστικότητα, τη ζηλοτυπία, το μίσος, με τις πράξεις μας, τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας;

Και γι’ αυτόv τοv λόγο ο διαλογισμός σιγά – σιγά  παύει να είναι μόνο προσωπικός και αρχίζει να γίνεται παγκόσμιος – πλανητικός και οι προσωπικές μας ανάγκες θα εξετάζονται από το σημείο της πλανητικής ανάγκης και αντίδρασης.

Ο διαλογισμός είναι μια εργασία για την αποκάλυψη νέων νόμων επιβίωσης για ολόκληρη την ανθρωπότητα και τη δημιουργία ανθρώπων που θα αναπτύσσουν  τις ύψιστες δυνατότητες τους. Ανθρώπων που θα γνωρίζουν ότι οι ύψιστες δυνατότητες τους αποδίδουν  τα μέγιστα όταν εφαρμόζονται για την ποιοτική βελτίωση του συνόλου.

Ο διαλογισμός περιλαμβάνει όλους τους τομείς ανάπτυξης – πολιτικό, εκπαιδευτικό, φιλοσοφικό, καλλιτεχνικό, θρησκευτικό, οικονομικό τομέα, δημιουργεί αρμονία και τους συνταιριάζει όλους μεταξύ τους.

Ο διαλογισμός δεν είναι για να προσεγγίσουμε μόνο αφηρημένες μεγαλύτερες δυνάμεις, να αποκτήσουμε πολύτιμη διόραση και να γίνουμε χαρούμενοι, αλλά και να γειώσει και να φέρει πρακτικά αποτελέσματα σε καθημερινή βάση. Πχ να εξαλείψει το στρες ,να εκμηδενίσει εμπόδια πάσης φύσης, να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας και ουσιαστικών σχέσεων σε όλα τα επίπεδα συναλλαγής και έτσι να πάψουμε να είμαστε περιχαρακωμένοι μέσα στους όποιους περιορισμούς των διαφόρων επιπέδων ή ‘σωμάτων’ της φύσεώς μας που είναι το φυσικό μας σώμα, το συναισθηματικό μας επίπεδο και το νοητικό μας επίπεδο. 

Ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία εναρμόνισης και συντονισμού με το ανώτερό μας κομμάτι, εκείνο το οποίο περιέχει ιδιότητες και ποιότητες πέρα από κάθε γνωστή σε μας μέχρι τώρα αντίληψη και κατανόηση. Είναι μια διαδικασία εναρμόνισης και συντονισμού με ενέργειες (η φυσική μας λεει ότι όλα είναι ενέργεια) από αυτές τις ανώτερες περιοχές, στις οποίες η σημερινή μας κουλτούρα και πολιτισμός έχει αρχίσει να ανταποκρίνεται. Με το διαλογισμό προετοιμαζόμαστε  και γινόμαστε πιο ευαίσθητοι σε τέτοιου είδους λήψεις με αποτέλεσμα να γεννιούνται νέα πεδία επίλυσης προβλημάτων με βάση τον άνθρωπο σαν ολότητα – πράγμα που επιφέρει μόνο θετικά και θεαματικά αποτελέσματα, ξεκινώντας από την προσωπική μας ευημερία πρώτα και αμέσως μετά επεκτείνεται στην οικογένειά μας, τον εργασιακό μας χώρο και διαρκώς διευρύνεται. 

Με τov διαλογισμό αναπτύσσουμε αντισώματα τα οποία ανταποκρίνονται σε οποιαδήποτε κρίση αντιμετωπίζουμε ,σε οποιοδήποτε μέτωπο. Η αναγέννηση που δημιουργείται από τη διαδικασία του διαλογισμού είναι ορατή στο σώμα μας, στις οποιεσδήποτε σχέσεις μας, στο νου μας. Γνωρίζουμε ότι τα αρνητικά συναισθήματα φθείρουν το σώμα, γνωρίζουμε ότι το στρες και το άγχος, η χωριστική και εγωιστική συμπεριφορά, στάση και σκέψεις μας απέναντι στα πράγματα, θολώνουν το νου μας. Μέσω του διαλογισμού το φυσικό μας σώμα, τα συναισθήματα και ο νους μας ‘καθαρίζουν και φωτίζονται’, και σαν αποτέλεσμα στην καθημερινή μας εργασία γινόμαστε ικανότεροι, ανταποκρινόμαστε αποτελεσματικότερα στα καθήκοντά μας, η κρίση μας και η δύναμη της παρατήρησής μας γίνεται οξύτερη, ορθότερη, ενισχυμένη. Αποκτούμε καλύτερο έλεγχο στο σώμα, το νου και τις πράξεις μας. Παύουμε να είμαστε έρμαια τυχόν συναισθημάτων μας, διαλύονται οι πλάνες και οι ψευδαισθήσεις και δεν έχουμε απώλεια ενέργειας, δεν χάνουμε χρόνο και χρήματα διότι κάνουμε τη δουλειά μας καλύτερα και σε συντομότερο χρονικό διάστημα. Καθώς  το σώμα, τα συναισθήματα και ο νους μας είναι πιο συντονισμένα, πιο ευθυγραμμισμένα, αυξάνεται η δημιουργικότητα και μέσω αυτής εξασφαλίζεται η επιτυχία.

Ο διαλογισμός είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της εξελικτικής μας πορείας για τελείωση. Όπως η αναπνοή είναι απαραίτητη για τη ζωή του σώματος έτσι και ο διαλογισμός είναι απαραίτητος για τη ζωή της ανώτερης και μεγαλύτερης εξέλιξης. 

Με τοv διαλογισμό αφυπνιζόμαστε σε σφαίρες όπου εκεί μπορούμε να επιτελέσουμε μεγάλα έργα.

Μέσω του διαλογισμού επιτελούνται 3 μεγάλα στάδια 3 μεγάλα έργα. α) Αυξάνεται μέσα στο χώρο της νοητικής μας σφαίρας το φως της συνείδησής μας, διότι ο νους μας εστιάζεται σε ανώτερες σφαίρες φωτός και συνειδητότητας. Αυτό το στάδιο ονομάζεται αναγνώριση. β) αφομοιώνουμε  αφού απορροφήσουμε τις εισερχόμενες ποιότητες δύναμης, επίγνωσης και αγάπης. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται ταύτιση. γ) διαχέουμε προς το περιβάλλον μας και προς όλες τις  κατευθύνσεις τα οφέλη των παραπάνω  ποιοτήτων, που εκφράζονται με δημιουργικότητα μέσω του νου, των συναισθημάτων και του σώματός μας στους χώρους που βρισκόμαστε και κινούμαστε. Αυτό ονομάζεται ακτινοβολία. Έτσι ολόκληρος ο ανθρώπινος μηχανισμός γίνεται μια ισχυρή μονάδα έμπνευσης, κατανοεί το ρόλο που παίζει στους χώρους που κινείται όπως και γενικότερα στη ζωή του, συλλαμβάνει νέες και δημιουργικές ιδέες, γίνεται πιο τολμηρός και ταυτόχρονα πιο προσεκτικός και χρησιμοποιεί το χρόνο του  συνετά και σύμφωνα με τις πραγματικές του ανάγκες. Το φυσικό του σώμα αποκτά μεγαλύτερες αντοχές και μεγαλύτερη προστασία ενάντια σε ασθένειες, διότι η επαφή με την ενέργεια του Ανώτερου Εαυτού μας είναι Άτρωτη.

Με τοv διαλογισμό ο χώρος μέσα στον οποίο εργαζόμαστε καθαρίζεται. Γνωρίζουμε  πως στην ατμόσφαιρα υπάρχουν και κυκλοφορούν σκόνη, ομίχλη, νέφος, διάφοροι ρύποι, κυκλοφορούν όμως και ρύποι άλλου τύπου πιο αόρατοι. Κανείς δε μιλάει για ρύπους από αρνητικές σκέψεις, κρίσεις, επικρίσεις, λογομαχίες, βωμολοχίες, κ.α. Πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί σε χώρους όπου νοιώθουμε βαριά ή ηλεκτρισμένη την ατμόσφαιρα, δε νοιώθουμε ένα τόπο καταθλιπτικό, ή ακόμα  όταν πρόκειται για κάποιον άνθρωπο, συνηθίζουμε να λέμε ότι ‘αυτός έγινε μαύρος από το κακό του’ και διάφορα άλλα. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι νοητικοί και συναισθηματικοί ρύποι και είναι πιο ύπουλοι και επικίνδυνοι γιατί δεν είναι ορατοί, και έτσι τείνουμε να τους παραγνωρίζουμε και να τους αγνοούμε. Όπως ένα αυτοκίνητο μπορεί να είναι ρυπογόνο για το περιβάλλον, έτσι μπορεί να είναι και ένας άνθρωπος που είναι καβγατζής, τεμπέλης, επικριτικός, βωμολόχος κ.α.

Αυτό είχαν υπ’ όψιν τους οι παλιοί όταν μας έλεγαν  ‘ πες μου ποιος είναι ο φίλος σου να σου πω ποιος είσαι’ ή ‘ με στραβό σαν κοιμηθείς το πρωί θα αλληθωρίζεις’. Όταν κυκλοφορούμε σε χώρους που είναι γεμάτοι με τέτοιου είδους ρύπων – και πιστέψτε με υπάρχουν ΠΑΝΤΟΥ,  σίγουρα βρωμίζουμε και μολυνόμαστε, και μετά αναρωτιόμαστε πως ενώ ξυπνήσαμε καλά, με καλή διάθεση, ξαφνικά νοιώθουμε θυμό, κατάθλιψη, πίεση, κλπ. Είναι γιατί βρεθήκαμε σε ρυπογόνο περιβάλλον, και τα ‘μόρια των ρύπων ‘κόλλησαν στο δικό μας ενεργειακό πεδίο και τα κουβαλάμε πάνω μας. Πως όταν κυκλοφορεί μια ίωση μας λεει ο γιατρός να μην κυκλοφορούμε σε μέρη που υπάρχει συνωστισμός γιατί θα κολλήσουμε; Ποιος γιατρός μας προφυλάσσει όμως από ρύπους  που προς το παρόν  είναι μη αναγνωρίσιμοι πρακτικά σχεδόν από κανένα; 

Αλλά ακόμα και αν τους αναγνωρίζαμε με ποιο τρόπο θα καθαριζόμαστε  και θα γινόμαστε  καλά; Όταν λοιπόν μέσω του διαλογισμού ερχόμαστε σε επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό μας, δηλαδή με ενέργειες εκλεπτυσμένες  και φορτισμένες με φως, αγάπη, δύναμη, θέληση για το καλό, δημιουργικότητα, εγρήγορση, και όλες τις ανώτερες ποιότητες που εδράζουν μόνο εκεί, οι ενέργειες αυτές ‘ προσκολλώνται’ πάνω στο ενεργειακό μας πεδίο (με τον ίδιο τρόπο που προσκολλώνται και οι αρνητικές), και τις φέρουμε στους χώρους που βρισκόμαστε και έτσι αλλάζει το ενεργειακό δυναμικό του χώρου.

Τα διάφορα επίπεδα από τα οποία αποτελείται ο άνθρωπος έχουν μετασχηματιστεί και μετουσιωθεί από τις υψηλόσυχνες ενέργειες του πεδίου του Ανώτερου Εαυτού  μας και έτσι είμαστε φορτισμένοι με υψηλές τάσεις, είμαστε γεννήτριες φωτός και δύναμης  και έτσι κατακαίγονται και διασπώνται οι ενέργειες κατωτέρου επιπέδου για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί αυτή η φόρτιση. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η συνέχεια μια προσπάθειας προκειμένου να έχουμε αποτέλεσμα και αυτό ισχύει για όλα τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα. Όταν έχουμε κάποια ίωση και ο γιατρός κρίνει απαραίτητη μια αντιβίωση, και εμείς ξεκινάμε να την παίρνουμε, με το πρώτο κιόλας χάπι νοιώθουμε τη διαφορά και τη βελτίωση αν όμως δεν κάνουμε πλήρη τη θεραπεία δε γινόμαστε καλά, ακόμα κι αν τα συμπτώματα φαίνεται να έχουν υποχωρήσει.

Ο χώρος λοιπόν με τοv διαλογισμό καθαρίζει. Δοκιμάστε το και θα δείτε. Το φως που συσσωρεύεται από τον αληθινό διαλογισμό γύρω μας όταν  αυτός είναι συνεχής, διασπά τους ρύπους, όπως ένα ισχυρό απορρυπαντικό διασπά τους λεκέδες, προσφέροντας έτσι όχι μόνο στον εαυτό μας, την οικογένειά μας, στο χώρο εργασίας, αλλά συσσωρευτικά και σε ολόκληρο τον πλανήτη και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, μεγάλη υπηρεσία, σε όλα τα επίπεδα. Η επιστήμη κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνει με έρευνες που γίνονται, πως οι αρνητικές σκέψεις παράγουν καταστροφική ενέργεια που προκαλεί διαταραχές στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της γης και μπορεί να προκαλέσουν ασθένειες, ψυχικές ανωμαλίες, σεισμούς και κάθε είδους φυσικών καταστροφών.

Ο διαλογισμός παρέχει τη δυνατότητα όχι μόνο να προσεγγίσουμε παγκόσμιες ιδέες ή ακόμα και κοσμικές αλλά και να τις διατυπώσουμε κατά τέτοιο τρόπο ώστε νέοι μεγάλοι νόμοι να εισαχθούν,  να εισρεύσουν ενέργειες που θα διευρύνουν και θα ανυψώσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα και τον πλανήτη σε σφαίρες ασύλληπτες για το μέχρι τώρα νου μας.

Με τov διαλογισμό ο νους μας γίνεται γόνιμος, παραγωγικός, ευαίσθητος, οργανωμένος. Ο νους μας εκπαιδεύεται έτσι ώστε οι ιδέες που καταφθάνουν από τις ανώτερες περιοχές να γίνονται κτήμα μας και να τις χρησιμοποιούμε σαν δικές μας σκέψεις, ο νους μας έχει την ικανότητα να διαμορφώνει και να διαμορφώνεται, να επιλέγει γρήγορα και αποτελεσματικά αλλά και να απορρίπτει εξ ίσου, ότι είναι παλαιό και παρωχημένο. Έτσι τελειώνει και ο αυτοματισμός σε ότι κάνουμε με μηχανικό τρόπο.

Η επιστήμη λεει ότι κολυμπάμε μέσα σε έναν ωκεανό ενεργειών ο οποίος έχει διάφορες διαβαθμίσεις. Την ενέργεια αυτή δεν είμαστε σε θέση να την αντιληφθούμε και να έρθουμε σε επαφή μαζί της διότι γύρω μας υπάρχουν εμπόδια για τη λήψη της. Τα εμπόδια αυτά είναι τα ηλεκτρομαγνητικά παράσιτα ( αρνητικές σκέψεις, μίση…) που είτε διαστρέφουν είτε απορρίπτουν αυτή την επικοινωνία.

Οι αρνητικές σκέψεις λοιπόν βρίσκονται σ΄εκείνο το κομμάτι του νου μας , το οποίο θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ‘ κατώτερο νου’. Όταν αυτό το κομμάτι είναι μπλοκαρισμένο είτε από ατροφία (στέρηση ενέργειας) είτε από υπερτροφία (και υπερτροφία προέρχεται όταν όλο και ‘ εμπλουτίζουμε’ αυτό το τμήμα με ιδέες κατωτέρων ποιοτήτων του νου)- τότε δεν υπάρχει επαφή με ενέργειες ανωτέρου τύπου και έτσι δημιουργείται ένας παραγεμισμένος νους ο οποίος δεν είναι ευκίνητος δεν έχει ροή και αυτός ο παραφουσκωμένος νους καθίσταται βραδυκίνητος και επιβλητικός επισκιάζοντας και φράζοντας την είσοδο άλλων ενεργειών.

Ο διαλογισμός μας φέρνει σ’ επαφή με ανώτερες ιδέες. Οι ιδέες δεν είναι τίποτε άλλο από φορτισμένα κύματα ενέργειας, τα οποία  μέσω του διαλογισμού κατέρχονται στο νου μας , τον φορτίζουν και η φόρτιση αυτή ακτινοβολείται στο σώμα μας και στα συναισθήματά μας επίσης.

Όσο πιο φορτισμένες από τον Ανώτερο Εαυτό  οι ιδέες μας τόσο πιο διαχρονικές και αποτελεσματικές είναι, διότι έχουν μέσα τους τον πυρήνα  του Ανώτερου Εαυτού μας.  Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι υπάρχουν ιδέες που παρασύρουν σε έντονη δραστηριότητα και διαρκούν στο χρόνο φέροντας θεαματικά αποτελέσματα, και άλλες παρασύρουν σε έντονη δραστηριότητα αλλά σύντομα ξεφουσκώνουν κάνοντάς μας να χάσουμε ενέργεια, χρόνο, χρήμα, αποτελώντας έναν λάθος συναγερμό. Όσο πιο φορτισμένοι είμαστε από το σωστό διαλογισμό τόσο πιο αποτελεσματικοί θα είμαστε με οτιδήποτε ερχόμαστε σε επαφή.

Δεν είναι όλα τα είδη του διαλογισμού κατάλληλα , υγιή και αποτελεσματικά. Ορισμένα είδη διαλογισμού εστιάζονται σε ιδιότητες που δεν δίνουν υγιή, πρακτικά και χρήσιμα για όλο το κοινωνικό σύνολο αποτελέσματα. Δεν μας ενδιαφέρει να ακούμε φωνές, να γίνουμε μέντιουμ και όλα τα παρόμοια που οδηγούν σταδιακά στην απώλεια της σωματικής και ψυχικής μας υγείας. Ο σωστός διαλογισμός φαίνεται από τα αποτελέσματά του. Όταν απομακρύνεται η αδράνεια, οι πλάνες, όταν γεμίζουμε με αγνή και βαθιά αγάπη, με δύναμη, όταν ο νους μας αποκτά οξυδέρκεια και οι ‘κεραίες ‘ μας λαμβάνουν νέες ιδέες, πρακτικές και χρήσιμες, για το κοινωνικό σύνολο, όταν θέλουμε να προσφέρουμε και να δημιουργήσουμε, όταν οι άλλοι μας εμπιστεύονται και η αίσθηση της ευθύνης μας αυξάνεται, όταν νοιώθουμε ότι θέλουμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να βοηθήσουμε στην ανύψωση των άλλων, όταν δεν γινόμαστε σκλάβοι των πόθων και επιθυμιών μας, όταν γεμίζουμε από τη χαρά της ζωής όταν βαθμιαία μετουσιωνόμαστε σε κάτι ανώτερο, τότε ο διαλογισμός είναι επιτυχής. 

Με τov διαλογισμό οι λογικές και δημιουργικές μας ικανότητες δεν φθίνουν με την πάροδο του χρόνου καθώς προχωράει η ηλικία. Έτσι τα γηρατειά έχουν για μας άλλη διάσταση.

Τι είναι όμως ‘σκέψη’;  ‘Σκέψη είναι μια διαδικασία επικοινωνίας με ανώτερες σφαίρες και μια διαδικασία αφομοίωσης και διερμήνευσης της ανώτερης Θέλησης ή Σκοπού που προσεγγίστηκε με αυτόν τον τρόπο’. 

Επομένως σύμφωνα μ’ αυτόν τον ορισμό γεννάται το ερώτημα : τότε ποιος από μας σκέπτεται; Η απάντηση είναι λίγο σκληρή και απογοητευτική διότι έχουμε μάθει να ονομάζουμε σκέψη την αντανακλαστική εκείνη διαδικασία μηχανικής ανταπόκρισης και μίμησης ξένων και μη επεξεργασμένων από εμάς ‘ σκέψεων’ και συναισθημάτων που υπάρχουν και κυκλοφορούν στο περιβάλλον μας  . Έχουμε καθίσει ποτέ να  δούμε αν όντως είναι έτσι τα πράγματα; Γνωρίζουμε ποιες είναι οι πραγματικές μας ανάγκες, έχουμε ποτέ σκεφτεί από πού υπαγορεύονται όλες αυτές οι ‘σκέψεις’ και τα θέλω που αντιλαμβανόμαστε σαν σκέψεις μας και ανάγκες  δικές μας;  Η πλειοψηφία των ανθρώπων δε σκέφτεται. Στοχαστές είναι όσοι άνθρωποι επικοινωνούν με τον Ανώτερο Εαυτό τους και η συνείδησή τους βρίσκεται ανυψωμένη σ’ αυτό το επίπεδο και έτσι έχουν την ικανότητα να καταγράφουν και να αφομοιώνουν τις εκφράσεις του Ανώτερου Εαυτού τους και κατόπιν να σχηματίζουν νέες σκεπτομορφές για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους. Είναι σε θέση να μεταδώσουν τη σκέψη τους ή να την προσφέρουν ή να κάνουν ερωτήσεις και να λάβουν απαντήσεις σύμφωνα με τις συνθήκες της εκπαίδευσης και του περιβάλλοντός τους, σύμφωνα με τη δεκτικότητα της νοητικής διεργασίας του και την ευαισθησία του ίδιου του μηχανισμού του εγκεφάλου τους. Αυτό που συμβαίνει με την πλειοψηφία  των ανθρώπων είναι να παπαγαλίζουν και να αναμασούν σκέψεις άλλων – ολίγων – ή να αναμειγνύουν διάφορες σκέψεις ξένες και να σχηματίζουν μια ‘νεα’ μορφή μέσα από αυτές. 

Οι σκέψεις στο επίπεδό τους είναι αντικείμενα με δική τους διάρκεια ζωής, μορφή, χρώμα και έχουν υπόσταση. Μπορεί να είναι δυναμικές ή αδύναμες, επιφανειακές ή βαθιές. Όταν μια ιδέα από το πεδίο του Ανώτερου Εαυτού λαμβάνει μορφή γίνεται αντικείμενο μέσα στη νοητική σφαίρα και μπορεί να ταξιδέψει με μεγάλη ταχύτητα στο χώρο, μπορεί να διατηρήσει την ταυτότητά της, να την χάσει, να εξασθενίσει, να εξαφανιστεί, να συγχωνευτεί, ή να διαλυθεί και μπορεί να έχει προορισμό. Θυμηθείτε ανθρώπους που έχουν την ικανότητα με τη δύναμη της σκέψης να μετακινούν αντικείμενα ή να τα λυγίζουν, κλπ.  Αν ένας νους είναι αρκετά ισχυρός μπορεί να έλξει ή να παρασύρει κάποιες σκέψεις προς τα κάτω και κατ’ αυτόν τον τρόπο μια ιδέα να λάβει σάρκα και οστά να γειωθεί να υλοποιηθεί όπως λέμε. Αν η σκέψη είναι θετική και ειρηνική σχηματίζει ένα ευεργετικό σύννεφο για την ανθρωπότητα, αν δεν είναι τότε σχηματίζει ένα μεγάλο σύννεφο καταστροφής, συσσωρευμένο ανάλογα με την πολικότητα του φορτίου του σε κάτι ευεργετικό ή όχι. Θυμηθείτε αναφορικά τις λογοτεχνικές εκφράσεις ‘ ένα σύννεφο απειλητικό επλανάτο στον αέρα’ . Αυτό αποτελεί μια ξεχασμένη  ( όχι για πολύ ακόμα) γνώση γύρω από τη φύση των σκέψεων και των μορφών που αποκτούν ανάλογα με το φορτίο που κουβαλάνε και το οποίο εμείς οι ίδιοι τους προσδίδουμε. Επομένως είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ότι οποιαδήποτε σκέψη ακόμα και η παραμικρή συνεισφέρει θετικά ή αρνητικά στο περιβάλλον. Γι’ αυτό και ο Χριστός έλεγε πως αμαρτία δεν είναι μόνο αυτό που κάνουμε αλλά κυρίως αυτό που σκεφτόμαστε. Ένας χώρος μολύνεται ή εξαγνίζεται ανάλογα με τις μορφές και το φορτίο που έχουν και παίρνουν οι σκέψεις μας. Όσο πιο  δυνατά φορτισμένες είναι τόσο πιο δυναμικά τα αποτελέσματα είτε για το καλό είτε όχι. Αυτό το νόημα έχουν οι ευχές και οι κατάρες για τις οποίες μιλάει ο λαός μας, καθώς επίσης και το λεγόμενο ‘ μάτι’. Είναι η δυναμική φόρτιση των σκέψεών μας που γίνονται  πιο συνειδητά για τις ευχές και τις κατάρες και πιο ασυνείδητα για το λεγόμενο ‘μάτι’. Γι’ αυτό και φέρει αποτελέσματα επειδή φορτίζουμε τη σκέψη μας μέσω της δύναμης του θαυμασμού ή της ζήλιας και τότε είναι σαν να αποστέλλουμε με βία μια δυναμική ενέργεια την οποία ο άλλος δεν έχει τη γνώση και  τη δύναμη να  την χειριστεί ή να την αναχαιτίσει και βλέπουμε τα αποτελέσματα που βλέπουμε. Όταν ‘ ξεματιάζουμε’ αυτή είναι μια ‘τεχνική’ – μέσω κάποιου τυπικού –αδιάφορο ποιο είναι αυτό – όπου προσπαθούμε να διαλύσουμε το αποτέλεσμα που έχει φέρει .

Το τυπικό είναι άνευ ιδιαίτερης σημασίας  - εκείνο που συμβαίνει είναι πάλι η κατεύθυνση που θέλουμε να δώσουμε στην σκέψη μας ( μέσω κάποιου τυπικού) για να διορθώσει τα κακώς κείμενα που δημιούργησε η εκτόξευση της σκέψης.  Θυμηθείτε τη βαριά, την ηλεκτρισμένη ή την καταθλιπτική ατμόσφαιρα που καταγράφουμε όταν βρισκόμαστε σε κάποιο χώρο. Οι μορφές που παίρνουν οι σκέψεις ή αλλιώς σκεπτομορφές συνδέονται ηλεκτρικά μεταξύ τους όταν αποτελούνται από την ίσια ουσία. Πάλι εδώ βλέπουμε απομεινάρια της παλιάς γνώσης του λαού μας που λεει ‘ βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ’.  Το ίδιο δεν γίνεται και με τα φυσικά σύννεφα στον ουρανό; Σχηματίζεται λοιπόν μια μεγάλη δεξαμενή ‘ιδεών’ και όσοι συντονίζονται με κάποια από αυτές είναι δυνατόν πολύ εύκολα να κυριαρχηθούν από αυτές. Η ψυχολογία της μάζας  είναι ένα τέτοιο φαινόμενο, ή ο φανατισμός που εξαπλώνεται από μια μερίδα χούλιγκανς  και καταλαμβάνει όλους τους φιλάθλους, ή ο όποιος φανατισμός σε διαδηλώσεις κλπ.  Όπου καταλήγουν να  γίνονται επεισόδια. Οι σκεπτομορφές που εκπέμπονται από μια ισχυρή μειονότητα  είναι πολλές φορές αρκετά ισχυρές ώστε να ρουφήξουν, να συντονίσουν και να κυριεύσουν όλους τους υπόλοιπους . Όσο πιο ψηλά συντονίζεται κάποιος πάνω στα νοητικά πεδία  τόσο περισσότερη σοφία και ομορφιά αντλεί. Όταν κάποιος εξελιγμένος άνθρωπος εκπέμπει ή διαλογίζεται σ’ αυτά τα ανώτερα πεδία κυριολεκτικά παράγει το ανώτερο όραμα, παράγει σοφία. Μπορούμε να έρθουμε σε επαφή τηλεπαθητικά με τους εξελιγμένους αυτούς ανθρώπους μέσω των σκεπτοκυμάτων που εκπέμπουν και κατ’ αυτόν τον τρόπο να αποτελέσουμε και εμείς πηγή δύναμης, δημιουργικότητας και έμπνευσης. Όσο υψηλότερο το επίπεδο τόσο πιο μεγάλη η έμπνευση. Όσο κατώτερα τα επίπεδα τόσο πιο σκοτεινά τα νέφη των σκεπτομορφών.

Το ενεργειακό πεδίο που περιβάλλει το ανθρώπινο σώμα – η λεγόμενη αύρα – αποτελεί ένα σταθμό λήψης για τέτοιου είδους μορφών σκέψεων.  Δεv λέμε ‘ αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ σκοτεινός ή αυτός ο άνθρωπος λάμπει;’ Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί και πώς;

Όταν ο παραλήπτης τέτοιων σκεπτομορφών δεν είναι ένα μόνο άτομο αλλά ολόκληρη ομάδα ή έθνος τότε τεράστιες ποσότητες σκοτεινών δυνάμεων – σκεπτομορφών διοχετεύονται μέσω αυτών αφού κυριαρχούνται από αυτές τις δυνάμεις με ολέθρια αποτελέσματα  - πρώτα γι’ αυτούς τους ίδιους που γίνονται μεσάζοντες και κατά συνέπεια για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η ιστορία  είναι γεμάτη με τέτοια παραδείγματα, με το πιο πρόσφατο τη Γερμανία με τον Χίτλερ και τις δυνάμεις του άξονα. Όπως είναι φανερό μόνο άνθρωποι που εστιάζουν το νου τους θετικά ή αρνητικά δέχονται τα αρνητικά ή τα θετικά αποτελέσματα. Οι ηλίθιοι, οι διανοητικά καθυστερημένοι δεν υπάγονται σ’ αυτήν την κατηγορία. Αυτό συνεπάγεται ότι όλοι έχουμε τεράστια ευθύνη στο να πειθαρχούμε το νου μας και να τον στρέφουμε στις φωτεινές δυνάμεις που αποτελούν τη δημιουργική ενέργεια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα πάψουν να υφίστανται οι οποιοδήποτε κίνδυνοι μίσους και πόλεμων μεταξύ των λαών και αναλογικά τα προβλήματα των διαπροσωπικών ή επαγγελματικών σχέσεων. Αυτό έχουν ήδη αρχίσει να το ανακαλύπτουν οι σημερινοί ψυχολόγοι και επιστήμονες και όλοι μιλούν για τη δύναμη της θετικής σκέψης στη ζωή μας. Κάθε φορά που οι σκέψεις μας κατορθώνουν να φτάσουν στα πεδία του Ανώτερου Εαυτού μέσω διαλογισμού και  στα πεδία των υψηλοφρόνων σκέψεων, τότε παράγουμε τις καλύτερες αντιτοξίνες για τον οργανισμό μας γιατί οι ‘ υψηλές σκέψεις όχι μόνο επηρεάζουν τη νευρική ουσία αλλά καθαρίζουν και το αίμα’ σελ. 37.

Ο διαλογισμός είναι επιστήμη. Είναι η επιστήμη της ορθής και καθαρής σκέψης, της επιστήμης του νου. Είναι η τέχνη της σκέψης.

Η σκέψη αυτή μας οδηγεί στο ερώτημα: ποιοι επιτέλους είμαστε; Φυσικά μπορούμε να προσεγγίσουμε το ερώτημα διαλογιστικά. Είμαστε μήπως το σώμα μας, το όνομά μας, η εθνικότητά μας, τα συναισθήματά μας, οι σκέψεις μας, ή  μήπως είμαστε κάτι άλλο πίσω και πέρα από όλα αυτά; Μήπως κάτι ανώτερο μέσα μας χρησιμοποιεί όλα τα παραπάνω για κάποιο λόγο; Ποιος μπορεί να τα χρησιμοποιεί, με ποιο τρόπο, για ποιο απώτερο σκοπό; Μήπως η ύπαρξή μας είναι ταυτισμένη με κάτι ή και με όλα από τα παραπάνω;  Τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο αν η απάντηση ήταν καταφατική; Ο σταδιακός, σταθερός και ρυθμικός διαλογισμός θα ρίξει φως στα ερωτήματα αυτά και τότε πραγματικά θα εκπλαγούμε.

Ένας άνθρωπος που εξελίσσεται περνάει άραγε μέσα από δυσκολίες ή είναι όλα εύκολα γι’ αυτόν;  Ας σκεφτούμε πάλι αναλογικά: αν κάτι μεγαλώνει μέσα στο φως του ήλιου αναπτύσσεται πολύ πιο γρήγορα από ότι κάτι που μεγαλώνει μέσα σε ημίφως, όμως είναι μοιραίο ν’ αναπτυχθούν και αγριόχορτα, παράσιτα. Όσο περισσότερο αναπτυσσόμαστε τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες του χαρακτήρα μας. Τα ελαττώματά μας πλέον δεν κρύβονται, γιατί ‘ τα βλέπουμε ‘ και είναι δύσκολο να κάνουμε πως δεν υπάρχουν. Αρχίζουμε τότε να κατανοούμε όλες τις τάσεις μας – καλές, κακές και ουδέτερες και καλούμαστε να δουλέψουμε για να ξεριζώσουμε τα παράσιτα. Όλοι γνωρίζουμε πως μέσα από τις δυσκολίες δυναμώνουμε και προχωράμε. Ένας καπετάνιος για να θεωρηθεί καλός πρέπει να έχει εκτεθεί και αντεπεξέλθει σε μεγάλες φουρτούνες. Το ίδιο συμβαίνει και με τον εξελισσόμενο άνθρωπο : όσο πιο εξελιγμένος τόσο μεγαλύτερες οι εξωτερικές και εσωτερικές του φουρτούνες. Όμως είναι αυτές που του δίνουν τον τίτλο του καλού καραβοκύρη – και σε τελική ανάλυση είναι αυτός που έχει στα χέρια του ένα ολόκληρο καράβι, δεν είναι κομπάρσος της ζωής. Έτσι η ικανοποίηση που παίρνει κανείς παρά τις δυσκολίες αντισταθμίζουν και τα εμπόδια και τις δυσκολίες της εξελισσόμενης φύσης του. Μέσα από τις διεργασίες που γίνονται στο συναισθηματικό και νοητικό του πεδίο μέσω διαλογισμού και γνώσεων, μπορεί να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με πολύ περισσότερη ευκολία από ότι κάποιος με λιγότερα προβλήματα. Αυτό μοιάζει με παραδοξολογία όμως αν το προσεγγίσουμε διαλογιστικά θα το κατανοήσουμε αμέσως.

Η εξέλιξη είναι κάτι που δεν αναχαιτίζεται. Ακούγοντας κάποιος για τις δυσκολίες ενός εξελισσόμενου ανθρώπου, φοβάται και έχει την τάση να αποφεύγει τις μεγαλύτερες πτήσεις, αποφεύγει να τολμά πνευματικά εξ αιτίας των ‘ Λαιστρυγόνων και των Κυκλώπων. Ένα πολύ μεγάλο ρόλο στην αντιμετώπιση των εμπειριών που μας προσφέρει η ζωή προκειμένου να αναπτυχθούμε και να εξελιχθούμε πνευματικά  είναι η στάση που κρατάμε μπροστά σ’ αυτές. Η στάση μας παίζει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που  αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα: είναι ευκαιρίες για ανάπτυξη ή θηλιά στο λαιμό μας; Η επιλογή είναι δική μας και σ’ αυτή την επιλογή καθοριστικό ρόλο μπορεί να παίξει η καθαρότητα ενός νοός που διαλογίζεται.

Τι είναι ο Ανώτερος Εαυτός ή Ψυχή; Είναι ένα φθαρτό κομμάτι, είναι άφθαρτο; τι σημαίνει αυτό; Μήπως το κομμάτι μας αυτό που βρίσκεται πέρα από το φθαρτό σώμα, πέρα από τα συναισθήματα που έρχονται και παρέρχονται, που γεννιούνται από επιθυμίες που εγείρονται από εξωτερικά ή και ξένα ερεθίσματα, που βρίσκεται πέρα από σκέψεις βασισμένες και προερχόμενες από ένα μηχανισμό σκέψης περισσότερο παρά από μία σύνδεση με τη πηγή , με την γεννήτρια; Μήπως είναι το τμήμα μας εκείνο που σαν ένας παρατηρητής παραμένει σιωπηλό ενώ παραμένει συγχωνευμένο με το σώμα, το συναίσθημα, και το νου τον κατώτερο; Και όλο αυτό το ονομάζουμε άνθρωπο; Πως ξεκίνησε την πορεία του ο άνθρωπος; Μήπως πρώτα φροντίζοντας το φυσικό του σώμα και σιγά – σιγά άρχισε ν’ αντιλαμβάνεται το συναισθηματικό του τμήμα με τις όποιες αρχικές βίαιες επιθυμίες ,συγκινήσεις και συγκρούσεις; Μήπως με την πάροδο των χρόνων άρχισε να αναδύεται και ένας υποτυπώδης νους που όσο περνούσε ο καιρός και ο άνθρωπος εξελισσόταν, όλες αυτές οι διαδοχικές ‘ διαστρωματώσεις’ του ανθρώπου άρχισαν να γίνονται πιο συμπαγείς;   Να γίνονται πιο συγκροτημένες, πιο οργανωμένες, ο νους πιο καλλιεργημένος και εκλεπτυσμένος; Που αρχίζει και που τελειώνει η εκλέπτυνση του νου; Μήπως όσο αυξάνεται και δραστηριοποιείται η νοητική ζωή του περνάει σε όλο και πιο εκλεπτυσμένες σφαίρες, όλο και γεφυρώνει τα κατώτερα με τα ανώτερα πεδία  όλο και περισσότερο οξύνονται οι αντιληπτικές και διαισθητικές του ιδιότητες, βάζοντάς τον σε σφαίρες επικοινωνίας όλο και περισσότερο μη απτές και ορατές; Έτσι δεν εξελίσσεται και η επιστήμη; Από τους βασικούς και σχεδόν απτούς και μηχανιστικούς νόμους της Νευτώνειας φυσικής, σήμερα μιλάμε για το κβαντικό άλμα για ύλη που είναι άυλη και αυτή δεν είναι παρά μόνο η αρχή; 

Όταν τα συναισθήματα ισχυροποιούνται και αρχίζουν να εκδηλώνονται έντονα πάθη τότε ο πόνος αυξάνεται και συναισθηματικά υποφέρουμε. Είναι αυτός ο έντονος πόνος μέσα μας που πυροδοτεί  το μηχανισμό του νου μας για να μας απελευθερώσει από την ομίχλη των παθών μας για να βρει λύσεις στα προβλήματα. Είναι όμως τα προβλήματα οι ευλογίες μας διότι έτσι οξύνεται και ακονίζεται ο νοητικός μας εξοπλισμός και έτσι το φως του νου αναπτύσσεται και εξελίσσεται. Ο νους προσπαθεί να δει και να βρει τις λύσεις. Κάθε φορά που ο Εαυτός προσπαθεί να ανοίξει και να χαράξει το δρόμο τότε αυξάνονται και τα εμπόδια. Κάποιες φορές απελπισία και αποθάρρυνση φράζουν το δρόμο. Προσωρινά  το όραμα της επίτευξης θολώνει ή και χάνεται. Μερικές φορές ξαναγυρνάμε στα χωρικά ύδατα, στα ασφαλή και γνώριμα όριά μας και τότε σχηματίζεται αυτό που αποκαλούμε προσωπικότητα ή Ένοικος του Κατωφλίου. Είναι το κατώφλι μεταξύ δράσης και αδράνειας, δηλαδή ζωής ή θανάτου, φωτός ή σκότους. Είναι εκείνο το τμήμα μας που αποτελείται από συνήθειες, επιθυμίες, πλάνες από τα αποτελέσματα των πράξεών μας, είναι το μέρος εκείνο που ουσιαστικά φράζει  το δρόμο και την επικοινωνία με τον Ανώτερο Εαυτό μας. Όμως ο εγκλωβισμός του Ανώτερου Εαυτού  δεν διαρκεί για πάντα και αργά ή γρήγορα ξεκινάει μια διαδικασία αυτοβελτίωσης, αυτογνωσίας και μεταμόρφωσης. Ο μεταξοσκώληκας γίνεται σταδιακά πεταλούδα. Για να φτάσει όμως να μεταμορφωθεί θα πρέπει να υποστούμε όλες τις διαδικασίες ζύμωσης, πάλης μόχθου.

Κάτω από το εισερχόμενο νέο φως όμως ξεπηδούν όλες οι ανεξέλεγκτες καταστάσεις που κοιμόντουσαν εντός του.  Μερικές φορές ελέγχονται άλλες όχι. Είναι το νέο φως του Εαυτού που έχει φωτίσει όλα τα σκοτεινά και αραχνιασμένα σημεία που πριν τα φωτίσει το φως του Ανώτερου Εαυτού, δεν τα βλέπαμε. Αν παρατηρήσουμε καλά στο περιβάλλον μας ίσως αναγνωρίσουμε αυτή την κατάσταση σε ανθρώπους που ξαφνικά για κάποιο άγνωστο λόγο έπαψαν να είναι θαυμάσιοι και η συμπεριφορά τους άλλαξε.  Αλλά όσο υψηλότερα ανερχόμαστε, όσο περισσότερο φωτιζόμαστε από το φως του Ανώτερου Εαυτού μας, τόσο μεγαλύτερα τα τυχόν προβλήματά μας και τόσο μεγαλύτερες οι ευθύνες μας και τόσο πιο μεγάλο το κόστος που πληρώνουμε για τα λάθη μας. Είναι όπως σε μια εταιρεία. Όταν γίνει κάποιο λάθος από έναν εργάτη το τίμημα για την εταιρεία δεν θα είναι το ίδιο με το λάθος του γενικού της διευθυντή το οποίο μπορεί να αποβεί μοιραίο για την εταιρεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας είναι η ισχυρότατη ανάπτυξη της ελευθερίας μας η οποία παρουσιάζεται ανυπάκουη και έτοιμη να ικανοποιήσει μέσα στην απόλυτη ελευθερία που επιζητά όποια έφεση και επιθυμία της. Αν λοιπόν ο εστιασμός του ανθρώπου αυτού του επιπέδου είναι σε ιδιοτελείς σκέψεις και πράξεις, οι άνθρωποι αυτοί γίνονται δικτάτορες ή τύραννοι καθώς το φως τους αυξάνεται. Επιβάλλεται λοιπόν να παρατηρούμε τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας , τα κίνητρά μας και με τη θέλησή μας, αυτοπειθαρχώντας και βρισκόμενοι σε εγρήγορση να μετουσιώνουμε τα πάντα σε αγάπη και ανιδιοτέλεια. Από τη μεγάλη εισροή ενέργειας από τον Ανώτερο Εαυτό, έχουμε 2 επιλογές : ή να μας ωθήσει αυτή η ενέργεια να εξελιχτούμε ή να εκφυλιστούμε. Αν δεν έχουμε φροντίσει και το ποτήρι μας που δέχεται το νερό δεν είναι καθαρό τότε το νερό που θα πιούμε  θα είναι μολυσμένο. Έτσι  λοιπόν πρέπει να επαγρυπνούμε για κάθαρση εσωτερική και εξωτερική από τους ρυπογόνους παράγοντες.

Οτιδήποτε μας απομακρύνει από την αρμονία και την ισορροπία, από το μέτρο και τη χρυσή τομή μπορεί να δημιουργήσει αυτό που ονομάζουμε αποκρυστάλλωση. Γίνεται τότε ένα πάγωμα της ενέργειας του φωτός και αν δεν ξεπεραστεί τότε φράζουνε οι δίοδοι εισροής της ανώτερης ενέργειας και επέρχεται αποσύνθεση είτε στον συναισθηματικό τομέα είτε στον νοητικό και έτσι ο άνθρωπος εμφανίζει σημάδια εκφυλισμού. Πχ. Αν έχει επέλθει εκφυλισμός σε ένα έθνος οι εισερχόμενες ενέργειες θα δημιουργήσουν πολέμους ή επαναστάσεις επειδή το υγιές τμήμα έχει έρθει σε επαφή με ένα άρρωστο. Ας δούμε και πάλι τις αναλογίες. Αν ένας άνθρωπος πάσχει από μια βαριά μολυσματική ασθένεια του αίματος  και του κάνουμε μετάγγιση υγιούς αίματος, όταν το υγιές αίμα έρθει σε  επαφή με το άρρωστο,  ο άνθρωπος αυτός δεν θα γίνει καλά επειδή του μεταγγίσαμε υγιές αίμα. Η ιστορία έχει να μας διδάξει και πάλι πολλά.

Τι ονομάζουμε συνείδηση; Αν ο άνθρωπος αποτελείται από ένα σώμα υλικό, με σάρκα και οστά, αν επίσης διαθέτει στον εξοπλισμό του έναν φορέα μέσω του οποίου εκφράζει επιθυμίες, πάθη, λύπη, χαρά. κ.α, διαθέτει δηλαδή ένα συναισθηματικό φορέα και έναν φορές μέσω του οποίου διενεργείται κάποιου είδους σκέψης, είτε αυτή είναι υποτυπώδης, μέτρια, ή μεγάλη, η ικανότητα αυτή του σκέπτεσθαι είναι ουσιαστικά μια μορφή παρουσίας που διαθέτει αυτοσυνείδηση. Η παρουσία αυτή δεν είναι η απλή μηχανιστική μορφή σκέψης, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι αυτό που αποκαλούμε Εσώτερο Φως ή Ανώτερος Εαυτός. Είναι αυτός που έχει την ικανότητα της αυτοσυνείδησης και του σκέπτεσθαι. Εάν ο εξοπλισμός ενός ανθρώπου δεν είναι ανταποκριτικός, δεν είναι άρτιος και υγιής, αν για παράδειγμα το φυσικό σώμα νοσεί, αν τα πάθη και οι ανεξέλεγκτες επιθυμίες του συναισθηματικού τμήματος του ανθρώπου είναι αχαλίνωτα ,αν ο νοητικός εξοπλισμός είναι φορτωμένος με αλαζονεία , επίκριση, φορτωμένος με σωρεία άχρηστων σκέψεων και συναισθημάτων, τότε η ανώτερη ουσία  που σκέπτεται πραγματικά μέσα στην ανώτερη νοητική ουσία δεν βρίσκει γόνιμο έδαφος για να συνεργαστεί, να συγχωνευτεί έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα όργανο, ένα κανάλι εισροής ούτως ώστε το φως αυτό να ακτινοβολεί ανώτερες  ενέργειες στον άνθρωπο που θα μπορούν να προσεγγίσουν τον εγκέφαλο ο οποίος θα καταγράψει την ανώτερη έμπνευση, θα δεχτεί ανώτερη καθοδήγηση και διάκριση. Όταν λοιπόν ο άνθρωπος αρχίζει σταδιακά να διαλογίζεται να μελετάει να επανεξετάζει το συναισθηματικό και νοητικό του κόσμο και να αντιλαμβάνεται ένα – ένα τα εμπόδια που ο ίδιος ασυνείδητα  έβαλε στον εαυτό του, στην πορεία του αρχίζει τότε το φως του Ανώτερου Εαυτού να εισέρχεται και να διαπερνάει όλο το νοητικό του εξοπλισμό και έτσι αυτός διευρύνεται. Όσο μεγαλύτερη είναι η περιοχή του νου που φωτίζεται, τόσο πιο φωτισμένη συνείδηση λέμε πως έχει ένα άτομο. Όσο μεγαλύτερο το τμήμα που δέχεται το φως του Ανώτερου Εαυτού αυτής της παρουσίας, του σπινθήρα που ενοικεί εντός μας έτσι ορίζουμε και την εμβέλεια της συνείδησής μας, δηλαδή τη συνείδησή μας. Όσο πιο διευρυμένη η περιοχή τόσο μεγαλύτερη η συνείδηση.

Είδαμε ότι η τέχνη της σκέψης ονομάζεται διαλογισμός. Ποιοι είναι οι παράγοντες στην διαδικασία του σκέπτεσθαι; ‘Έχουμε τον Ηλιακό Άγγελο, τα πέταλα της γνώσης, την Ανταχκαράνα, την νοητική ουσία, τον αιθερικό εγκέφαλο, το φυσικό εγκέφαλο, και την αναδιπλούμενη ανθρώπινη ψυχή που μπορεί να δράσει σε διάφορα επίπεδα σύμφωνα με την εξέλιξή της.’ Σελ. 53. Ο Ηλιακός Άγγελος βρίσκεται στα 3 ανώτερα πεδία. Όταν υπάρχει ένα ερώτημα, μια ανάγκη, αυτά αποτελούν μια επικλιτική δύναμη που όταν φτάσει στην απαραίτητα υψηλή συχνότητά του επιφέρει μια άμεση ανταπόκριση από Αυτόν και είναι μια ιδέα σαν ένα κύμα ενέργειας. Η ιδέα είναι μια ώθηση φορτισμένη με ενέργεια της βούλησης και ενόρασης. Είναι σαν μια νότα μιας μεγάλης συμφωνίας που ονομάζουμε ΣΧΕΔΙΟ. Σκέψεις είναι οι ιδέες εκείνες που συλλαμβάνονται από το νοητικό πεδίο και μεταφράζονται σε χρώματα από τα 3 ανώτερα νοητικά πεδία. Αποτελούν τα πρότυπα πάνω στα οποία φτιάχνεται η δομή των σκεπτομορφών. Οι σκεπτομορφές προσαρμόζουν τη σκέψη στην ανάγκη της προσωπικότητας Αυτός είναι ο ρόλος τους. Αυτό όμως σημαίνει πως είτε μπορούν πλήρως να αντιπροσωπεύουν τις σκέψεις ή μπορεί να τις μιμούνται ή να χρησιμοποιούν την ενέργεια της σκέψης για να δομήσουν κάτι που απέχει εντελώς από τις αρχικές σκέψεις. Αυτό συμβαίνει όταν το πάνω χέρι κατέχουν το μη καθαρό και μη εξαγνισμένο συναισθηματικό σώμα και έτσι αναπόφευκτα εκφυλίζονται οι αρχικές σκέψεις,  Αυτό συμβαίνει όταν λέμε ότι κάποιος ζει με ψευδαισθήσεις, ή κάποιος πλανάται. Αυτή είναι η διαδικασία δόμησής τους. 

Όταν κανείς διαλογίζεται σχηματίζει σκέψεις και η δομή των σκεπτομορφών αποτελείται από λεπτότερη ύλη με ποιοτικότερα αποτελέσματα. Γι’ αυτό λέμε πως  ‘όπως σκέπτεται ο άνθρωπος έτσι και είναι’. Ένας άνθρωπος που ακολουθεί ένα πραγματικά πνευματικό μονοπάτι και έχει πλήρη συνείδηση περί τούτου έχει τη δύναμη να καταστρέψει αρνητικές σκεπτομορφές που εμποδίζουν το ανώτερο φως του Εαυτού να εισρεύσει εντός μας και μέσα στο περιβάλλον μας.  Μέσω του σωστού διαλογισμού τέτοιου είδους σκεπτομορφών αυτόματα καταστρέφονται και έτσι μπορεί να δομηθεί εκείνη η γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στο ενορατικό πεδίο στα 3 ανώτερα νοητικά πεδία, στον ανώτερο νου, στα 4 κέντρα του νοητικού πεδίου που είναι η βάση της σπονδυλικής στήλης, τα γεννητικά όργανα, το ηλιακό πλέγμα, και ο σπλήνας, τα κέντρα της κεφαλής, ο αιθερικός και φυσικός εγκέφαλος. Αυτός είναι ο δρόμος μέσω του οποίου φτάνουν  οι ιδέες στον εγκέφαλό μας με διάφορες μορφές και επιτελείται η διαδικασία της σκέψης.  Αν λοιπόν ένας άνθρωπος παραμένει εστιασμένος στα κατώτερα πεδία όπως φυσικό συναισθηματικό και κατώτερο νοητικό οι επαφές με τον Ανώτερο Εαυτό θα είναι ανύπαρκτες ή ενστικτώδεις ή ακόμα να είναι θύμα διαφόρων περιπλανούμενων σκεπτομορφών που πλανώνται στη νοητική σφαίρα όπου πηγή των οποίων μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Έτσι λοιπόν διάφοροι άνθρωποι ‘ λαμβάνουν’ ή ‘καταγράφουν’ μηνύματα αλλά από πού; Ποια η προέλευσή τους, η πηγή τους; Η καθαρότητα του μηνύματος εξαρτάται λοιπόν από την κατάσταση του ενεργειακού πεδίου του  ανθρώπου ( του αιθερικού) του συναισθηματικού και νοητικού. Όσο πιο ευθυγραμμισμένα και συντονισμένα μεταξύ τους τα ‘σώματα’ του ανθρώπου τόσο πιο πετυχημένη η επικοινωνία. Ο άνθρωπος αναπτύσσει λοιπόν μέσω διαλογισμού  τη γέφυρα (Ανταχκαράνα) εκείνη μεταξύ αυτού και του ανώτερου Εαυτού του. Κατά μια έννοια ο άνθρωπος ο ίδιος πρέπει να γίνει  η γέφυρα. Ο Χριστός το είχε πει : Εγώ ειμί η οδός η αλήθεια και η ζωή’. Αυτή η ανάταση του ανθρώπου είναι μια διαδικασία αυτό- δημιουργίας που επιτελείται κυρίως μέσα στο νοητικό πεδίο. Πολλές φορές ενώ ο άνθρωπος βρίσκεται στο νοητικό πεδίο και μπορεί να διακρίνει καθαρά, όταν περνούν οι σκέψεις και ενοράσεις στον κατώτερο νου, σε κατώτερο επίπεδο όπου βρίσκονται οι διάφορες σκεπτομορφές, οι σκέψεις εκφυλίζονται. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε ένα νου αρμονικό, ελεγχόμενο και αναπτυγμένο. Πραγματική σκέψη και μηχανικά ελεγχόμενη ζωή είναι όροι αντίθετοι.

Για να μάθει ο άνθρωπος να σκέπτεται πρέπει να ακολουθήσει διάφορα στάδια. Πρέπει να αρχίσει να εναρμονίζεται με τις ανώτερες ποιότητες που βρίσκονται μέσα στον πυρήνα της ύπαρξης του. Αφού τις αναγνωρίσει να αρχίσει να ζει σύμφωνα με τις ποιότητες που εκφράζει ο Ανώτερος Εαυτός του και να τις κάνει πράξη μέσα στην καθημερινότητα του γιατί έτσι σταδιακά αρχίζει να αποσπάται από προηγούμενες συνήθειες έκφρασης και να αρχίσει να σκέφτεται και να πράττει όπως ο Ανώτερος Εαυτός, με απώτερο σκοπό να αρχίσει να εισέρχεται σε ακόμα πιο υψηλά πεδία σκέψης για να μπορεί να τα γειώνει να τα φέρνει στο επίπεδο των ανθρωπίνων αναγκών και επιδιώξεων.  

Για έναν εξελιγμένο άνθρωπο σκέπτομαι σημαίνει ζω, εναρμονίζομαι πράττω όπως ο Ανώτερος Εαυτός μου, ανακαλύπτω αυτό που ήδη γνωρίζει Αυτός. Ένας αρκετά εξελιγμένος άνθρωπος μέσα στην νοητική του ατμόσφαιρα και τα 2 είδη σκεπτομορφών και ανώτερες και κατώτερες οι οποίες συνδέονται με ένα είδος ενεργειακού (αιθερικού) νήματος με το δημιουργό τους. Η διαμάχη  ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο ευθύνεται για τα τόσα νοητικά προβλήματα. Η σύγχρονη επιστήμη σήμερα αποδεικνύει  ότι π.χ. το πέταγμα μιας πεταλούδας στο ένα άκρο της γης μπορεί να επηρεάσει τα καιρικά φαινόμενα στο άλλο άκρο της γης. Επομένως είναι σωστό αυτό που η προαιώνια σοφία λεει: πως οι σκέψεις μας όχι μόνο διαμορφώνουν αυτό που είμαστε εμείς οι ίδιοι αλλά και τα διάφορα καταστροφικά φαινόμενα της φύσης. Όλα είναι ενέργεια. Η σκέψη είναι  ανώτερη ηλεκτρομαγνητική ενέργεια και συγγενεύει κατά πολύ με τις κλιματολογικές και εξισορροπιστικές ενέργειες του πλανήτη.  Ο Αϊνστάιν μας είπε πως ένα πείραμα που εκτελείται από 2 διαφορετικούς ανθρώπους ταυτόχρονα κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες δεν δίνουν ποτέ τα ίδια αποτελέσματα διότι η αντίληψη του παρατηρητή επεμβαίνει στο παρατηρούμενο και διαφοροποιεί έτσι το αποτέλεσμα.  Τώρα αρχίζει η επιστήμη να ανακαλύπτει την επιστήμη του διαλογισμού  και της στενή σχέση της με την επιβίωση.

Ο αληθινά εξελιγμένος άνθρωπος είναι αυτός που λειτουργεί σε 2 επίπεδα: κάθετο και οριζόντιο. Το κάθετο είναι η ευθυγράμμιση με τον Ανώτερο Εαυτό μας, η καταγραφή του Θείου Νόμου που υπάρχει μέσα μας και η εφαρμογή όλων των ανωτέρων ποιοτήτων μέσα στην καθημερινότητά μας. Συμβαίνει όμως για στιγμές η ανώτερη αυτή επαφή μας με τον Εαυτό να μη δίνει νέες ιδέες και λύσεις σε πράγματα που μας απασχολούν. Τότε δεν πρέπει ποτέ να αποθαρρυνθούμε αλλά να είμαστε υπομονετικοί, διότι η ανώτερη σοφία μέσα μας γνωρίζει πως, που πότε θα προκύψει το ζητούμενο όταν οι συνθήκες είναι πραγματικά ευνοϊκές για το μέγιστο καλό και όφελος.

Οι σκέψεις μας είναι τα παιδιά μας. Τα παιδιά που εμείς γεννάμε και φέρνουμε στον κόσμο, που κάποια στιγμή αποκόβονται από μας και γίνονται ανεξάρτητες ζωές. Αυτές οι ζωές ή θα γίνουν πηγή οράματος και έμπνευσης για τους ανθρώπους ή θα αποτελέσουν καταστροφή και δυστυχία για μας και το περιβάλλον μας δηλητηριάζοντάς το, προκαλώντας αρρώστια και θάνατο. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν ποια είναι τα παιδιά μας; Τι δημιουργούν στην κοινωνία ; Πρότυπα ή παράσιτα; Σκέπτομαι σημαίνει δημιουργώ. Το ερώτημα είναι τι δημιουργώ. Γιατί μερικές δημιουργίες ζουν για αιώνες και άλλες μόνο για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα; Όσα περισσότερα ανώτερα στοιχεία περιλαμβάνει μέσα της μία δημιουργία τόσο πιο αθάνατη. Περιλαμβάνει στοιχεία που αφορούν μόνο την ωμή ύλη, ένα φθαρτό σώμα, ζει λίγο. Περιλαμβάνει και συναίσθημα ; Ζει λίγο περισσότερο. Περιλαμβάνει νοητική ουσία; Ζει περισσότερο. Περιλαμβάνει στοιχεία του Ανώτερου Εαυτού; Ζει πολύ περισσότερο. Περιλαμβάνει σπόρους του Απόλυτου, του Θείου, του Πνεύματος; Ζει αιώνια. Όταν δημιουργούμε οτιδήποτε, αν θέλουμε να ζήσει πολύ θα πρέπει να συμπεριλάβουμε μέσα του σπόρους του Πνεύματος. Ο ίδιος νόμος που κυβερνά τις ανώτερες κλίμακες κυβερνά και τις κατώτερες στο επίπεδό τους η κάθε μία. Κοινό τους στοιχείο η αναλογία ανώτερης ή κατώτερης ποιότητας αντίστοιχα και αναλογικά.

Όπως κάθε επιστήμη έτσι και ο διαλογισμός για να μας οδηγήσει στο σκοπό  μας στο ζητούμενο πρέπει να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις. Πρώτη απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εκτέλεσή του με απόλυτη ακρίβεια  - με επιστημονική ακρίβεια. Αρχικά ξεκινώντας εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας στην συγκέντρωση, στην κανονικότητα ή ρυθμό. Πρέπει να μας διακρίνει βεβαίως και η υπομονή και η έφεση. Τα κίνητρά μας  τα εξετάζουμε πάντα, όπως την κατεύθυνση και τη σταθερότητά μας. Μήπως τα κίνητρά μας είναι  ιδιοτελή και ευτελή; Μήπως αναπτύσσούμε αλαζονεία νοητική ή πνευματική; Μήπως χάνουμε τον προσανατολισμό μας και χανόμαστε μέσα σε ψευδαισθήσεις και παραμελούμε τα καθημερινά μας καθήκοντα και υποχρεώσεις, τόσο απέναντι στον εαυτό μας όσο και απέναντι στους άλλους που ζουν και εργάζονται πλάι μας; Μήπως παραμελούμε την οικογένειά μας την δουλειά μας  την κοινωνική μας ζωή;  Ο διαλογισμός δεν είναι ψευδαισθήσεις και ονειροφαντασίες. Με τον διαλογισμό η ζωή μας γίνεται διττή. Ενώ ανταποκρινόμαστε πλήρως σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς μας (και μάλιστα αποτελεσματικότερα από πριν, λόγω καλύτερης εστίασης και  ευθυγράμμισης των σωμάτων μας) ταυτόχρονα  βαθμιαία προσεγγίζουμε τα ανώτερα νοητικά πεδία. Ζούμε και σταδιακά βιώνουμε ανερχόμενοι τον ανώτερο σκοπό μας, τον πνευματικό προορισμό μας. Ο πνευματικός προορισμός μας όμως και αυτός βρίσκει ανταπόκριση και εφαρμογή, γειώνεται πάλι μέσα στην καθημερινότητά μας. Δεν υπάρχει νόημα να ‘κολυμπάμε’ σε μια ‘πνευματικότητα’ ξεκομμένη και απομακρυσμένη από το χώρο τον χρόνο και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε και υπάρχουμε.

Η διαδικασία είναι γνωστή: αφού σταδιακά ανυψωθούμε στα ανώτερα νοητικά πεδία σιγά- σιγά κατερχόμαστε στα κατώτερα νοητικά πεδία ‘ φέροντας’ μαζί μας τις ανώτερες καταγραφές μας, προκειμένου να βελτιώσουμε, να εμπλουτίσουμε και τελικά να μεταμορφώσουμε να μετουσιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας, να την αναγάγουμε σε σφαίρες πρωτόγνωρης τελείωσης, ομορφιάς, αγάπης, δύναμης, αρμονίας, ειρήνης, ευτυχίας και πληρότητας τόσο στο υλικό επίπεδο, όσο στο συναισθηματικό και νοητικό, πνευματικοποιώντάς τα. Μας φαίνεται ουτοπία; Σκεφθείτε πως όλες οι μεγάλες ιδέες πριν υλοποιηθούν από κάποιο πρωτοπόρο, όλες οι μεγάλες εφευρέσεις, οι μεγάλες επαναστάσεις είχαν χαρακτηριστεί από εκείνους που δεν είχαν όραμα σαν ουτοπίες. Εδώ πάλι η ιστορία μας διδάσκει και μας παραδειγματίζει. Όλοι σχεδόν οι φόβοι και οι φοβίες μας τις περισσότερες φορές δηλαδή το 97%  είναι πλάνες και ψευδαισθήσεις, είναι προβολές του νου. Ενός νου που είναι γεμάτος από ‘παράσιτα’. Ένα νου που καθορίζει τη στάση μας απέναντι στα πράγματα, και η στάση μας καθορίζει τη ζωή μας. Αλλαγή στη στάση μας με ένα νου γεμάτο φοβίες, γεμάτο μη και όχι, γεμάτο με αποκρυσταλλωμένες ιδέες δεν γίνεται . Μέσω της επιστήμης του διαλογισμού ,επεμβαίνουμε συνειδητά, διαμορφώνουμε και μεταμορφώνουμε το μέχρι τώρα αντιληπτικό μας πεδίο και έτσι επιφέρουμε την απελευθέρωση από όλα όσα μας κρατούσαν δέσμιους.

Είναι εξαιρετικά υποβοηθητικό παράλληλα με το διαλογισμό να διαβάζουμε κλασσικά, διαχρονικά βιβλία, να παρακολουθούμε διαλέξεις, να ακούμε καλή διαχρονική μουσική. Θυμηθείτε ότι οτιδήποτε κλασσικό σημαίνει ότι έχει αντέξει στο πέρασμα του χρόνου . Ότι αντέχει στο πέρασμα του χρόνου έχει μέσα του ανώτερα, πνευματικά στοιχεία, στοιχεία του Ανώτερου Εαυτού. Η επαφή μας με αθάνατα έργα τέχνης, δημιουργεί ενεργειακές (αιθερικές) συνδέσεις που είναι συγκεκριμένες ηλεκτρομαγνητικές επαφές με τον άφθαρτο πυρήνα που υπάρχει μέσα τους και διαρκώς εκπέμπει. Αν αυτός ο πυρήνας δεν εξέπεμπε, τα έργα αυτά θα είχαν πεθάνει, θα είχαν ξεχαστεί θα ήταν άνευ σημασίας. Είναι φυσικά λίγο δύσκολο να συντονιστούμε στην αρχή με κάτι που πιθανόν όλη μας τη ζωή να αγνοούσαμε ή να περιφρονούσαμε ή να τα αισθανόμαστε σαν ξένα εξ αιτίας της δικής μας εστίασης αλλού ή λόγω συνήθειας κλπ. Γνωρίζουμε ότι η συνήθεια γίνεται δεύτερη φύση. Επίσης τώρα γνωρίζουμε πως δημιουργείται η συνήθεια. Όταν συνηθίζουμε κάτι σημαίνει ότι μηχανικά επαναλαμβάνουμε  και η επανάληψη αυτή δημιουργεί ενεργειακούς λώρους που μας συνδέουν με εκείνες τις σφαίρες δράσης, αντίληψης και ύπαρξης. Με την ίδια τεχνική μπορούμε - αλλά αυτή τη φορά συνειδητά – με αυτοπειθαρχία και θέληση να ‘συνηθίσουμε’, να δημιουργήσουμε  λώρους με ανώτερα πεδία. Το ‘άνοιγμα’ και η προθυμία μας να γνωρίσουμε μια διαφορετική από ότι μέχρι τώρα κατάσταση ύπαρξης, να βιώσουμε πεδία υψηλοτέρων συχνοτήτων  θα μας κάνει να έρθουμε σε επαφή με τον πραγματικό μας εαυτό. Και αυτή η εμπειρία δεν περιγράφεται. Τον διαλογισμό τον ξεκινάμε βήμα- βήμα , αργά και σταδιακά. Βιώνουμε το αμέσως επόμενο σκαλοπάτι του και φυσικά το σκαλοπάτι που είναι καλύτερο για μας. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες ικανότητες. Ούτε αναπτύσσονται ξαφνικά και απότομα. Μια καλή αρχή θα ήταν να συγκεντρώνουμε το νου μας  λίγο- λίγο κάθε μέρα πάνω σε μία ιδέα. Π.χ. στην αγάπη, την αρμονία κλπ. Αυτός είναι ένας ήπιος διαλογισμός και μέρα με τη μέρα χτίζουμε τις ανώτερες κατανοήσεις που βρίσκουν εφαρμογή στην ποιοτικότερη προσωπική μας  έκφραση και ζωή, στις σχέσεις μας με την οικογένεια, στην εργασία μας κλπ.

Ξεκινώντας μπορούμε να διαλέξουμε ένα ήσυχο σημείο στο χώρο μας ή στην φύση αν έχουμε την ευχέρεια. Επιλέγουμε ένα  κλασσικό, διαχρονικό βιβλίο όπως Πλάτωνα για παράδειγμα, Καινή Διαθήκη…. Ας αρχίσουμε να διαβάζουμε  μερικές σελίδες ή και μια παράγραφο. Μετά ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε  λέξη- λέξη αυτό που διαβάσαμε. Καλό είναι να κρατάμε μερικές σημειώσεις. Κάνουμε το ίδιο ακριβώς για μια εβδομάδα και στο τέλος συγκρίνουμε τις σημειώσεις μας. Εκεί διαπιστώνουμε τις διαβαθμίσεις  της κατανόησης μας ή διαπιστώνουμε την αρχική μας άγνοια. Διαπιστώνουμε  παράλληλα και τη σταδιακή αύξηση της επίγνωσής μας. Αυτό και μόνο φέρνει ένα μεγάλο δημιουργικό ρεύμα στη ζωή μας. Βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά, με άλλο μάτι, πιο δημιουργικά.  Έτσι δομούμε ένα μικρό νήμα ενέργειας από το νου στον εγκέφαλο. Η καθημερινή εστίαση μας βοηθάει να αναπτύξουμε τη συγκέντρωση και τη θέληση διότι ΄όταν διενεργούμε την παραπάνω εργασία προσπαθούμε να μην παρασυρόμαστε σε άλλα θέματα ή αισθήσεις ή συνειρμούς πέρα από αυτούς που έχουμε επιλέξει. Έτσι μαθαίνουμε να δομούμε την αιτία με το αποτέλεσμα. Η αιτία είναι η θέληση και το αποτέλεσμα η συγκέντρωση. Αν θέλουμε μπορούμε αντί για κείμενο να επιλέξουμε και ένα σύμβολο και εκεί να εστιάσουμε την προσοχή μας δοκιμάζοντας να το αποσυμβολίσουμε. Κάνοντας αυτήν την εργασία ίσως κάποια στιγμή να νοιώσουμε πως δεν προχωράμε, πως κολλήσαμε. Αν επιμείνουμε και προσπεράσουμε αυτό το στάδιο θα ανακαλύψουμε απίστευτα πράγματα για τα δικά μας δεδομένα. Ο Πλάτωνας επάνω σ’ αυτό είχε πει ‘  .Εκτελώντας τέτοιου είδους ασκήσεων ο σκοπός μας δεν είναι να συσσωρεύσουμε  γνώσεις και πληροφορίες αλλά θέλούμε  να εκπαιδεύσουμε το νου  να τον πειθαρχήσουμε σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε σαν ένα καθαρό κανάλι μεταβίβασης ανωτέρων ποιοτήτων μέσα μας και γύρω μας. 

Ο νοητικός χώρος είναι ένας πολύ ρευστός και γλιστερός χώρος διότι εκεί είναι μαζεμένες πολλές σκεπτομορφές οι οποίες αντιδρούν εντελώς μηχανιστικά σε οποιοδήποτε ερέθισμα είτε προέρχονται από τον εξωτερικό είτε από τον εσωτερικό κόσμο. Επομένως ο νους για να αφυπνιστεί και να εστιαστεί κάπου χρειάζεται πολλή εκγύμναση. Χρειάζεται προσοχή και συγκέντρωση. Χωρίς αυτά ο Ανώτερος Εαυτός δεν μπορεί να αποκτήσει τον έλεγχο, κατά συνέπεια δεν μπορεί να μεταδώσει τις ζητούμενες ανώτερες ποιότητες  που θα μετουσιώσουν τον άνθρωπο και τη Ζωή ολόκληρη και έτσι το νοητικό σώμα αφήνεται και κυριαρχείται από τάσεις, εντυπώσεις και παρορμήσεις που έρχονται και παρέρχονται. Είναι αδύνατον να διαλογιστούμε χωρίς συγκέντρωση. Ένας μαθηματικός, ένας φυσικός αν δεν συγκεντρωθεί στο ζητούμενο, θα είναι αδύνατον να βρει την απάντηση, τη λύση. Απαιτείται συγκέντρωση και μάλιστα ολοκληρωτική. Ένας συγκεντρωμένος άνθρωπος μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά του και δεν γίνεται έρμαιο κανενός. Στο θρησκευτικό χώρο η νηστεία π.χ. αποτελεί άσκηση συγκέντρωσης. Οι επιστήμονες μας πληροφορούν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν και ακούνε μόνο μέχρι 5-10%. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο τμήμα του νου; Με τι ασχολείται; Μήπως με μηχανιστικές και ανεξέλεγκτες δραστηριότητες; Πόσα πράγματα άραγε μπορούμε να πετύχουμε χρησιμοποιώντας όλο και μεγαλύτερα τμήματα του νου μας; Οτιδήποτε επιτυγχάνουμε είναι ξεκάθαρο ότι είναι το αποτέλεσμα της συγκέντρωσης και του διαλογισμού μας. Είτε γνωρίζουμε ότι επιτελούμε διαλογισμό είτε όχι, όταν κάπου σημειώνουμε επιτυχίες αυτό κάνουμε : συγκέντρωση και διαλογισμό. ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΝΟΙΑ….σελ.162-5    

Ο αντικειμενικός σκοπός του διαλογισμού είναι να βοηθήσει τον άνθρωπο να συγχωνεύσει  μέσα στον ανώτερο Εαυτό  του όλα τα πεδία του και ειδικά το νοητικό του πεδίο όπου σταδιακά οι μεταβαλλόμενες διακυμάνσεις των ανεξέλεγκτων συναισθημάτων και ξένων νοητικών ρευμάτων να ελέγχονται από το φως του Ανώτερου Εαυτού που βρίσκεται μέσα μας.  Έτσι εκλεπτύνουμε ότι τραχύ υπάρχει στην τωρινή φύση μας. Τότε μόνο γινόμαστε φωτεινά όντα και ακτινοβολούμε αγάπη και ομορφιά. Όταν μιλάμε για συγκέντρωση του νου είναι ο ίδιος ο νους που διενεργεί την εργασία; ή μήπως η δύναμη της Θέλησης; Όταν προσπαθούμε να ελέγξουμε το σώμα, το συναίσθημα, το νου ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούμε να τα ελέγξουμε; Με τι είδους ενέργεια, με τι είδους συνείδηση; Με σωματική, με συναισθηματική, με τι;  Το σωστό είναι να ελέγχονται  όλα αυτά με τη δύναμη της θέλησης. Για να μη χρησιμοποιηθεί όμως η δύναμη της Θέλησης – που είναι μια ανώτερη δύναμη – για ευτελείς και ιδιοτελείς σκοπούς, η δύναμη της Θέλησης θα πρέπει ναι εκπορεύεται από την πηγή εκείνη που εκπροσωπεί για μας το Υπέρτατο Καλό. Θα πρέπει η ενέργειά μας να είναι φορτισμένη από μια τέτοιου είδους εκπόρευση. ( ασκήσεις σελ. 73-5) 

 Πρακτικοί κανόνες για διαλογισμό

Είδαμε μέχρι τώρα πως τις παρεκκλίσεις και τις παρεμβολές στη συγκέντρωση και το διαλογισμό τις προξενούν οι 3 ‘κατώτεροι’ φορείς μας : το σώμα, τα συναισθήματα, και ο νους μας που δεν ησυχάζει ποτέ. Επομένως απαραίτητη προϋπόθεση  είναι να τα ισορροπήσουμε και να τα ευθυγραμμίσουμε ώστε να μη δημιουργούν παρεμβολές στο ανώτερο τμήμα του Εαυτού μας.

Πρώτα χαλαρώνουμε το σώμα μας. Δεν πρέπει να υπάρχει καθόλου φυσική ένταση καθ’ όλη τη διάρκεια του διαλογισμού. Νοητικά διατρέχουμε όλο το σώμα μας χαλαρώνοντας κομμάτι- κομμάτι. Καθόμαστε  κάπου αναπαυτικά, κατά προτίμηση σε μια αναπαυτική καρέκλα, κρατώντας την σπονδυλική στήλη ίσια, τα πόδια παράλληλα και τα χέρια να ακουμπάνε πάνω στα πόδια, με τις παλάμες κοιτάζοντας είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. Είναι καλύτερα να αποφεύγουμε να καθόμαστε όπως κάθονται οι ανατολικοί λαοί διότι δεν είναι εξοικειωμένο το σώμα μας σε τέτοιες στάσεις και σύντομα θα κουραστούμε. Αν παρόλα αυτά κάποιος είναι συνηθισμένος μπορεί να καθίσει και έτσι. Διαλέγουμε ένα ήσυχο και ευχάριστο μέρος για μας το οποίο να μην είναι εκτεθειμένο σε ενέργειες άλλων ατόμων, γιατί εκεί συνήθως υπάρχουν και πολλές σκεπτομορφές που δεν είναι θετικές και θα εμποδίζουν την ομαλή ροή της ενέργειας. Καλό είναι επομένως να καθόμαστε πάντα στο ίδιο μέρος, διότι οι σκεπτομορφές που θα παράγουμε είναι και αυτές μια μορφή ύλης λεπτότερης μεν, αλλά ύλης που επικάθεται σε όλο τον γύρω χώρο και σε όλα τα αντικείμενα, φορτίζοντάς τα με την ενέργεια του δικού σας διαλογισμού. Ο χώρος πρέπει να είναι καθαρός να αερίζεται και να μην υπάρχουν δυσάρεστες οσμές. Οτιδήποτε μη καθαρό όπως είναι και οι άσχημες μυρωδιές προσελκύουν  ενέργειες κατωτέρων ποιοτήτων. Προσοχή επίσης να μην υπάρχουν και να μην μπαίνουν ζώα μέσα στο χώρο αυτό. Καλύτερη ώρα για διαλογισμό είναι πολύ νωρίς το πρωί, αν όμως αυτό δεν είναι εφικτό ας γίνει οποιαδήποτε ώρα. Η διάρκεια του διαλογισμού ποικίλει  ανάλογα με το σημείο εξέλιξής μας. Ξεκινάμε με ένα τέταρτο και αν νοιώθουμε πως δεν υπάρχει κανενός είδους δυσφορία  αλλά μας είναι πολύ ευχάριστο,  μπορούμε να αυξήσουμε την ώρα σε 30 λεπτά. Αν υπάρχει κάποιος που γνωρίζει καλά την επιστήμη του διαλογισμού, και τον εμπιστεύεστε, μπορεί να σας δώσει εξατομικευμένες οδηγίες, ως προς τη διάρκεια και το είδος διαλογισμού. Αν δεν γνωρίζετε ένα τέτοιο άτομα ξεκινήστε από την απλούστερη τεχνική και τη μικρότερη διάρκεια και στην πορεία θα νοιώσετε πότε πρέπει να κάνετε το επόμενο βήμα. Πρέπει να γνωρίζετε ότι τα αποτελέσματα του διαλογισμού είναι συσσωρευτικά οπότε αν δεν διαλογίζεστε με συνέχεια και παραλείπετε μέρες θα χάνετε πολλή ενέργεια.

από Τ.Σαραινταριάν - Η επιστήμη του διαλογισμού (εργασία)

source:http://www.r-u-sirius.net/