Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Ο Αριστοτέλης και το αιτιώδες σώμα
Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι κάθε ον αποτελείται από δύο στοιχεία: την υλική ουσία και τη Μορφή . Η ὕλη περιέχει μέσα της τη μορφή –αρχικά δυνάμει (σαν δυνατότητα)- και με τις κατάλληλες προϋποθέσεις ενεργείᾳ (εκδηλωμένη). Ως ερευνητής της φύσης , διερευνά τις βιολογικές - φυσιολογικές λειτουργίες της ψυχής, την οποία θεωρεί αρχή των έμβιων όντων…

Σε όσους εννοούν το αιτιώδες φιλοσοφικό σώμα, αντιλαμβάνονται ότι η  εργασία του Καντ  επί των 12 κατηγορημάτων του δωδεκάεδρου αιθέρα, αποκαλύπτει  το   νήμα  της σκέψης του γριφώδους έργου του  μεγάλου αυτού διαφωτιστή στην νεότερη εποχή. Η κ. Μπλαβάτσκι  η οποία   στην «Μυστική Δοξασία» της ακολουθεί και αυτή την τεχνική ανάπτυξης του Αριστοτέλη, που κάνοντας κριτική στο υπάρχον θεωρητικό έργο της εποχής του, παρουσιάζει έντεχνα τις δικές του θέσεις.  Τον προσδιορίζει  με το επιτυχημένο επίθετο «κακοχωνεμένος». Καθώς όσοι επιχείρησαν να τον εννοήσουν-χωνέψουν  αποδείχθηκε ότι μάλλον βιάστηκαν…  

Ο Αριστοτέλης θυμίζει   τον Μότσαρτ που ενώ από τις πρώτες νότες  της μουσικής του σε μεταφέρει στον ουρανό, αδυνατείς να αντιληφθείς τον τρόπο που το επιτυγχάνει…    Στο έργο τους ακούς την μουσική της ψυχής αλλά δεν μπορείς να την προσδιορίσεις. Είναι όπως το «Ταό»  που όποιος επιχειρεί να το συλλάβει το χάνει.   Είναι μνημειώδης ο τρόπος που αρνείται την μετενσάρκωση δίνοντας το παράδειγμα του ξυλουργού: «Η μετενσάρκωση δεν ισχύει γιατί είναι σαν να ισχυρίζεται κάποιος ότι ο τεχνίτης-μουσικός ενδύεται τους αυλούς του»…  

Η ίδια μουσική της ψυχής  διαπερνά το έργο των ατομικών φιλοσόφων:     Κατά τον Αριστοτέλη μάλιστα, ο Δημόκριτος θεωρεί την ψυχή σαν την ιδιαίτερα κινητική ουσία που αποτελείται από άτομα που απλώνονται μέσα στο σώμα και του ασκούν διάφορες λειτουργίες, όπως η σκέψη…
Όποιος αντιλαμβάνεται λοιπόν ότι η σκέψη του είναι η μουσική που παίζει ο αυλός του σώματός του, έχει αντιληφθεί τον Αριστοτέλη και την μετενσάρκωση, ως την μουσική που εξακολουθεί να παίζει όταν φεύγει η ορχήστρα…

Για να μην μείνουμε όμως σε ποιητικούς προσδιορισμούς, χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι ο Αριστοτέλης εδώ δίνει το  μυστικό της τρίτης μύησης πως η ύλη …είναι μουσική. Που όταν ο Μεγάλος αυλητής Κρίσνα-Πάνας-Απόλλων παιανίζει η αφή/απτή μορφή αναφλέγεται … σε φως

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου